دسته چهارم تحريمها كه به موجب قطعنامه شوراي امنيت به اين مرز و بوم تحميل شده و در حقيقت، شديدترين تحريمهايي است که کشور از آغاز انقلاب تاکنون با آن روبهرو بوده است، چون نخست این که چين و روسيه براي اولين بار به اين تحريمها پيوستند. از سوی ديگر، آمريکا و اروپا، تحريمهاي مضاعفي را علاوه بر تحريمهاي شوراي امنيت اعمال کردند...
سرویس اقتصادی «تابناک» ـ نوروز امسال، رهبر معظم انقلاب اسلامي، ضمن تبريک حلول سال جدید، اين سال را سال جهاد اقتصادي نامگذاري کردند.
به گزارش «تابناک»، سال 1390 که به نام سال جهاد اقتصادي نامگذاري شده، نخستين سال اجراي کامل طرح هدفمندي يارانهها در تاريخ اقتصادي جمهوري اسلامي ايران است و بر پایه برنامههاي از پيش اعلام شده، دیگر بندهاي طرح تحول اقتصادي شامل اصلاح نظام بانکي و گمرکات نيز در اين سال به اجرا گذاشته خواهد شد که شايد بتوان از اين رو، سال 1390 را متفاوتترين سال از نظر اقتصادي براي کشور ايران در صد سال اخير دانست.
اما نخستین پرسشی كه در اينجا مطرح است، اینكه جهاد اقتصادي چيست و چه الزاماتي دارد؟
مردم و مسئولان ايران اسلامي با ادبيات جهاد در سی ساله گذشته، به صورت عملي آشنا و دست به گريبان بودهاند؛ شاهد اين مدعا، تحريمهايي بود كه از روزهاي اول انقلاب بر مردم و نظام جمهوري اسلامي تحميل شد.
بنا بر این گزارش، در يک دستهبندي کلي، ما از آغاز انقلاب تاکنون، با چهار گروه از تحريمها روبه رو بودهايم:
1 ـ نخستين تحريمها بلافاصله پس از پيروزي انقلاب شکل گرفت و برخي از اموال ملت ايران از سوی دولت آمريکا بلوکه و بعضی از داراييهاي ايران که تا دوازده ميليارد دلار هم ارزيابي ميشود، توسط آمريکا مصادره و حتي مصرف شد. برخي تجهيزات نظامي هم بود که پول آن پرداخته شده بود، نظير هواپيماي اف 16 و حتي چندين ناو و برخي قطعات يدکي که هيچگاه به ما داده نشد، حتي در دوران جنگ که ما نیاز مبرمي به آنها داشتيم.
2 ـ در دوران دفاع مقدس، با گروه دوم تحريمها روبه رو شديم که آمريکا، اروپا و ژاپن همراه با استراليا و کانادا ـ که در حقيقت، مجموعه کشورهاي غربي و پيروان آنها بودند ـ ما را در تحريم اقتصادي قرار دادند؛ از سيم خاردار گرفته تا برخي تسليحات و برخي قطعات يدکي. اين تحريمها پا به پاي جنگ تا هنگام پذيرش قطعنامه با ما بودند. برخورد ايران با اين تحريمها در مجموع خوب بود و ما توانستيم از طريق برخي کشورها همانند سوريه، کره شمالي، ليبي و بعضا چين، برخي از سلاحها و مهمات مورد نياز جنگ را تأمين کنيم. از راههاي گوناگونی هم توانستيم مواد غذايي و سوخت را فراهم آوريم؛ بنابراين نیازهای نظامي و غيرنظامي کشور تأمين ميشد.
3 ـ دسته سوم، تحريمهایي بود كه پس از دوران دفاع مقدس باز هم از سوي آمريکا با هدف منع سرمايهگذاري انجام شد و تقريبا به مدت پانزده سال و تا سال 84 به طول انجاميد. اين تحريمها در دوران بيل کلينتون به قانون «داماتو» معروف شد که سرمايهگذاري بيش از بیست ميليون دلار در ايران را منع کرده بود و هيچ آمريکايي، حق تجارت با ايران در مسائلي نظير فنآوري نداشت که البته عمده کشورها در اين زمينه با آمريکا همکاري نکردند. ديگراني هم که در ظاهر با آمريکاييها همکاري ميکردند، در عمل آنها را تنها ميگذاشتند.
4 ـ و سرانجام دسته چهارم تحريمها كه به موجب قطعنامه شوراي امنيت به اين مرز و بوم تحميل شده و در حقيقت، شديدترين تحريمهايي است که کشور از آغاز انقلاب تاکنون با آن روبهرو بوده است، چون اولا چين و روسيه براي نخستين بار به اين تحريمها پيوستند و از سوی ديگر، آمريکا و اروپا تحريمهاي دوچندانی را علاوه بر تحريمهاي شوراي امنيت اعمال کردند. نکته سوم هم اين که براي نخستين بار است که ايران از سوي شوراي امنيت تحريم ميشود. اين سه ويژگي همگي جديد هستند؛ بنابراين، گروه چهارم تحريمها گستردهتر و شديدتر از تحريمهاي پيشين است.
پرسش دومي كه مطرح است، اينكه عملكرد اقتصادي ما در برابر اين شرايط مناسب بوده است يا خير؟ گویا پاسخ مثبت نیست، زیرا همان گونه که ما توانستيم نيروهاي عظيمي را به جبهه بفرستيم، ميتوانستيم نيروهاي عظيمتري را در عقب جبهه به عرصه اقتصاد و توليد و فنآوري و گسترش اقتصاد بکشانيم؛ اما متأسفانه، اقتصاد را دولتي کرده بودند و اين اقتصاد دولتي، قدرت بسيج مردم در صحنه را نداشت. دولت بايد سياستهاي اصل 44 را همان موقع پيش ميگرفت و رونق اقتصادي و گسترش توليد را بايد همان زمان به وجود ميآورد، چه، مردم در کنار انگيزههاي ماديگرايانهاي مانند سود اقتصادي، از انگيزههاي قويتري نظير دفاع از کشور و ميهن برخوردار بودند.
در واقع، بايد اين انگيزه را که مردم انقلابي در جبههها ميآمدند و جان خود را براي انقلاب و ميهن اسلامي ميدادند، از صحنههاي نبرد به عرصه اقتصاد ميبرديم، اما مديران ما نتوانستند و اين انگيزه انقلابي در سطح نيروي کار مردم تحريک نشد و از آن براي پيشرفت کشور و توسعه اقتصاد استفاده نکردند.
با اين توضيحات، ميتوان به چرايي و چگونگي نامگذاري سال جهاد اقتصادي پي برد و در ذهن پرسش ديگري را پروراند كه الزامات اين جهاد چيست و چه كساني، چه كارهايي را و چگونه بايد انجام دهند تا اين مهم تحقق يابد؟
در پاسخ بايد گفت، مي توان نامگذاري سال جاري به عنوان سال «جهاد اقتصادي» در راستاي توجه دادن مسئولان به برنامهريزي و مديريت بهينه استفاده از اين منابع ارزيابي کرد، زيرا تحريمهاي اقتصادي ايران در سال هاي متمادي، نه تنها باعث عقب افتادگي و انزواي کشور نشد که با ابتکارات، خلاقيت ها و گسترش علم، حرکت ما را پرشتاب تر کرد كه البته اين شتاب، هرچند روند رو به رشد خوبی داشته، انتظارات را برآورده نکرده است كه اميدواريم امسال با برنامهريزي دقيق تر و بهينه در راستاي برنامه پنجم و سند چشم انداز گامهاي بلندتري برداريم.
«تابناک» در اين زمینه در سلسله مطالبی الزامات تحقق جهاد اقتصادي از مناظر گوناگون سياسي فرهنگي اقتصادي و اجتماعي و در زيرساخت هاي مختلف تجاري، صنعتي، كشاورزي، خدمات و زيرساختهاي توسعهاي نظير فضاي كسب و كار، بيمه، بانك و حمل و نقل و... منتشر خواهد کرد.
لطفا برای هر مجموعه ای از دولتی یا خصوصی برنامه ای تعریف شود یا از خود آنها خواسته شود که چه کار میخواهند بکنند و دائما پیگیری شود تا در پایان سال نتایج ملموسی ارائه شود وگرنه کار مهمی انجام نخواهد شد.
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۳:۴۶ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
چشم دکتر
ناشناس
||
۱۴:۲۲ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
افرین .فقط باید از مسولین باز خواست شود.وگرنه می گیرند تو اداره می خوابند.
ناشناس
|
|
۱۳:۱۰ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
1
7
پاسخ
از صدا و سیما میخواهم این کاتون پت و مت را تکرار کنن شاید فهم مسائل کشور ساده تر شود
مشکلات اقتصادی، انتصاب های دولتی، سخنرانی های مسئولین، فضاهای سبز شهری، کارهای زیر بنایی، موازی کاری، بروکراسی اداری، رانت خواری ها، پروژه های بزرگ، پروژه های کوچک و ...
محمود
|
|
۱۳:۲۸ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
0
11
پاسخ
مگه نامگذاری هر سال چقدر در روحیه و عملکرد مسئولین اثر دارد ؟ مگر سال قبل که همت مضاعف و کار مضاعف بود بجز شعار و وعده و وعید مضاعف، کار دیگری از سوی مسئولین صورت گرفت .؟ واقعا اگر مضاعف بودیم جهش اقتصادی مضاعف هم داشتیم ولی ..
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۷:۱۰ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
اين شعارهاي اقتصادي در اول سال با يك سري بنر و پوستر و هزينه هاي تبليغاتي ميلياردي آغاز مي شود و بعد هم هيچ اتفاقي نمي افتد!
ناشناس
|
|
۱۳:۳۱ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
0
5
پاسخ
من معتقدم بزرگ ترین ضربه اقتصادی را خودمان به خودمان زدیم و نه تحریم ها.با افزایش و کاهش نا بجای واردات مثلا یکباره در های واردات به روی منسوجات باز شد و با عدم هماهنگی, صنعت نساجیمان که تاریخی دیرینه داشت تقریبا ریشه کن شد و یا در ها را روی واردات خودرو هنوز بسته ایم تا جایی که من مطمئن هستم خودرو سازی ایران به هیچ وجه نخواهد توانست در آینده جایی برای خود در بازار جهانی باز کند
ویا با عدم سیاست گذاری بلند مدت در اقتصاد و داشتن ایده های سطحی و زودگذر و در مواقعی پاک کردن صورت مساله. با نداشتن دیدگاه نسبت به مساله مهم "مزیت نسبی" در اقتصاد.
ناشناس
|
|
۱۳:۵۸ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
0
10
پاسخ
تحریمها که به قول رییس جمهور محترم هیچ تاثیری تو زندگی مردم نداشته است!!! فقط مدیر عامل شرکت ما که در زمینه تجهیزات صنعتی کار میکنیم همین امروز به ما گفت اگه نتوانند راهی برای دور زدن تحریمها پیدا کنند ظرف 1-2 ماه آینده شرکت تعطیل خواهد شد و حداقل 30-40 خانوار به جمع بیکاران افزوده میشه...
پاسخ ها
ناشناس
||
۱۸:۴۴ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
تحريم تو زندگي ما هم تاثير نداشته.فقط هرروز كه شوهرم از سركارمياد از تعديل نيروهاحرف ميزنه.گراني روزافزون بماند.صبح تا شب جرات نميكنيم كولر روشن كنيم.تو گرما نشستيم ي كاسه آب واسه خنك كردن بغلمونه
مسعود
|
|
۱۷:۰۹ - ۱۳۹۰/۰۳/۲۱
0
3
پاسخ
اين تحريمها آثارش بر اقتصاد و خصوصا فشارش بر قشر متوسط و ضعيف و مستضعف جامعه به خوبي آشكار است و مسوولان از آسيبهاي آن مصون هستند و هنوز هم به شعاردادن و رجز خواني خود ادامه مي دهند و مردم هم مهم نيستند....