تا پای مراقبت از محیط زیست به میان می آید، ذهن خیلی هایمان به نریختن زباله می رسد؛ زباله هایی که می تواند انواع و اقسام مختلفی داشته باشد که برخی خطرناک هستند و دفعشان به سادگی بقیه نیست.
به گزارش «تابناک»، از جمله معضلاتی که محیط زیست کشورمان با آن مواجه است، انبوه زبالههایی است که خیلیهایمان با بیمسئولیتی در طبیعت رها میکنیم؛ زبالههایی که اینقدر حجمشان زیاد است که حاشیه جادهها و راههای ارتباطی بین شهرها را به زباله دانی بزرگی تبدیل کرده که اگر عزم ملی به قصد تمیز کردنش هم شکل گیرد، به نظر بعید است در مدتی کوتاه ممکن باشد!
از انواع و اقسام پلاستیک، نایلون، بسته بندی مواد غذایی مختلف و بطریهای یک بار مصرف گرفته تا نخالههای ساختمانی و گاه زبالههای صنعتی، ریختن زباله در کوه و دشت برای خیلیهایمان اینقدر عادی است که متوجه زشتیهایشان نمیشویم؛ مگر آنکه دغدغه محیط زیست داشته باشیم و ساده از کنار مسائل عبور نکنیم.
از جمله این افراد، یکی از مخاطبان تابناک است که چندی پیش حین عبور از اتوبان قزوین ـ کرج، وقتی متوجه رها شدن زبالههایی عجیب کنار راه شده، ترجیح داده توقف کرده و چند و چون ماجرا را بررسی کند.
او در این باره میگوید: مرداد ماه سال جاری در کنار یکی از توقفگاههای خودرو در اتوبان قزوین ـ کرج (پس از کارخانه سیمان آبیک) تعداد زیادی پنیر تاریخ گذشته دیدم که ظاهرا برخی قصد داشتند آنها را بسوزانند، اما به وظیفه خود درست عمل نکرده و در نتیجه انبوهی زباله مسموم غذایی در منطقه رها شده بود.
وی میافزاید: انگار کسانی که این کار را کرده بودند از احتمال فساد این پنیرهای تاریخ گذشته و خطرناک بودن آن برای جانواری که در منطقه زندگی میکنند و حتی رهگذران آگاهی نداشتهاند، وگرنه چنین کاری نمیکردند.
این شهروند در ادامه میگوید: از این صحنه فیلم گرفتم و بعد چندین بار با شرکت... تماس گرفتم اما پاسخ قانع کننده ندادند؛ البته همانها را هم زمانی دادند که متوجه پیگیریهای مکرر بنده و تلاشم برای یافتن پاسخ چرایی این اقدام شدند؛ در حالی که سؤالات بنده ساده است:
* چرا قبل از انقضای تاریخ مصرف، پنیرها را در اختیار اقشار محروم و یا مؤسسات خیریه قرار ندادند؟
* چرا این مواد فاسد شده را به طریق بهداشتی امحا نکرده و جایی غیر از حاشیه اتوبان برای سوزاندنشان انتخاب نکردند؟
* چرا به محیط زیست آسیب رساندند و نگرانی از بابت جریمه بابت چنین عملکردی ندارند؟