فرهنگی

«قطار رویاها» از حیث قصه و حرفی که می‌خواهد بزند، فیلم شریف و محترمی است. صدای راوی، از ابتدا تا انتها، قصه زندگی مرد جوانی را روایت می‌کند که همه زندگی‌اش صرف چوب‌بری برای توسعه شبکه ریلی آمریکا می‌شود و از دیروز تا دوران مدرن عرق می‌ریزد و چوب می‌برد. هم خودش آرام است هم زندگی‌اش؛ مثل خیلی از زندگی‌های دیگر که شاید فراز و فرود خاص و اتفاق ویژه‌ای مثل فیلم‌ها نداشته باشند. 

قسمت چهارم «هزار و یک‌شب»، در ادامه روایت درباره زنانی که ناگهان ناپدید می‌شوند یا آسیب می‌بینند، تمرکز خود را بر شخصیت سمیر قرار داده است؛ مردی مرموز که انگیزه‌اش از این ازدواج همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی می‌ماند. سوالی هم که برای مخاطب به وجود می‌آید، این است که آیا او از سر مهر و گذشته مشترکش با مادر نیلوفر قدم در این مسیر گذاشته یا هدفش انتقام و تسویه‌حسابی قدیمی است؟

امام هادی (ع) درباره فارس بن حاتم دستور داده بود او را سبک بشمارند و دروغ‌گو بدانند و آبرویش را ببرند؛ ولی از بحث در این‌باره بپرهیزند و با او مشورت نکنند و فرصتی برای شر افروزی در اختیارش نگذارند. 

ادامه سخنان شیخ اسماعیل رمضانی این‌گونه است: پدر در می‌آورند! فکر نکنید ساده است! اگر بدانید پشت پرده چه‌چیزی را می‌زنم! با چه چفیه‌ها و یقه‌ها این‌کارها را می‌کنند!‌ مگر مریضی که همه پول و بودجه و غذاهای نذری را یک‌جا جمع می‌کنی؟ 

چرا در صدور ارزش های فرهنگی خود موفق نبوده ایم اما در عوض و به عنوان مثال، امروز شاهد گسترش زبان چینی در داخل کشورمان هستیم که نوعی واردات فرهنگی محسوب می شود؟ فرهنگ در کدام نقطه جامعه ایرانی قرار دارد؟

البته حرف کیانیان صد در صد صحیح نیست. احتمالا می‌شود این‌گونه تفسیرش کرد که یا در فیلم‌های اکشن و پرخرج، از آن‌ها جلو بزنیم یا مدل ابداعی خودمان را خلق کنیم. کما این‌که «مرد عینکی» فیلم تجاری و اکشن موفقی بود اما کارگردانش در اثر بعدی یعنی «قسطنطنیه» مسیر را اشتباه رفت.

هیئتی‌های آن‌سال‌ها این‌سبک را می‌شناسند که در شهادت حضرت زهرا (س) با شعر «از پگاهان تا دل شب، کَس نداند من چه دیدم» و در شهادت امام رضا (ع) با شعر «تا رضا از زهر کینه، گشته قلبش پاره‌پاره» ارائه شد. 

در بخش اخبار آنلاین مرتبط با ویژه‌برنامه‌های یلدایی، «برمودا» با 27.8٪ سهم از کل خبرهای این سبد در رتبه نخست قرار گرفت. این سهم در مقایسه با «۱۰۰۱» (حدود 23.6٪) نزدیک به 18٪ بالاتر و نسبت به «یلدای جوانی» (حدود 19.4٪) حدود 43–44٪ بالاتر است.

این‌علما همیشه با نادانان در کوشش و مبارزه‌اند. اگر علمای مزبور نادانان را پند دهند گویند: سرکشی کنند و اگر آن حقی را که واگذارده‌اند به یادشان آرند و دانایشان کنند، گویند: مخالفت (با مردم) کنند و اگر از آنها کناره گیرند گویند: از جماعت مسلمانان خود را جدا کرده‌اند؟ و اگر بدان‌ها گویند دلیل خود را بر این‌سخن (و این‌تهمتی که بر علما می‌زنید) بیاورید، گویند: منافق گشتی و اگر پیروزی آن‌ها را کنند، گویند: شما نافرمانی خدای عزوجل کردید!‌

اگر به فضای مجازی و حتی برخی جلسات تراپی، روان‌شناسی و توسعه فردی نگاه کنیم، می‌بینیم در بخشی از این فضاها، بر «تنهایی انسان» بسیار تأکید می‌شود. تردیدی نیست در نگاه توحیدی، انسان در نهایت تنها می‌شود و باید با خودش مواجه شود، به وجدان خود رجوع کند و رفتارهایی را که داشته، مورد بازخواست قرار دهد؛ اما «زندگیِ تنهایی» به معنایی که امروز در برخی گفتمان‌ها ترویج می‌شود، زندگی‌ای است که انتهای آن افسردگی و ناراحتی است.

در مسیر نه ‌کیلومتری که در زیر آب با اشنوگر طی خواهیم کرد، ممکنه دشمن آتش کور و فله‌ای روی آب بریزه. اگر حین غواصی کسی زخمی ‌شد و درد گلوله و ترکش غالب شد، حق فریاد زدن و ناله کردن نداره. اگر دید نمی‌تونه درد ناشی از گلوله و ترکش رو تحمل کنه، همچون مولا علی(ع) که ناله و فریادش رو به چاه می‌گفت، باید به زیر آب بره و ناله‌ش رو به آب بگه تا صدا به گوش دشمن نرسه و عملیات لو نره و آسیبی به بقیه نرسه.

به‌جز قصه‌گویی، خواندن شاهنامه و گرفتن فال با غزلیات حافظ، نَفْس برگزاری شب یلدا به‌عنوان یک‌رسم ایرانی، اهمیت زیادی دارد. چون مردمی که بین گیره‌های مشکلات مختلف ازجمله چالش‌های اقتصادی و گرانی در حال مقاومت هستند، در تلاش‌اند با رفتن به مهمانی‌های شب یلدا و دیدار بزرگترها، هویت ایرانی خود را حفظ کنند. 

مدیری شخصیت جدی و خشکی دارد و هرکسی را هم به خلوت خود راه نمی‌دهد. خودش هم در گفتگو با قیاسی به تعداد محدود دایره دوستانش اشاره کرد. روی همین‌حساب احتمالا با توجه به آن‌همه برنامه‌ریزی و درخواست برای مصاحبه، توقع داشته حالا که روی صندلی مهمان تاک‌شو نشسته، گفتگوی جدی‌تر و اندیشمندانه‌تری را شاهد باشد اما قیاسی به سیاق قسمت‌های پیشین برنامه خود، قصد حاضرجوابی و رِندی (کنترل‌شده) داشت که البته نتوانست مقابل مدیری، عرض اندام کند.

وزارت فرهنگ و هنر به فیلمسازان ابلاغ کرده بود انتقاد از پلیس، دکتر، مجلس، وکیل و ... در فیلم‌هایشان نباشد. وجود هرچیز دیگری غیر از این‌موارد در فیلم‌ها مساله‌ای نداشت و فیلمسازانی که این‌فرمول را در نظر می‌گرفتند، آزاد بودند هرچه می‌خواهند بسازند و کسی کارشان نداشت.

در عملیات والفجر ده تصویری از "حاجی بخشی" منتشر شد که او را در حال روحیه بخشی به رزمندگان ایرانی نشان می دهد در حالی که شیشه شیر را مقابل دوربین خبرنگاران خطاب به صدام نشان می دهد!

تصمیم استرالیا برای به‌رسمیت شناختن دولت فلسطین، تغییری در سیاست غرب نسبت به مسئله فلسطین رقم زد و خشم تل‌آویو را برانگیخت، اما حمله سیدنی فرصتی به اسرائیل داد تا با بهره‌برداری سیاسی از این فاجعه، افکار عمومی را از جنایات غزه منحرف و فشارها را بر مخالفان خود افزایش دهد.