خاطره صادق آهنگران از همسفری با شهیدهمت

به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، ۲۹ تیر سالروز تولد حاج صادق آهنگران مداح و نوحه‌خوان رزمندگان دفاع مقدس است. او متولد ۱۳۳۶ در اهواز است و از مقطعی به بعد، تبدیل به بلبل نوحه‌خوان جنگ شد که صدایش بارها در حسینیه‌ها و حتی پشت تویوتاهای تدارکات جبهه پخش شد و یا رزمندگان را به وجد آورد یا روحیه مرثیه‌سرایی و غم‌نامه‌خوانی برای شهیدان را در آن‌ها تقویت کرد.

آهنگران با بسیاری از فرماندهان سپاه و ارتش همنشین بوده و از زوایایی، تاریخ شفاهی دفاع مقدس ۸ ساله ایران محسوب می‌شود. خدمات فرهنگی او در جبهه باعث شد منافقین به فکر ترورش بیافتند اما این طرح به سرانجام نرسید. 

سالروز تولد این‌رزمنده کهنه‌کار جبهه نظامی و فرهنگی ایران، بهانه‌ای برای مرور یکی از خاطرات اوست که شهید حاج‌محمدابراهیم همت فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) هم در آن حضور دارد.

آهنگران در این‌خاطره، سوار بر یکی از تویوتاهای سپاه بوده و همراه شهیدهمت به سمت مقصدی مشترک می‌رفته است. بنا بوده شهید همت در پادگان کرخه سخنرانی کند و آهنگران نیز پس از آن، به نوحه‌سرایی بپردازد. البته این دو شخصیت جنگ در سفر حج هم با یکدیگر همسفر بوده اند اما آهنگران در این خاطره که برای ساعتی همسفر شهید همت بوده و گم کردن راه توسط راننده باعث همجواری بیشترش با فرمانده شهید لشکر ۲۷ می‌شود، می‌گوید شهید همت از او پرسیده تمایل دارد خاطره‌ای برایش تعریف کند یا خیر که با پاسخ مثبت و ابراز تمایل آهنگران، شهیدهمت می‌گوید شبی از شب‌های جبهه، دوستانش در لشکر ۲۷ درباره یکی از نوجوانان لشکر صحبت کرده و گفته‌اند حالات عرفانی عجیبی داشته و شب‌ها از مقر فاصله گرفته و در تاریکی گم می‌شده است. 

همت در ادامه خاطره می‌گوید رزمنده‌ها با تعقیب آن‌جوان کم سن و سال متوجه می‌شوند دورتر از مقر لشکر برای خود قبری کنده و شب‌ها با حضور در آن که حکم محراب و خلوتگاهش را داشته، به مناجات می‌پرداخته است.

آهنگران می‌گوید شهیدهمت حین تعریف این‌خاطره اشک می‌ریخت و درباره روحیات عجیب بسیجی‌هایی صحبت می‌کرد که هنوز مو به صورتشان نروییده و گناهی ندارند اما به درگاه خدا، تضرع و مناجات می‌کنند. 

نوحه‌خوان جنگ، خاطره را این‌گونه به پایان می‌رساند:

«همان‌طور که به سخنان شهید همت گوش می‌دادم به یاد بیانات حضرت امام(ره) در سال اول جنگ افتادم که فرمود: من به این چهره‌هاى نورانى و بشّاش شما و به این گریه‌هاى شوق شما حسرت مى‌برم. من احساس حقارت مى‌کنم. من وقتى با این چهره‌ها مواجه مى‌شوم و این قلب‌هایی که به‌واسطه توجه به خداى تبارک‌وتعالی این‌طور در چهره‌ها اثر گذاشته است، احساس حقارت مى‌کنم.

شاید نیم ساعتی در حال و هوای معنوی خودمان بودیم و اصلاً یادمان رفته بود که راه را گم‌کرده‌ایم که راننده گفت: ▫️حاجی جان راه را پیدا کردیم. آن موقع من متوجه شدم که بیش از بسیجیان، این برادر همت است که آنان را دوست دارد و به آن‌ها عشق می‌ورزد.»

***

کتاب زندگی و خاطرات حاج‌صادق آهنگران طی سال‌های گذشته در قالب یک‌مجموعه دوجلدی به قلم علی‌ اکبری مزدآبادی توسط انتشارات یازهرا (س) منتشر شده است.

***

در ادامه یکی از نوحه‌های حاج‌صادق آهنگران با عنوان «کربلا منتظر ماست بیا تا برویم» هم که پس از جنگ به‌طور استودیویی ارايه شده می‌شنویم: