صوت: از سخنان کافی درباره مسئولیت و مردم تا نوای سالار عقیلی

نوای چهاردهمین اذان مغرب رمضان 1434 در حالی گوش‌های روزه‌داران را نوازش می‌دهد و بدینسان لطف هم‌نشینی‌ با شما پای سفره افطار نصیب‌مان می‌شود که دور از انصاف است تا این ساعت عزیز را بدون بسته‌ای درخور چنین ساعتی کنارتان بگذرانیم.

همچون افطارهای پیشین، در آغاز نوای دلنشین «این دهان بستی دهانی باز شد...» را می‌شنوید و سپس نوای خاطره برانگیز «بِنَبیٍّ عَرَبیٍّ وَ رَسولٍ مَدَنی» را خواهید شنید. صوت: از تشریح مرگ توسط یک شهید تا لذت خودستایی!

در ادامه نوای «ربنا» ‌و پس از آن دعای روزهای ماه مبارک رمضان (یا علی و یا عظیم) را می‌شنوید که به روایت حضرت امام جعفر صادق و امام موسى کاظم ـ علیهماالسلام ـ پس از نمازها در ماه مبارک رمضان خوانده می‌شود.

دعای روز چهاردهم، بخش‌ بعدی این برنامه است. در دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان که در آن بیشتر بر قناعت و جایگاه قناعت نه به معنای معمول که به معنای خودداری از بسیاری از امور تأکید شده است، می‌خوانیم:

اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِكَ یا عزّ المسْلمین.

خدایا مؤاخذه نكن مرا در ایـن روز به لغزشها و درگذر از من در آن از خطاها و بیهودگیها و قرار مده مرا در آن نشانه تیر بلاها و آفات اى عزت دهنده مسلمانان.

سپس نوای «سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزََّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ/سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ/سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبِیحُ/إِلا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ/سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزََّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ» را می‌شنوید.

در ادامه‌ مناجات بسیار زیبای محمدمعتمدی، خواننده سنتی کشورمان را که برای ماه رمضان تقدیم به مردم ایران کرده است، می‌شنوید.

سپس ترانه سامی یوسف به مناسبت ماه مبارک رمضان را می‌شنوید: «ألا بذکرِکَ قلبی یطمئنُّ وهلْ بغیرِ ذکرِکَ قلبُ المرءِ یرتاحُ فأنتَ مُبدعُ هذا الکونِ أجْمَعِهِ وأنتَ خالقُ منْ جاؤا ومنْ راحوا وأولٌ أنتَ قَبلَ القَبلِ منْ أزلٍ بالکافِ والنونِ یارباهُ فتّاحُ ونورُ وجهِکَ بعدَ البَعدِ فی أبدٍ یبقى جلیلاً کریماً وهو وَضّاحُ رحمن رحیم منان کریم سلام علیم لا إله إلا هو غفار جمیل وهاب لطیف تواب سمیع بصیر لا إله إلا هو وحید قدیر محی ممیت الظاهر والباطن لا إله إلا هو»

پس از آن سخنرانی مرحوم کافی را درباره مسئولیت و مردم می‌شنوید. در پایان نیز تصنیف «خاکیان و افلاکیان» را که تبیان منتشر کرده، می‌شنوید.