نیاز غزه به نیروی حافظ صلح بین‌المللی/ آمریکا می‌خواهد آتش بس غزه حفظ شود
یک نیروی حافظ صلح چندملیتی با شرایط فعلی در غزه به شدت مورد آزمایش قرار خواهد گرفت.
به گزارش سرویس بین الملل تابناک، «نشنال اینترست» در مقاله‌ای به بررسی وضعیت آتش بس غزه پرداخته که در ادامه آمده است.
لازم به ذکر است انتشار مقالات خارجی به معنای تایید محتوای آن از سوی تابناک نیست.
برپایی یک نیروی حافظ صلح بین‌المللی در غزه، گامی حیاتی در مراحل بعدی طرح صلح مورد توافق در ۸ اکتبر است.
به نظر می‌رسد کاخ سفید به اجرای مفاد آن متعهد باشد. این هفته، معاون رئیس‌جمهور جِی‌دی ونس، فرستاده ویژه استیو ویتکاف و همکار خانواده ترامپ جارد کوشنر به اسرائیل سفر کردند تا اطمینان حاصل کنند که آتش‌بس حفظ می‌شود. وزیر امور خارجه مارکو روبیو نیز در سفری جداگانه همین پیام را منتقل کرد.
حفظ آتش‌بس برای ایجاد شتاب در مذاکرات جهت تشکیل نیروی حافظ صلح ضروری است. گزارش‌ها حاکی از آن است که چندین کشور ممکن است علاقه‌مند به ایفای نقش‌های مختلف باشند، از جمله مصر، ترکیه، آذربایجان، اندونزی، پاکستان و برخی از کشور‌های خلیج فارس.
آنچه اکنون اهمیت دارد، نه صرفاً کشور‌هایی است که علاقه نشان داده‌اند، بلکه اقداماتی است که همه آنها به طور ملموس انجام خواهند داد. بیشتر کشورها محتاط خواهند بود و در صورت احساس شکست طرح صلح، تمایلی به تعهد نخواهند داشت.
پل دیگری که باید عبور شود: چند نیرو حافظ صلح به غزه اعزام خواهند شد؟ گزارشی از العربیه حدس زد که یک نیروی ۴۰۰۰ نفره ممکن است تشکیل شود.
برخی کشورها، مانند پاکستان، تجربه اعزام نیرو به خارج را دارند، چه به‌طور مستقیم و چه به‌عنوان بخشی از ائتلاف‌های بین‌المللی یا مأموریت‌های حافظ صلح سازمان ملل. با این حال، نیروهای حافظ صلح بین‌المللی همیشه با موانع سختی روبه‌رو هستند.
برای مثال، نقش سازمان ملل در سومالی در دهه ۱۹۹۰ نتوانست از وقوع نبرد مشهور موگادیشو جلوگیری کند، نبردی که نیروهای آمریکایی با میلیشیا‌های سومالی جنگیدند.
در جنوب لبنان، استقرار سازمان ملل نتوانسته مأموریت خود را به انجام برساند، حزب‌الله را خلع سلاح کند یا صلح را حفظ نماید. فهرست دیگر شکست‌های نیروهای بین‌المللی، از هائیتی تا کنگو، بسیار طولانی است.
این بدان معنا نیست که موفقیتی وجود نداشته است؛ نیروی حافظ صلح بین‌المللی تحت رهبری ناتو در کوزوو نمونه‌ای موفق است که درس‌های آن می‌تواند به غزه کمک کند.
غزه در حال حاضر به دو منطقه تقسیم شده است. ارتش اسرائیل (IDF) حدود ۵۰ درصد از نوار غزه را کنترل می‌کند و به نظر می‌رسد حماس بقیه را در دست دارد.
همچنین برخی شبه‌نظامیان مورد حمایت اسرائیل برای تصاحب کنترل رقابت می‌کنند. حماس می‌خواهد نشان دهد که هنوز بر ۲ میلیون غیرنظامی در غزه تسلط دارد.
منطقه تحت کنترل ارتش اسرائیل ممکن است نقطه‌ای برای آماده‌سازی نیروی بین‌المللی جهت آرام‌سازی منطقه تحت کنترل حماس فراهم کند. علاوه بر این، می‌تواند فرصت‌هایی برای سرمایه‌گذاری و توسعه زیرساخت‌ها ایجاد کند. این اقدامات برای آن است که نیروی بین‌المللی بتواند ظرفیت، تعامل و اعتماد با غیرنظامیان را بسازد.
برخی کشورها، مانند مصر و قطر، تجربه طولانی در غزه دارند. دیگر کشورها، مانند اندونزی، از کمک‌های انسانی حمایت کرده‌اند.
هنوز مشخص نیست ترکیه چه نقشی ایفا خواهد کرد. آنکارا در گذشته میزبان حماس بوده و از آن حمایت لفظی کرده است. اسرائیل نسبت به نقش مثبت آنکارا در میدان مردد است. با این حال، تجربه آنکارا در ارائه کمک‌های انسانی در سوریه و توسعه در منطقه خودمختار کردستان شمال عراق ممکن است در نقش‌های غیرنظامی مفید باشد.
سؤال بزرگ زمانی مطرح می‌شود که نیروی حافظ صلح وارد محله‌های تحت کنترل حماس شود. آیا یک نیروی چندملیتی می‌تواند حماس را حذف کرده و یک دولت تکنوکرات جدید تأسیس کند؟ این امر برای ایجاد آینده‌ای صلح‌آمیز برای غزه ضروری خواهد بود.
