به گزارش تابناک؛آئودی A3 وقتی اسمش می‌آید، هنوز هم یک احترام خاص همراهش است؛ ماشینی که در کلاس خودش همیشه یک استاندارد بالاتر از رقبایی مثل ب‌ام‌و سری 1 یا مرسدس A-Class ارائه می‌کرد. اما حالا که دوباره حرف از ورود این خودرو افتاده، داستان فقط درباره «یک ماشین خوب آلمانی» نیست؛ درباره انتخاب واردکننده‌ها، احترام به مصرف‌کننده ایرانی و این واقعیت تلخ است که نسخه‌ای که قرار است به ایران بیاید، نه اروپایی است و نه حتی جهانی—بلکه نسخه مخصوص بازار چین است. نسخه‌ای که با نسخه‌های اصلی تفاوت‌های ریز و درشت دارد و اینکه چرا باید مشتری ایرانی، آن هم در این شرایط، ناچار باشد نسخه چینی را بخرد، خودش یک سؤال بزرگ است که کسی جواب نمی‌دهد.
آئودی A3 روی پلتفرم MQB گروه فولکس‌واگن ساخته شده؛ پلتفرمی که به‌خاطر مهندسی دقیق و انعطاف‌پذیری بالا، یکی از موفق‌ترین پلتفرم‌های دو دهه اخیر محسوب می‌شود. نسخه‌های اروپایی A3 همیشه از نظر کیفیت مونتاژ، متریال داخلی، تنظیمات تعلیق و امکانات رفاهی در سطح بسیار بالا بوده‌اند. اما نسخه‌های «چینی» به‌طور طبیعی برای بازار داخل چین بهینه شده‌اند؛ از نوع موتور گرفته تا کیفیت برخی قطعات داخلی، نرم‌افزارهای ECU و حتی برخی تجهیزات ایمنی. اینکه بگوییم «همه برندها در چین خط تولید دارند» حرف درستی است، اما اینکه نسخه مخصوص بازار چین، که با سلیقه و استانداردهای داخلی چین تنظیم شده، سر از بازار ایران درآورد، انتخابی است که واردکننده به مصرف‌کننده تحمیل می‌کند.
مصرف‌کننده ایرانی حق دارد وقتی پول یک ماشین آلمانی می‌دهد، نسخه نزدیک‌ترین به نسخه اروپایی را دریافت کند. نه نسخه‌ای که برای بازار دیگری ساخته شده و اختلاف‌هایش فقط به ظاهر محدود نمی‌شود. اما واردکننده‌ها همیشه راحت‌ترین راه را انتخاب می‌کنند؛ ارزان‌ترین نسخه، کم‌دردسرترین خط تولید و قراردادهایی که سودشان را تضمین می‌کند. اینکه احترام به مشتری، شفافیت در منبع خودرو و توضیح درباره تفاوت نسخه‌ها کجای این انتخاب‌هاست، سؤال مهمی است که سال‌هاست بی‌جواب مانده.
با این حال خود خودرو هنوز حرف برای گفتن دارد. موتورهای مختلفی روی A3 نصب شده، اما نسخه 1.4 و 1.5 لیتری TFSI محبوب‌ترین گزینه‌ها هستند؛ همان‌هایی که قدرتی بین 150 تا 160 اسب و گشتاوری حدود 250 تا 270 نیوتن‌متر ارائه می‌دهند. عملکرد این موتورها در نسخه اروپایی بسیار نرم و پایدار است، اما در نسخه‌های چینی معمولاً تنظیمات ECU متفاوت است و گاهی حتی گیربکس 7 سرعته دوکلاچه نیز با نسخه اروپایی تفاوت‌هایی دارد. این تفاوت‌ها لزوماً به معنی «بد بودن» نیست، اما دقیقاً همان چیزی است که مشتری ایرانی حق دارد درباره‌اش بداند. وقتی پول نسخه اروپایی داده می‌شود، استقبال از نسخه چینی فقط یک گزینه نیست؛ یک اجبار است.
در بخش طراحی، A3 همیشه همان امضای آئودی را حفظ کرده: کابین ساده اما دقیق، با کیفیت ساخت بالا، نمایشگر‌های واکنش‌سریع و چیدمانی که تعادل خوبی میان اسپرت بودن و سادگی دارد. نسخه چینی هم همین زبان طراحی را حفظ کرده، اما تفاوت متریال حس می‌شود؛ پلاستیک‌های سخت‌تر، روکش‌های متفاوت و حتی کیفیت مونتاژ قطعات تریم داخلی بعضی وقت‌ها دقیقاً به خوبی نسخه اروپایی نیست. کاربران چینی هم بارها به این تفاوت‌ها اشاره کرده‌اند. آیا این موضوع در بازار ایران به مشتری گفته می‌شود؟ خیر. آیا قرار است مصرف‌کننده ایرانی مثل همیشه خودش بعد از خرید «کشف» کند چه نسخه‌ای نصیبش شده؟ بله، مثل همیشه.
در بخش امکانات ایمنی، نسخه‌های اروپایی A3 به‌صورت استاندارد از سیستم‌هایی مثل ترمز خودکار، مانیتور نقطه کور، دستیار حفظ لاین، کروز کنترل تطبیقی و چندین سیستم کمکی دیگر برخوردارند. اما نسخه‌های چینی اغلب بسته‌های متفاوتی دارند؛ گاهی نسخه‌های فول هستند، گاهی کم‌اِآپشن، و معمولاً مشخص نیست چه نسخه‌ای دقیقاً وارد ایران خواهد شد. این عدم شفافیت در بازار ایران چیز تازه‌ای نیست؛ اما برای ماشینی در کلاس لوکس کامپکت، قابل قبول هم نیست.
از نظر رانندگی A3 یکی از بهترین‌های کلاس خود است. فرمان دقیق، شاسی متعادل، ثبات بالا در سرعت و تعلیقی که هرچند کمی خشک است اما رانندگی مطمئنی ارائه می‌دهد. روی جاده‌های ایرانی که به طور معمول ناهموارند این ماشین عملکرد قابل قبولی خواهد داشت، اما نسخه چینی با تنظیمات متفاوت تعلیق ممکن است کمی نرم‌تر یا کمی خشک‌تر باشد. این یکی از تفاوت‌هایی است که بار دیگر کسی درباره‌اش به مشتری توضیح نمی‌دهد و فروشنده تنها با جمله «فرقی نمی‌کند» خودش را خلاص می‌کند.
ابعاد ماشین به‌گونه‌ای طراحی شده تا برای خانواده‌های شهری ایده‌آل باشد؛ فاصله محوری مناسب، کابین قابل قبول برای سرنشینان عقب، صندوق عقب کافی برای سفرهای کوتاه و ابعادی که پارک کردن آن را راحت می‌کند. این ماشین کامپکت است اما کمبود فضا در آن حس نمی‌شود و اگر نسخه Sportback وارد شود، حتی کاربرانی که نیاز به فضای بیشتر دارند هم راضی خواهند بود.
در بخش نگهداری A3 از جمله ماشین‌هایی است که اگر سرویس درست داشته باشد، سال‌ها بدون دردسر کار می‌کند. موتورهای TFSI وقتی سرویس به‌موقع داشته باشند، بسیار بادوام هستند. اما مشکل اصلی در ایران همیشه همین «سرویس درست» است. قطعات اصلی، روغن‌های استاندارد، نرم‌افزارهای ECU و دستگاه‌های تخصصی برای سرویس گیربکس DSG همه‌چیزهایی هستند که فقط با یک شبکه خدمات پس از فروش واقعی امکانش وجود دارد. واردکننده‌ها معمولاً فقط به وارد کردن فکر می‌کنند، نه نگهداری بعد از آن. و این یعنی مشتری ایرانی معمولاً از روزی که ماشین می‌خرد، وارد یک بازی دو سر ضرر می‌شود: هم پول بیشتر می‌دهد، هم نسخه‌ای متوسط‌تر از چیزی که دنیا می‌خرد تحویل می‌گیرد.
A3 هنوز هم یکی از «درست‌ترین» ماشین‌های کلاس خودش است. اما اینکه این ماشین قرار است با هویت چینی وارد ایران شود، نه مشکل آئودی است، نه مشکل چین؛ مشکل انتخاب واردکننده و نگاه سودمحور بدون احترام به کاربر ایرانی است. مشتری‌ای که به اندازه کافی گرانی، محدودیت و بی‌ثباتی بازار خودرو را تحمل کرده، حق دارد حداقل همان نسخه‌ای را دریافت کند که به اسم «ماشین آلمانی» معرفی می‌شود. پ
قبل اینکه دوباره کامنت بگذارید و متهم مان کنید باید بگویم ، این گزارش دفاع از A3 نیست؛ تلاشی است برای یادآوری اینکه احترام به مصرف‌کننده و شفافیت، چیزهایی هستند که سال‌هاست از این بازار حذف شده‌اند.
