تدوین دستورالعملی ویژه برای آموزش در مدارس متناسب با گویش‌های ایرانی!

باز برخی نگران شدند که نکند حقوق اولیه انسانی هموطنان ایرانی مان، با تصوراتشان همخوان نباشد!
بابا، ایران را بیمه کنید با تایید هویت خرد و منطقه ای ایرانیان.
فرصت سوزی را تمام کنید. ما به انرژی تک تک ایرانیان نیازمندیم.

اقای سید محمد بطحائی موقعی که خطر تجزیه هست این حرکت شما یعنی کوبیدن رو طبل تجزیه.

خیلی طرح خوببه. به نظرم هم برای حفظ قوم های ایرانی و هم از بین نرفتن زبان ها و اینکه حقشونه خوبه که در کنار فارسی یک‌کتاب هم به زبان خودشون تدربس بشه
براتون‌آرزوی موفقیت دارم

دم وزیر گرم

درهمه جای کره زمین زبان رسمی کشور استفاده می شود ودبگر گویش ها درهمان منطقه خودش کاربرد دارد چنین اقدام حیف ومیل کردن سرمایه ملی است

اولا زبان ملی غلط است.در تمام دنیا می گویند زبان رسمی یا OFFICIAL LANGUAGE. دوما طبق اصل 15 قانون اساسی و بند 8 کنوانسیون حقوق بشر سازمان ملل مصوب 4 اکتبر سال 1965 تحصیل به زبان مادری در کنار زبان رسمی کشور یک الزام و باید است.این اصل ناکام مانده و باعث شده نسل جدید خواهان تدریس به زبان مادری خود در مدارس و دانشگاه ها باشند.اگه این اصل الان اجرا بشه جلوی خیلی چیزها را در آینده خواهد گرفت و در غیر این حال سبب مشکلات جدی در چند سال آینده خواهد شد.

اصل ۱۵ قانون اساسی هر چه سریعتر باید اجرایی و عملی گردد.
آموزش و حفظ و ترویج زبان ترکی و گویش های محلی در ایران باید در دستور کار قرار گیرد.

با این کار اتحاد ملی حفظ و ناگسستنی خواهد شد.
جنگ جهانی دوم بر سر مسائل نژادیو زبانی میلیون هاا قربانی گرفت. متاسفانه بشر به هیچ وجه از گذشته عبرت نگرفته.

خیلی از این زبان ها در ایران خود زبانی متفاوت هستند و استفاده از واژه گویش واقعا جفا به این زبان هاست.مثل این این که بگوییم فارسی گویش است و فارسی فردوسی گویشی از زبان لری بوده است چون فارسی و لری هم خانواده و نزدیک به هم هستند!!!آیا این خنده دار نیست؟!!

اولا زبان مشترک برای انسجام و اتحاد لازم است چرا که یکی از راههای ارتباطی زبان و گویش است . دوما خیلی از معلمان در خارج از موطن مادری خود مشغول به خدمت هستند و با فرهنگ و گویش آن منطقه جدید آشنایی کامل نذارند . سوما گویش ها در قیاس با فارسی نقصان دارند و از کاستی برخوردارند . چارما این موضوع باعث میشود که دربلند مدت فرزندان یک منطقه فارسی یاد نگیرند و فقط در منطقه خود بتوانند فعالیت کنند و از خدمت در سایر نقاط کشور بدلیل عدم توانایی برقراری ارتباط زبانی با سایرین دوری بجویند و
واز همه مهمتر اینکه این روند باعث جدایی بیشتر اقوام و قومیت ها از هم شده و بدلیل اختلافات فرهنگی در یک جلسه کشوری بطور مثال بعد از بیست الی سی سال دو کارشناس یا صاحب نظر نتوانند حرف هم را درک کنند و به نوعی باعث نابودی کشور میشود .
عدم برقراری ارتباط موثر جامعه با یکدیگر یعنی نفاق و تفرقه .

تحصیل به زبان مادری ابتدایی ترین حق انسان است

تنها راه حفظ وحدت احترام به هویتهاست و لاغیر.

متولیان فرهنگی و اجتماعی مرکز نشینآن بجای طلب پوزش و به رسمیت شناختن حقوق انسانی و اجتماعی میلیت ها سعی در محدود سازی آنها دارند.

شما از یک طرف میگی چیزی معلوم نیست از یک طرف میگی هنوز در حال طرح و بررسی است یعنی بعد از تحقیق نتیجه ان معلوم می شود حالا هر نتیجه ای بالاخره مراحل تصویب را هم دارد

واقعا جای تاسف داره به بهانه حفظ زبان فارسی دیگر زبانهای زنده مثل لری(لکی٬ مینجایی٬ بختیاری) ٬ بلوچی٬ ترکی٬ گیلکی و....رو دارن از بین میبرن به طوریکه الان بچه ها همه دارن فارسی صحبت میکنن و زبانهای بومی دارن از بین میرن و این فاجعه ست. جالب اینه که خود فارسی زبانها هم دارن به شدت تلاش میکنن از کلمات انگلیسی استفاده کنن با این روند فارسها انگلیسی زبان میشن و قومیتهای دیگه ایرانی هم همان راه اونا رو دنبال میکنن

گر همه شب شب قدر بودی شب قدر بی قدر بودی وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ
تکثر باعث تحول ، بقاء ، پیشرفت و ... است. نه یکسان سازی زوری

عدم تدریس و آموزش زبان های غیرفارسی موجب عقب ماندگی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور شده و خطرات بسیاری هم برای تمامیت ارضی کشور در آینده خواهد داشت.
فراموش نشود که یوگسلاوی، عثمانی، اتریش-مجارستان و حتی شوروی رو ناسیونالیسم تجزیه کرد. . به طور مثال دغدغه بسیاری از آذربایجانی ها کردها بلوچ ها و عرب ها حفظ فرهنگ و هویتشون هست و اگر احساس کنند که نمیتونند مشکل رو حل کنند به خارج از چارچوب آن فکر خواهند کرد. احساس میهن دوستی در آن ها به شدت کاسته خواهد شد و برخلاف ادعای عده ای که تدریس این زبان ها رو موجب تجزیه کشور میدونند از قضا به نظر من عدم تدریس این زبان ها بیشتر موجب گسست بین اقوام ایرانی شده

خرید و نصب بخاری هم به عهده هلال احمر بازسازی و مقاوم سازی هم به عهده بسیج دانشجویی و رفاه دانش آموزان هم که با بنیاد های خیریه....باعث میشه که جناب وزیر با خیال راحت دنبال طرح هاشون باشند.

تحصیل به زبان مادری ابتدایی ترین حق هر قومی است. یه نگاهی به افغانستان بندازید حتی اونها هم از نظر شاخص های دموکراسی از ما جلو هستند. زبانهای پشتو . تاجیکی. ترکی ازبکی و هزاری به عنوان زبانهای رسمی مورد استفاده قرار می گیرد. حالا اروپا که هیچی!!!!!!!!!!!!!

کسی که به زبان های زنده داخل کشور میگوید گویش چطور میتواند برای پیاده سازی این اصل مندرج در قانون اراده و انگیزه ای داشته باشد !!!!!!!!!

زبان مادری هر شخصی قابل احترام هست و باید حفظ شود.هیچ زبانی هم بر دیگری برتری ندارد
همه جای دنیا در کنار زبان رسمی زبان مادری هم حفظ میشود حتی در افغانستان

زبان مادری من ترکی است در مدارسم هیچ ارزشی به من داده نشد، من مورد تمسخر قرار گرفتم در متن جامعه دانشگاه و... اما خودم رفتم مدرک زبان ترکی را گرفتم
با زیبایی های اون که هیچ وقت در هیچ زبان دیگری وجود دارد زندگی کردم

اگه امکان داشته باشه دولت اصلا دخالت نکنه و فقط معلم‌های بومی هر شهر و محله رو توی همون شهر و محله نگه داره شاید برای شهرهای بزرگ این مسئله ساده باشه ولی برای روستا ها و مناطق دور افتاده که هر کدومشون ممکنه معلم نداشته باشن این قضیه مغرنج میشه.
کلا تو هر چیزی دولت دست ببره خرابکاری به بار میاره.
مثلا اگه الان از دولتی ها بپرسی زبان و گویش گیلانی‌ها چیه میگن گیلکی در صورتی که تعداد گویش‌ها و زبان‌ها اونجا خیلی خیلی بیشتره

هزینه کردن به زبان فارسی در این صد سال چیزی جز هدر دادن انرژی و سرمایه ملی نبود و باعث عقب ماندگی ایران شد

مایه تاسف هست که به جای "تحصیل زبان مادری " از اصطلاح " تحصیل به زبان مادری" استفاده نمومده است. موردی که نه در اصل 15 قانون اساسی ذکر شده و نه عملی و منطقیست. جای تعجب دارد که فردی که ناآگاه به بدیهیات این حوزه است چگونه در قامت نقد سخنان وزیر آموزش و پرورش ظاهر می شود

به نظر من گویش های مختلف در مدارس ، نباید وجود داشته باشد حتی گاهی لهجه داشتن یک معلم مشکل ساز میشود.
برخی افراد در روستاهای سیستان و بلوچستان زبان رسمی را فقط در مدارس آموزش دیده اند.
گویش ها و لهجه هایی که از یک روستا تا روستای دیگر بسیار متفاوت و بعضا نامفهوم میشود.
جای بهره گیری از لهجه های در دیگر کانونهاست و آموزش و پروش جای آن نیست.

40 ساله دارین این حرف و می زنین،‌ کی؟!! سالهای آینده به درد نمیخوره آقای وزیر،‌ بگو از مهر

در ایران اگر زبانها و گویشهای محلی بخواهند در محل خود رسمی شوند آنوقت ما دسته کم ۵۰ زبان رسمی خواهیم داشت . چنین چیزی اصلا عقلانی نیست و در هیچ جای دنیا متداول نیست. ولی این زبانها و گویشها باید در کنار فارسی در محل خود در ساعاتی به صورت داوطلبانه تدریس شوند تا فراموش نشوند و زنده بمانند

زبانهای محلی باید اموزش داده شود ، کسانی که زبان فارسی میخوانند باید یک زبان محلی را در مدرسه بخوانند

با سلام خدمت نویسنده عزیز به نظر می رسد شما خطر این موضوع رو درک کردید ولی به دلایلی قابل درک نتوانستید درست بروید سر اصل مطلب شما رو درک می کنم من کمی بیشتر اشاره می کنم.کمی تصور اول با تقویت گویش های محلی ونظامند کردن انها زمینه رو برای جدا کردن اون مناطق از زبان فارسی . مرحله بعد اداره اون مناطق بصورت مسقل یا ایالتی کردن و در مرحله اخر جدا کردن از خاک ایران همان ارزوی دیرین .بوی روباه به مشام می رسد

بهتر است مثل اکثر کشورهای چند زبانه کشور ایران نیز چندزبان رسمی داشته باشد ان وقت کسی به تجزیه فکر نمی کند

فقط زبان فارسی

آموزش به زبان مادری یا آموزش زبان مادری؟ این پروفسوری که این خلط بزرگ را در عنوان این خبر کرده نمی‌داند که در قانون اساسی آموزش زبان مادری آمده و نه آموزش به زبان مادری؟
در هر حال آموزش به زبان مادری که برخی هویت طلبان و تجزیه طلبان و پان ها این روزها پدر بوق کرده اند شعاری بسیار ایده آلیستی و غیر واقع بینانه است که تنها برای احساساتی کردن آدمها مناسب است. وگرنه همه می‌دانیم هر زبانی با گویش های و لهجه های گوناگونی همراه است. تنها یک اسم ترکی یا عربی یا کردی و جز اینها می‌شنویم ولی شاید ندانیم ترکی هم دارای گویش های متنوع است که حتی روستا به روستا و شهر به شهر با تفاوت قابل توجهی همراه است. حتی گاه در یک شهر محله های آن شهر هریک لهجه خاص خود را در بیان برخی کلمات و ساختارها دارند. دیگر آنکه وقتی صحبت از آموزش می‌شود از آنجا که ما با تعدد و تنوع زبان های مادری یا بهتر بگوییم گویش ها و لهجات مادری روبروییم اگر اصرار به "آموزش به زبان مادری" داریم با کدام یک از این انبوه مادرانه باید مثلا جغرافی را به دیگر مادرانه ها درس داد. زبان مادر تقی یا زبان مادر حسن یا زبان مادر بایرام؟ کدام ؟ در این حالت یکی از این دو کار را می‌توان انجام داد 1 به همه زبان ها آموزش داد بدون برتری یکی بر دیگری. ولی واضح است که این عملا به هرج و مرج و گسیختگی و واگرایی و ناکارآمد شدن سیستم آموزشی خواهد انجامید 2 دیگر اینکه یکی از این گویش های مادرانه را در جایگاه گویش رسمی نشاند و الباقی را وادار به آموزش آن زبان و سپس آموزش با آن زبان کرد چون می‌دانیم بالاخره در امر آموزش داشتن زبان مشترک قابل فهم اصل مهمی است. این کارکرد را در هر کشوری زبان رسمی دارد . در این حالت نیز بلواها و کشمکش ها و دشمنی های بزرگی راه خواهد افتاد که در مسایل به مراتب کم اهمیت تر نمونه هایش را میان شهرها و طایفه ها می‌بینیم. بگذریم که در این وضعیت فاشیسم زبانی رخ خواهد داد. یعنی اینکه بالاخره گروهی یا روستایی یا شهری در نهایت مجبور می‌شود به زور سرنیزه دیگران را وادار به تمکین زبان مادری خود کند. این فاشیسمی است که موجب تفرقه و نفرت افکنی بیشتر می‌شود. جالب است که این فاشیسم همان چیزی که امروز برخی از این دلواپسان خیرخواهانه یا بدخواهانه به زبان فارسی انگ می‌زنند. شاهد تاریخی هم بر این فاشیسم زیاد داریم. از عربی شدن کشورهای جهان اسلام تا اجبار کرد ها یا یونانیان یا ارمنیان ترکیه به گردن نهادن به زبان نوپدید ترکی استانبولی. البته دلواپسان آموزش به زبان مادری این تناقض ها را در کشورهای دلخواهشان میل ندارند بینند. کوتاه آنکه این بحث به اندازه ای کلی و گنگ و در نهایت پر از علامت سوال های امنیتی و ملی و همزیستانه است که پیش از ورود به آن باید متوجه بود چه آسیب هایی برای ملیت ایرانی و حفظ یکپارچگی و همدلی اقوام ایرانی به بار خواهد آورد. وگرنه ناخواسته شعاری را سر می‌دهیم که عملا ما را تبدیل به ستون پنجم تجزیه طلبان خواهد نمود. البته آموزش زبان مادری ارزش بزرگیست که موجب حفظ ارزش های فرهنگی خواهد بود ولی آموزش به زبان مادری بحثی دیگر است که تنها نتیجه آن هدف گرفتن زبان فارسی و ارزش کارکردی و بین الاذهانی آن است. در صورتیکه اگر زبان فارسی به بیرون رانده شود نتیجه جایگزینی خودبخود آن با زبان های دیگر مانند روسی یا ترکی یا انگلیسی که می‌باید نقش زبان رسمی را ایفا کنند خواهد بود. در پایان باید گفت زبان فارسی یکبار جلوی عربی شدن و ترکی شدن ایران را گرفت که در هر حال ایران یا سرنوشتی همانند مصر پیدا می‌کرد که به زور سر نیزه عرب شد و زبان های مادری اش به محاق رفت و یا سرنوشتی مانند بیزانس یا کشورهای آمریکای لاتین پیدا می‌کرد که آنجا نیز زبان های مادری به محاق رفتند.

تا دستور العمل اقای وزیر تدوین بشه دوره وزارت تمام شده این اقا هم برای اینکه خودی نشان بده هر چند وقت یکبار یه حرفایی میزنه نشدنی تواگه راست میگی به مدارس کپری مناطق محروم و سیستم گرمایش وسرمایش مدارس وتامین حداقلی معیشت معلمان برس.

اگه زبان فارسی در مناطقی ک زبان بومی فارسی نیست اموزش داده نشه دراینده چطور مثلا یک فرد بلوچ با یک کرد ارتباط برقرار کنه,این اعث سست شدن پیوندهای ملی وایرانی میشه

زبان مادری حق اولیه وضروری هر انسان است.

این چه زمزمه های شومیست که به گوش می رسد. ما در کشور ایران یک زبان رسمی داریم و آن زبان پارسیست. ما برای این که بتوانیم در این سرزمین باهم کار, مکالمه و پیشرفت کنیم, باید به این زبان سخن بگوییم. در میان خانواده ها می توان به گویش محلی سخن گفت. ایراندوستان به هوش باشند. پاینده ایران.

گویش یا زبان؟! بعید است کسی حساسیتی نسبت به یک گویش داشته باشد مشکل زبان های ایرانی است!!! بین این دو تفاوت است

ما همه از یک نژاد و از یک ریشه هستیم. تنوع زبانی بیشتر نتیجه هجوم و سلطه بعضا دهها ساله برخی قبایل بیگانه بر بخش هایی از کشور است. بیائید در دام بیگانگان نیفتید.

فرهنگستان فارسی کارش کش لقمه درست کردن برای وازه پیتزا تست و کار دیگری انجام نداده اند

سالی ابلاغ کلاس اول در منطقه عرب نشین عسلویه را گرفتم وقتی سر کلاس رفتم تا هیچ کدام از آنها یک کلمه فارسی تاکنون نفهمیده حتی تلویزیون ایران را هم اون موقع اونجا نمیشد نگاه کرد من که عربی بلد نبودم ولی آموزش و پرورش می گفت معلم حق ندارد زبان محلی در کلاس صحبت کند باید فارسی کتابی حرف بزند حال اگر من زبان آنها را بلد بودم یا کسی هم زبان آنها هم بود نمی توانست ارتباط برقرار کند.

این صفحه متاسفانه جولانگاه نظریات افرادی شده است که به بهانه حفظ زبان قومی از ملیت مستقل صحبت میکنند. زهی تاسف.