آقای مسئول، شما در خانه ۲۵ متری زندگی کرده‌اید؟ / جمهوری اسلامی: صدای زنگ خطر را بشنوید / رنج بزرگ اقتصاد ایران چیست؟
به گزارش «تابناک»، روزنامه‌های امروز چهارشنبه ۱۸ تیرماه در حالی چاپ و منتشر شد که ثبت رکورد ۲۰۰ فوتی بر اثر کرونا در ایران طی ۲۴ ساعت گذشته از یک سو و جزئیات شبکه شکار عنکبوتی طبری، سایه روشن قرارداد طولانی‌مدت با اژد‌های زرد و تضمین رشد منطقی بورس با عرضه مستمر و کنترل هیجان بورس از سوی دیگر در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛
آقای مسئول، شما در خانه ۲۵ متری زندگی کرده‌اید؟
مصطفی اقلیما، جامعه شناس طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه آرمان ملی با عنوان آقای مسئول، شما در خانه ۲۵ متری زندگی کرده‌اید، نوشت: چندی پیش یک نماینده مجلس طرح احداث خانه‌های ۲۵ تا ۴۰ متری را ارائه داد که این پیشنهاد با چراغ سبز دولت نیز همراه شد. حالا سوال من و دیگر مردم از نمایندگان این است که چطور در یک فضای ۲۵ متری که نمی‌توان نام «خانه» را بر آن نهاد، کدام حداقل زندگی وجود دارد که یک خانواده میتواند در آن زندگی کند؟ آیا این نماینده محترم، یک شب در خانه ۲۵ متری و حتی ۴۰ متری - که این روز‌ها تعداد آن زیاد شده- زندگی کرده تا بداند ترویج این خانه‌ها و شرایط زندگی در آن چقدر سخت و طاقت فرساست؟ در دنیا، سرانه متراژی که باید یک فرد در آن زندگی کند، تعریف مشخصی دارد، در کجای دنیا این متراژ برای خانواده تعیین شده و ایده ساخت این خانه‌ها از کجا سرچشمه می‌گیرد؟ در کشوری مانند انگلستان هر نفر به‌طور متوسط در ۴۴ متر زیربنای مسکونی زندگی می‌کنند که این سرانه در کشور ما حدود ۲۶ متر برای هر فرد است. همچنین باید به ازای هر بچه یک اتاق وجود داشته باشد، اما در کدام یک از محل‌های پایین شهر تهران که خانه‌های ۴۰ متری فراوانی دارد، این سرانه رعایت می‌شود که حالا می‌خواهید در خارج از شهر، قوطی کبریت‌های ۲۵ متری برای خانواده‌ها بسازید؟
طرح این گونه مباحث نشان می‌دهد که ما سطح خانواده‌ها را به عنوان یکی از ارکان اصلی جامعه که محل تولد فرزند و تربیت آینده سازان این مملکت است، آنقدر پایین آورده‌ایم که آنها مجبور شوند در این فضا‌ها زندگی کنند. بی‌شک بچه‌هایی که در این خانه‌های ۲۵ متری به‌دنیا می‌آیند، بی‌گناه و محروم هستند، چون هر روز مجبورند دعوا و گا‌ها ضرب و شتم پدر و مادرشان را ببیند، و، چون فضای بازی ندارد در صورت کوچکترین سروصدا باید ا به طور دائم سرزنش شوند. همچنین ما از افزایش نرخ طلاق شکایت داریم درصورتی‌که با کوچک شدن محل زندگی، اختلافات زن و شوهر بیشتر نمایان می‌شود و خانه‌ها آنقدر کوچک شده‌اند که زن و شوهر سر هر موضوعی دعوا می‌کنند. ظاهرا قرار است این خانه‌ها به افراد مجرد پیش فروش نشود! حداقل قیمت این خانه‌ها ۲۰۰ میلیون تومان و هر متر حداقل ۸۰۰ هزار تومان است. کدام فرد مجرد قادر است این مبلغ را تامین کند، اصلا با وضعیت حقوق شرکت‌ها و اصناف، چطور میتواند اقساط آن را بپردازد. از سوی دیگر پدر و مادر اگر به خانه فرزندشان بیایند چطور چند روز را در آن فضا که نه اتاق خواب دارد و نه آشپزخانه و... سپری نمایند. در دنیا به این نتیجه رسیده‌اند که در مناطق پایین شهر که متراژ آپارتمان‌ها معمولا کم است، نباید آپارتمان‌ها بیشر از چهار طبقه باشد، چون هر کجا که جمعیت زیادی قرار بگیرد، محلی برای فروش مواد مخدر و دیگر آسیب‌های اجتماعی خواهد شد. در گذشته بار‌ها دیده‌ایم که خانواده‌هایی که از سر ناچاری این نوع آپارتمان‌های کوچک، اما با تراکم جمعیتی زیاد را خریداری کرده‌اند، پس از مدتی که نتوانسته‌اند در آن زندگی کنند، به افراد مجرد فروخته‌اند و بعد از مدتی به محلی برای ترویج فروش مواد مخدر تبدیل شده‌اند. پیش از انقلاب در حوالی شهرری و جاده آرامگاه، خانه‌های کوچکی برای کارگران شهرداری ساخته شد، بسیار از آن خانواده‌ها پس از مدتی یک اتاق را به دیگران اجاره دادند و حیات خانه را مسقف کردند و آن را نیز اجاره دادند، در نهایت طولی نکشید که آن محلات به مرکز مواد فروش مواد مخدر تبدیل شد. تجارب گذشته ثابت کرده که این طرح محکوم به شکست است و پس از مدتی که به برخی افراد وام و زمین رایگان برای ساخت این خانه‌های ۲۵ متری دادند، بعد نیمه‌کاره به حال خود رها می‌شوند تا دوباره یک قانون جدید بیاید. بدون شک باید از نماینده‌ای چنین طرحی را مطرح می‌کرد پرسید که هدفش از این طرح که قابلیت اجرا ندارد، چیست؟
صدای زنگ خطر را بشنوید
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان صدای زنگ خطر را بشنوید، نوشت: شنیدن صدای زنگ خطر، فقط گوش می‌خواهد، به هوش نیازی نیست. هوش اگر باشد، قبل از آنکه خطر برسد، هوشمندان کاری می‌کنند که یا حرکت نکند و یا از نیمه راه برگردد. اینکه ما امروز با انواع خطر‌ها مواجه هستیم به این دلیل است که کارمان از هوش گذشته و گویا گوشمان هم شنوائی خود را از دست داده است.
ارز لحظه‌ای بالا می‌رود، طلا با سرعت برق در حرکت است، ارزاق بدون آنکه کنترلی داشته باشند هر روز گران‌تر می‌شوند و انواع کالا‌ها و خدمات دچار چنان تغییراتی در قیمت و هزینه شده‌اند که برای اقشار متوسط به پائین جامعه غیرقابل دسترسی هستند. در این مسابقه بی‌سابقه قیمت‌ها و هزینه‌ها، مردم زیر چرخ‌های بی‌رحم ماشین گرانی له می‌شوند، ولی صدای خرد شدن استخوان‌هایشان متاسفانه به گوش مسئولین نمی‌رسد و یا اگر می‌رسد برای آنها اهمیت چندانی ندارد.
یک علت اینست که مسئولین از گزند افزایش قیمت‌ها در امان هستند، زیرا حقوق آنها کفاف برآمدن از عهده گرانیها را می‌دهد. علت دیگر اینست که جنگ قدرت آنچنان مشغولشان کرده است که گوششان قدرت شنیدن صدای خطر‌ها را ندارد. درست در زمانی که مردم زیر چرخ‌دنده‌های بی‌رحم گران شدن اجاره‌خانه درحال له شدن هستند و آگهی اجاره یک اطاقک بدون امکانات در پشت‌بام خانه‌ای در خیابان جیحون تهران با مبالغ گزافی پول پیش و اجاره ماهیانه در رسانه‌ها منتشر می‌شود، خبر می‌رسد که با سپری شدن اولین ماه تکیه زدن نمایندگان مجلس یازدهم بر صندلی‌های خانه همین ملت، مبلغ ناچیز! ۲۳۱ میلیون تومان به حساب هر نماینده واریز شده که ۱۱ میلیون آن حقوق ماهانه، ۲۰۰ میلیون حق مسکن و ۲۰ میلیون دیگر بابت سایر هزینه‌هاست. البته وضع حقوق‌ها در قوه مجریه و قوه قضائیه هم بگونه‌ایست که مدیران محترم احساس کمبود نمی‌کنند. در مجلس هم، رئیس و اعضاء هیات رئیسه و روسای کمیسیون‌ها دریافتی‌های بیشتری دارند، تعداد مشاوران و مدیران هم که الی ماشاء‌الله فراوان است و همه آنها علاوه بر حقوق، هزینه‌های جانبی زیادی دارند که از بیت‌المال پرداخت می‌شود.
اگر جنگ قدرت همیشه در جریان میان مسئولین و شعار‌های رنگارنگی که همه آنها می‌دهند، مشکلی از مردم حل می‌کرد، مردم به ادامه آن جنگ و این شعار دادن‌ها رضایت می‌دادند. متاسفانه این جنگ‌ها و شعار دادن‌ها نه‌تن‌ها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه راه را برای سوء‌استفاده‌کنندگان بازتر و زمینه را برای گرانی و افزایش مشکلات مساعدتر می‌نماید. دشمنان خارجی هم از چنین فرصت‌هائی حداکثر بهره‌برداری را به عمل می‌آورند و بر طمعشان می‌افزایند.
بدون تعارف و مجامله باید اعتراف کنیم که ایران، امروز با دو خطر مواجه است؛ یکی خطر دشمنان خارجی و دیگری خطر نارضایتی‌های داخلی. مقصر به وجود آمدن این دو خطر، فقط یک قوه و یک جناح و یک شخص نیست. همه مقصرند. این فرافکنی‌ها دیگر برای مردم قابل قبول نیست که این قوه تقصیر را به گردن آن قوه بیندازد و این جناح، آن جناح را مقصر بداند و این فرد، خود را کنار بکشد و تقصیر‌ها را به گردن آن فرد یا آن نهاد و دستگاه و جماعت بیندازد. مردم، بگونه‌ای دیگر فکر می‌کنند و تفکیکی میان این دستگاه‌ها و افراد قائل نمی‌شوند. مردم می‌گویند شما را برای حل مشکلات به این مسئولیت‌ها گمارده‌ایم نه برای جنگیدن با همدیگر و تقسیم غنائم جنگی میان خود.
مسئولان اگر به جنگ قدرت پایان بدهند و دست در دست یکدیگر به جنگ مشکلات بروند، قطعاً بر خطر داخلی غلبه خواهند کرد. خطر داخلی که نباشد، هیچ قدرت خارجی نمیتواند ما را تهدید کند، اما اگر جنگ قدرت در داخل ادامه یابد، تضمینی برای غلبه بر دشمن خارجی وجود نخواهد داشت. در آنصورت، مردم حق دارند تشنگان قدرت، که در داخل کشور آتش‌افروزی می‌کنند، را با دشمنان داخلی همدست بدانند. صدای زنگ خطر به گوش می‌رسد. تشنگان قدرت، این صدا را بشنوند.
رنج بزرگ اقتصاد ایران چیست؟
علی‌اکبر نیکواقبال اقتصاددان طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه جهان صنعت با عنوان رنج بزرگ اقتصاد ایران نوشت: در صورتی که سیاست‌های اقتصادی دولت را به سه دسته کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت تقسیم کنیم، تلاش برای کاهش التهابات ارزی بازار که در نتیجه تحریم‌ها و بحران کرونا ایجاد شده را باید در دسته اهداف و وظایف کوتاه‌مدت دولت جای دهیم. فشار ناشی از تحریم‌های نفت سیستم واردات ارز به کشور را مختل کرده و تحریم بانکی ناشی از عدم پذیرفتن مقررات FATF نیز بازگشت درآمد‌های ارزی از طریق سیستم بانکی را غیرممکن کرده است؛ بنابراین حتی اگر دولت بتواند نفت را در مقادیر بیش از ۳۰۰ هزار بشکه در روز هم به فروش برساند، اما چون امکانات ورود ارز به کشور را در اختیار ندارد نمیتواند برای تامین نیاز‌های ارزی کشور و حفظ تعادل عرضه و تقاضای بازار کاری کند.
اما با وجودی که سایه تحریم‌های نفتی بر اقتصاد ایران سنگینی می‌کند، چرخه فروش نفت به کشورهایی همچون چین و ونزوئلا همچنان فعال است، با این تفاوت که چین اجازه ندارد از سیستم بانکی برای پرداخت ارز به ایران استفاده کند و از همین رو قرارداد‌های ایران و چین به صورت تهاتری منعقد می‌شود و ایران میتواند خرید‌های خود از چین را با پول رایج این کشور (یوآن) انجام دهد. اما عوامل دیگری نیز در عدم تعادل بازار ارز و التهابات اخیر شکل‌گرفته دخیل‌اند. در حالی که حجم فرار سرمایه از کشور در دهه‌های گذشته ۲۰ میلیارد دلار بود، اما این میزان در گزارش‌های جدید آماری به ۳۰ میلیارد دلار افزایش یافته است.
این اتفاق در حالی در اقتصاد ایران می‌افتد که در کشور‌های صنعتی امکان خروج سرمایه از کشور نمیتواند از حجم مشخصی فراتر رود و تحت نظارت شدید دستگاه دولتی و سیاستگذاری انجام می‌شود. حتی اگر دولت توان آن را داشته باشد که در مقابل ارز‌های خارج شده از کشور، مسیر بازگشت ارز‌های جدید حاصل از صادرات را تسهیل کند، شاید این میزان التهاب در بازار ارز کشور اتفاق نیفتد و جریان ورود و خروج ارز در کشور به صورت دو طرفه باشد.
یکی دیگر از موضوعات نگران‌کننده به حجم فعالیت‌های زیرزمینی در اقتصاد ایران برمی‌گردد. مطابق آمارها، ۲۰ تا ۴۰ درصد فعالیت‌های اقتصادی کشور به صورت زیرزمینی انجام می‌شود که این موضوع دریافت مالیات بر ارزش‌افزوده بسیاری از کالا‌ها را غیرممکن کرده است. از همین رو تنها ۳۰ درصد از درآمد‌های دولت از محل مالیات‌ها تامین می‌شود که در مقایسه با سهم ۸۰ درصدی درآمد‌های مالیاتی در کشور‌های توسعه‌یافته بسیار ناچیز به نظر می‌رسد؛ بنابراین بخشی از عدم تعادل بازار ارز و التهابات اخیر شکل‌گرفته در آن ریشه در مسائل ناشی از تحریم‌ها و بحران کرونا دارد و بخش دیگری از آن نیز به مسائلی، چون فعالیت‌های غیرمولد و زیرزمینی مربوط می‌شود.
ناگفته نماند که سیاست‌های ناکارآمد دولت موجب شده ایران بهشت تولیدکنندگان خارجی باشد به طوری که این تولیدکنندگان خارجی با دامپینگ توانسته‌اند کالا‌های تولید داخل را با نرخی پایین‌تر از نرخ تمام‌شده آن از کشور خارج کنند و به فروش برسانند. به این ترتیب تولیدکنندگان محصولات خود را با نرخی کمتر از نرخ واقعی آن عرضه کرده‌اند که این موضوع صدمات بزرگی به تولیدکنندگان در این سال‌ها وارد کرده و صنایع کوچک و بزرگ تولیدی کشور را در مسیر نابودی و ورشکستگی قرار داده است. همه اینها باعث شده تولیدکنندگان ما نتوانند صادرات موفقی داشته باشند. اکنون که چرخه بازگشت ارز صادراتی به کشور مختل شده، اقتصاد ایران در انتظار بازگشت ارز حاصل از صادرات به سر می‌برد تا مسیر عرضه ارز در بازار هموار شود و بانک مرکزی بتواند به تقاضای تجمیع‌شده پاسخ دهد. در حالی که حجم صادرات محصولات پتروشیمی، محصولات کانی و صنعتی و… به حدود ۴۰ میلیارد دلار می‌رسد، بازگشت ارز حاصل از آن به کشور میتواند به تثبیت نرخ ارز کمک و عدم تعادل‌های ارزی بازار را جبران کند. باید ببینیم اولتیماتوم دو هفته‌ای بانک مرکزی تا چه اندازه میتواند مسیر بازگشت ارز به کشور را هموار و صادرکنندگان را به بازگشت ارز متقاعد کند.
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان صدای زنگ خطر را بشنوید نوشت: ( شنیدن صدای زنگ خطر، فقط گوش می‌خواهد، به هوش نیازی نیست.) 
| 
بازنشستگان تامین اجتماعی حداقل بگیر در حالیکه عملا سهامدار اصلی بزرگترین بنگاه های اقتصادی هستند با دریافت حقوق تنها زیر دو میلیون تومان
در سخت ترین و فلاکت بار ترین شرایط مالی و روحی روانی سخت قرار دارند
| ما میگیم خونه گرونه قیمت رو پایین بیارید ، میان متراژ رو پایین میارن . آقای وزیر مسکن لطفا" یک مورد که به مستاجرین وام کمک ودیعه داده اید رو عنوان کنید | در تائید یکی از کامنت ها:اقایون که اینقدر از مقاومت حرف میزنن اول از خودشون شروع کنند و ودیعه ۲۰۰ میلیونی مسکن رو پس داده و در واحد های ۲۵ متری به اتفاق خانواده روش مقاومت رو به مردم یاد دهند رنج بزرگ اقتصاد ایران چیست؟ ......سلاطین و مافیا و اقا زاده ها و داداشا و از ما بهتران و دختر خانما و دامادا و وژن های برتر وقوانین خلق الساعه و...... | که تمام این مشکلات و معصلات بخاط نبود دموکراسی واقعی ،یعنی تعیین حق سرنوشت و نظارت بر اجرای قوانین کلان و ریز کشور بدست منتخبین واقعی مردمی
که کاردان و دلسوز و وطن پرست و با سواد و متخصص باشند
بروز نموده است
و...
| دو روز دیگه یکی از همین نمایندگان با این پول های کلان میخوان کاندیدای ریاست جمهوری بشن .مثل حرفی که آقای قالی باف زدند میگن تو حساب بانکی ما سه چهار میلیون پول بیشتر نیست تقریبا میشه گفت نیمه پر لیوان نداریممسئولان با عملکردشان لیوان را شکسته اند
چیزی جز سختی و مشکلات دیده نمیشود
دوست عزیز خود بنده از کسانی بودم که زمانی که ترامپ از برجام خارج شد گفتم مقاومت کنیم تا او دور بعدی انتخابات را بببازد معنی مقاومت از نظرم این بود که با برنامه ریزی درست و اصولی بدون انکه اب در دل مردم تکان بخورد و ارزاق گران شود این مرحله را پشت سر بگذاریم اما با وضعیت موجود باید بگویم شکست خوردیم و بازی را به امریکا باختیم!! مقاومتی که از جیب مستضعفین جامعه باشد که هنر نیست. اگر میتوانید از ثروتمندان و نجومی بگیران مالیات مبارزه با استکبار بگیرید این بازی را ادامه دهید .... | حقوق معوقه ۶۰۰ میلیارد تومانی به پرستاران را در شرایط کرونایی نداده اند !؟ولی به نمایندگان مجلس که با حداقل رای به مجلس رسیده اند
و وزیر خارجه را با دشنام و توهین استقبال کرده اند
را با پرداخت هر نفر ۲۳۰ میلیون تومان
و جمعا نزدیک ۷۰۰ میلیارد تومان نوازش کردند !!!؟؟؟؟
| برو بابا دللت خوشه ......با برنامه ریزی درست و اصولی بدون انکه اب در دل مردم تکان بخورد و ارزاق گران شود این مرحله را پشت
سر بگذاریم...
باسلام. در جواب سرمقاله روزنامه جمهوری باید گفت باید از مردم عذرخواهی کنید زیرا سبب این گرانیها با هیاهوی برجام وعدم توجه به داخل اقتصاد مقاومتی ، عدم کنترل نقدینگی وجو روانی مردم حمایتهای غربگراها از دولت فعلی بود | شما رو به خدا یه مقدار واقع بین باشید ! تا سوزن ته گرد این مملکت وارداتیه ، کدوم اقتصاد مقاومتی ؟ شعاری که نمیشه وقتی نفت نفروشی ،بفروشی هم از 100 دلار اومده رو 10 دلار ، تازه دلار همون فروخته هات رو هم نگیری ، با چی باید مملکت بچرخه ؟ | شما یا خوابی یا آنقدر درگیر دعواهای جناحی هستی که چشم هات نمی بینه | خطاب به9:23برو گزارش دیروز 2030 را ببین و ببین چرا اقایان واردات می کنند با مجوز های خنده دار و درناک ترش ارز دادن4200 ولی در تولید داخلی سنگ اندازی می کنند و از انها نمی خرند چون برای کارگر ایرنی یک جوری گران حساب می کنند ولی برای کارگر خارجی که جنسش می اید با رانتی که می دهند باعث ارزان تر شدن ان واردات می شود
فقط برو یک نمونه از این کارهای اقایان را ببین تا ببینی مشکل کجاست
| مثل کشورهایی که نفت ندارند دخل و خرج کنید و صادرات و وادرادت غیرنفتی هم برابر است مشکلتون جای دیگری است و ان هم تفکر 80 ساله فروش نفت است که جا خشک کرده در ذهن مردم ایران | خایا ما را از شر حماقت برهان 
| اگر بگم تقصیر احمدی نژاده داغ نمیکنی؟کارهای زیر بنایی برای رهایی از وابستگی به فروش نفت و ایجاد اشتغال پایدار باید در اون دوره که نفت ۱۴۰ دلار بود انجام میشد نه در این دولت که از اول در تحریمه و محدوویت منابع داره البته این زنگ خطر سالهاست که به صدا درآمده، منتها گوش شنوایی در کار نبوده که اگر بود، وضعیت کشور به این مرحله فاجعه بار نمیرسید. کشوری مثل ایران، که نه تکنولوژی پیشرفته ای دارد، نه صنعت قدرتمندی، نه کالای چندان به درد بخوری برای صادرات، و نه نقش تاثیرگذاری در چرخه اقتصاد جهانی، معلوم است که با این میزان درگیری با دیگر کشورها به این روز خواهد افتاد. بخصوص که همین اقتصاد ضعیف و نفتی اش هم گرفتار فسادهای عظیم و عجیب داخلی باشد. و به همه اینها باید اختلاف شدید طبقاتی را هم اضافه کنیم که میتواند هر کشوری را به لبه پرتگاه بکشاند. بزرگان مملکتی چیزی از فقر و بی پولی نمی دانند خبر از دستفروشان زن در مترو ندارند خبر از مستاجران و بیکاران و مجردین جوان که هرروز افسرده تر می شوند ندارند . خبر از خانواده های زندانی و بیمارانی که در گیر مریضی و خانواده های انان در صف دارو هستند ندارند .خبر از شرمندگی پدری که نمیتواند برای فرزندانش غذای گرم و خانه اروم تهیه کند ندارند. انان به خانه های ویلایی و ماشینهای میلیاردی فقط در مجلس قانونهایی تصویب می کنند که حتی یک روز انرا لمس نکردند وقتی حقوق دو میلیونی بازنشسته چهارصدتومن اضافه بشه با این نورم و گرانی وحشتناک چه درکی از حال ما دارند. دو میلیون فقط پول یک عطر و ادکلن فرزندان بزرگان است. وقتی یک نماینده مجلس دویست میلیون حقوق می گیرد چه درکی از حقوق دو میلیونی کارمند و بازنشسته دارد. چه درکی از کارگر و کارمند داردبا وضع کرونا با مترو اتوبوس جونش به خطر بندازه برای دو میلیون حقوق. ما فقط زجر و استرس بدختی و فقر دست و پنجه نرم می کنیم و کاخ نشینان بدنبال منصب و قدرت و مقام و پوووووووول. وقتی در مقاله ذکر شده حقوقهای نجومی برای قوه قضاییه نخیر عزیزان تحقیقی کنید بعد مطلب انتشار دهید حقوقهای بالا برای من که کارمند قضایی هستم نیست که ماهی دو نیم میگیرم برای بالادستان و مدیران عالی است خون انان رنگینتر است نه ما | من که هر وقت می رم سوپری یا تره بار خرید کنم فکر می کنم اشتباه شده این قیمت ها باور کردنی نیست
خدا به فریاد کسانی برسد که درامد کم دارند یا بیکار هستند
عدس کیلویی 24000 تومان !
برنج 27000 تومان !
مسئولین عزیز به جای پایین آوردن قیمت ها و کنترل تورم اقدام به پایین آوردن سطح زندگی و کنترل مردم کرده اند. آیا قابل قبول تر نیست که برای نمایندگان خانه ای 25 متری در نظر گرفته شود و حداقل حقوق داده شود تا درد مردم را متوجه شوند؟ آیا مدیران نباید هم طراز با مردم زندگی کنند تا زمانی که سطح زندگی مردم بالا برود و آنها هم بتوانندبا مردم هم طراز شوند؟