حوزوی روشن بین!
شهر آبادان، در پیش از انقلاب با جاذبه های مختلف اقتصادی، شغلی، کسب و کار، توانسته بود تا از دیگر شهر ها و بویژه از استان های همجوار، صنعتگران و بازاریان و صاحبان حرفه های گوناگون را به خود جذب کند. این صنعتگران و بازاریان، عمدتا از خانواده های اصیل و مذهبی با روحیه پرکاری و مهربانی و دهش و کمک به نیازمندان بودند. از این رو، جامعه بازاری و صاحبان کسب و کار در آبادان آن روزگار، مردمانی منصف و خوشنام بودند.
پدر خانواده ظریفیان، یکی از این صنعتگران خوشنام، مهربان و اهل مسجد، دینداری و با انصاف و مردمدار بود که با زحمت بسیار و کسب روزی حلال و با سوادی سنتی مذهبی و داشتن همسری مومنه و رووف، نقش مهمی در پرورش اخلاقی و شخصیت پسران و دختران خود داشتند.
حسینیه اصفهانی ها و حسینیه بهبهانی های آبادان و مساجد آقای آیت الله جمی و آیت الله صدر هاشمی از کانون های اصلی فعالیت مذهبی در شهر آبادان بود و وجود معلمان و دبیران و دانشجویان دانشکده نفت، تاثیر زیادی در گسترش فضای مذهبی و جذب و آموزش دینی جوانان مهاجر و ساکن در آبادان داشت.
زنده یاد حسن ظریفیان به عنوان پسر بزرگ این خانواده الگوی دیگر برادران و خواهران خود بود. جوانی خوش اخلاق و فروتن و با مطالعات عمیق مذهبی و مقید به انجام عبادات از سویی، و با درک و شناختی روزآمد و نو از دینداری و تقوا پیشگی از سویی دیگر.
دوران جوانی ایشان با تحصیل در مدارس آبادان و حضور در مراسم مذهبی و سخنرانی ها و ارتباط با معلمان و طیفی از کارمندان و شاغلان ادارات و مراکز صنعتی با دغدغه های انقلابی سپری شد.
ایشان برای ادامه تحصیل و مطالعات دینی و آشنایی با سرچشمه های معارف اسلامی رهسپار قم گردید و سالیانی چند را در کلاس و حلقه درسی مدرسان حوزه علمیه و مدارس آنجا گذراند.
پس از بازگشایی دانشگاه و راه اندازی واحد‌های درسی معارف اسلامی در دانشگاه ها، استاد حسن ظریفیان به مدت بیش از دو دهه، در دانشگاه های استان خوزستان از جمله دانشگاه شهید چمران اهواز مشغول به تدریس گردید.
شیوه تدریس و طرح نو و جذاب ایشان در ارائه مطالب علمی و فلسفی همراه با خوش اخلاقی و تواضع خاص خود، کلاس درس وی را برای دانشجویان، شیرین و مورد پسند نموده بود.
متاسفانه در سال های اخیر سلامتی ایشان تحت تاثیر صدمات دوران جنگ و عارضه سرطان قرار گرفت و توان جسمی وی را فرسود و عملا دانشجویان نتوانستند از سواد علمی و حسن معاشرت و رفتار مهربانانه این استاد بهره ببرند و او هم ماه های اخیر از عمر پربرکت خویش را در دوره درمان و نقاهت گذراند.
مرگ اندوه ناک و نابهنگام این استاد، جامعه علمی و دوستان و آشنایان را به سوگ نشاند.
خاک بر او خوش و آرامبخش باد!
