به رغم آنکه مسئولان تأکید دارند ساخت سد داریان هیچ آسیبی متوجه چشمه بل و دیگر میراثهای گرانبهای منطقه نخواهد کرد، شواهد خلاف این موضوع را ثابت میکند.
به گزارش «تابناک»، در روزگاری که مستندات بسیاری از آسیبزایی سدسازی غیر کارشناسی در کشور، موجب شده برخی مسئولان هم به صف مخالفان سدسازی بیرویه در کشور پیوسته و حتی در مذمت کارهای انجام گرفته در این زمینه سخنانی بگویند، اعتراض جمعی از اهالی منطقه اورامانات ثابت کرد که هنوز تا رسیدن به وضعیت مطلوب در این زمینه فاصله زیادی داریم.
حکایت اخیر از آنجا آغاز شد که جمعی از اهالی منطقه اورامانات، وقتی دریافتند به زودی و با آبگیری سدِ رو به اتمام داریان، قرار است هم «چشمه بل» ـ که در کردی به آن کانی بل میگویند و چشمه خدایان هم معنی شده است ـ و هم بخشهایی از روستای «هجیج» ـ که به عنوان روستای نمونه گردشگری ثبت ملی شده است ـ و چند روستای تاریخی دیگر غرق شود، خواستار توقف ساخت این سد شدند.
بدین ترتیب پیگیریهایی برای جلوگیری از این رخدادهای نامطلوب شکل گرفت تا با همراهی برخی مسئولان، به کشف حقایقی عجیب در پیشینه این سد منجر شود؛ حقایقی که بعضا قابل نسبت دادن به بسیاری سدهای دیگر ساخته شده یا در حال ساخت کشور هستند و برخی نیز به مشکلات خاص این سد اشاره دارند، ولی کسی زیر بار پذیرش آن نمیرفت!
فقدان ارزیابی زیستمحیطی یا توجه نکردن به میراث تاریخی و ملی از جمله مواردی است که قابلیت نسبت دادن به بسیاری سدها در کشورمان را دارد و داریان نیز از این حیث، استثنا نیست؛ اما اگر بدانیم بر پایه سخنان مدیر کل حفاظت از محیط زیست کرستان، برای اجرای این سد ۳۲ نقطه مکانیابی شده بود و در نهایت سد در نقطهای ساخته شده که یکی از بدترین انتخابهاست، آنگاه سادهتر میتوان به چرایی ابتلای این پروژه به مشکلات بسیار پی برد.
بنا بر این انتخاب، سد داریان در منطقه مرزی دو استان کردستان و کرمانشاه ساخته شد تا بعدها آشکار شود در انتخاب مکان ساخت سد نه غرق شدن چشمه تاریخی بل مهم ارزیابی شده، نه زیر آب رفتن حدود هزار هکتار جنگل و مرتع و نه چیز دیگری که معنای همه آنها چیزی نیست جز تهی بودن جانمایی این سد از ارزیابیهای کارشناسی.
بدین ترتیب از خشت اول میشد حدس شد که دیوار قرار است تا کجا با کجی بالا برود و البته همین گونه هم شد. پس از آنکه اعتراضات صورت گرفته با بیتوجهی مسئولان اجرایی روبهرو شد، سازمان میراث فرهنگی در اقدامی پیشگیرانه چشمه بل را اثر طبیعی ملی اعلام کرد و در اقدامی مشابه، مدیران محیط زیست دو استان کرمانشاه و کردستان پیگیری تخریبهای ناشی از آبگیری سد را به دستگاه قضا کشاندند تا شاید به این وسیله بتوانند آسیبهای ناشی از ساخت این سد را بکاهند.
تلاش برای مسدود نمودن خروجی چشمه بل پیش از ساخت تونل انتقال آب آن به بالادست، از جمله موضوعاتی بود که به تازگی بار دیگر اعتراضات بسیاری رقم زد و مسئولان محیط زیست استان را مجبور کرد تا با حضور در محل چشمه و استمداد از نیروهای انتظامی، کار را متوقف کنند!
پیگیری قضایی به صدور رأیی منجر شد که موجبات توجه مسئولان اجرایی به خواستههای مردم معترض را فراهم آورد، چراکه دستور به توقف عملیات آبگیری سد تا رفع مشکلات صادر شده بود، ولی مگر میشود چشمهای که برای مردم منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است و با ساخت سد، در عمق ۱۱۵ متری دریاچه سد غرق خواهد شد، نجات داد؟
پیش از آنکه به این پرسش پاسخ دهیم، حکایت تلاش برای نجات چشمه خدایان با رأی قضایی بار دیگر ثابت میکند، داریان نمونه کاملی از سدسازی غیرکارشناسانه است و زمانی لزوم بازگشت به حداقلهای کارشناسی مطرح و پذیرفته شد که اعتراضات بالا گرفته بود، که در غیر این صورت، سد آبگیری میشد و به بهرهبرداری میرسید و چه بسا شاهکار کارشناسی هم معرفی میشد!
این در حالی است که سازندگان سد پس از الزام به رعایت برخی موارد پیش از آبگیری سد، از یک سو با اعلام مواردی چون
کاهش پنجاه متری ارتفاع سد ـ که دلیل آن نجات زیارتگاه منطقه، مقبره «شیخ عبیدالله» در مجاورت روستای هجیج واقع در بیست کیلومتری شهر پاوه ذکر شده است ـ از کارشناسی بودن این سد دفاع و از سوی دیگر تلاش کردند تا با جابجایی مظهر چشمه بل، نگرانی از غرق شدن این جاذبه منطقه اورامانات را هم برطرف کنند.
بدین ترتیب پروژهای در کنار کارگاه ساخت سد داریان شکل گرفت تا آن گونه که نماینده مردم پاوه در مجلس شورای اسلامی میگوید، با صرف هزینههای میلیاردی، مظهر چشمه به بالادست دریاچه سد منتقل شود و تلویحا تأکیدی دوباره بر اثرات سدسازی کارشناسی نشده باشد؛ پروژهای که هنوز معلوم نیست به ثمر بنشیند یا خیر اما تأکید عضو مجمع نمایندگان استان کرمانشاه به «جلوگیری از نابودی چشمه بل به هر شکل ممکن» پشتوانه عملی شدن آن بیان شده است.
روستای هجیج
شاید بد نیست بخشی از سخنان نعمت الله منوچهری، نماینده مردم پاوه با عصرایران در این رابطه را مرور کنیم تا دریابیم الزام مجریان سد به نجات چشمه بل چگونه قرار است اجرایی شود و آیا نگرانی مردم معترض به ساخت سد داریان ـ که پیشتر ثابت شده در نگران بودن، محق هستند ـ برطرف شده یا خیر؟؛
«طی جلساتی که با مهندسان سد داشتهایم، آبگیری به بعد از نجات چشمه موکول شده و بدون اطمینان از امنیت و صحت چشمه بل، بدون شک صورت نخواهد گرفت و جای این همه نگرانی نیست.
در این جلسات توافقی سه بندی مقرر شده که بر اساس نخستین بند، جلوگیری از نابودی چشمه بل به هر شکل ممکن، به هر نحو ممکن و در هر شرایطی رقم خواهد خورد.
مورد دوم این است که اولویت استفاده از آب سد داریان با منطقه اورامانات باشد؛ تامین آب شرب، آب صنعتی و آب کشاورزی [این منطقه] در اولویت اول است و بعد از آن، انتقال آب در مسیر دیگری مطرح میشود. در این رابطه مقرر شده طرحهای عام المنفعه نیز برای دهیاریها و شهرداریها اعم از پرورش ماهی، قایقرانی، آبیاری، گردشگری و... نیز در نظر گرفته شود تا منافع آن نیز به عموم جامعه باز گردد.
توافق سوم این است که از محل اعتباراتی که برای سد در نظر گرفته میشود، با توجه به اینکه ماشینهای مربوط به سد از وسط شهر پاوه رد میشود و زیر ساخت جاده در اثر این تردد در حال از بین رفتن است، کمکی برای درمانگاهها، مراکز بهداشتی و درمانی، مساجد، دیگر موارد عام المنفعه و خود جادهها در نظر گرفته شود.
در حال حاضر هزینههای میلیاردی برای حفظ آب چشمه بل صورت گرفته است و کار کارشناسی دقیقی از سطح بسیار بالاتر چشمه صورت گرفت. در ابتدا تصور میشد که منشا چشمه از بالادست است و این چشمه از ارتفاع بسیاری بالاتری سرچشمه میگیرد. بر این اساس ابتدا از آن قسمت کانال زدند اما در نهایت منشا آن را پیدا نکردند.
در اقدام دوباره، این عملیات و جستوجو را از پایین دست پی گرفتند و در نهایت حدس میزنند که این منشا را پیدا کردهاند چرا که بستری یافتهاند که بر اساس مطالعات کارشناسی چشمه بل از این منشا آب میگیرد.
مقرر شده است که آب چشمه را از بالای کوه بیرون بیاورند؛ به این صورت که چشمه را از داخل لولههای ویژهای هدایت کنند و بعد از بستن لولهها و بستن منافذ به وسیله سیستم تزریق مواد، نشت آب را مهار و آن را به بیرون هدایت کنند».