در مورد سوره نمل در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

آیه أَمَّنْ يُجیب شصت و دومین آیه سوره نمل که معمولاً برای نجات از گرفتاری، ناراحتى و بیمارى‌ها خوانده می‌شود. در این آیه، روی عنوان مضطر تکیه شده است؛ چراکه یکی از شرائط اجابت دعا آن است که دعا صادقانه باشد و انسان مضطری که دیگر به غیر خدا امیدی ندارد و کاملا درمانده شده است، دعایش حقیقی است و در این حالت فرد فقط خدا را می‌خواند و خدا هم اجابت می‌کند. بنابر برخی از روایات این آیه بر حضرت مهدی(عج) تطبیق شده است. امام صادق(ع) فرمودند: «این آیه در مورد قائم نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می‌آورد و دست به درگاه خداوند متعال برمی‌دارد دعای او را اجابت می‌کند، ناراحتی‌ها را برطرف می‌سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می‌دهد.» در تابناک می‌خوانید و می‌شنوید.

سوره نمل سوره بیست و هفتم قرآن است و 93 آیه دارد. همانند دیگر سوره‌های مکی، این سوره بیشتر بر اعتقادات پایه‌ای اسلام مانند مبداء و معاد متمرکز است و از قرآن، وحی و نشانه‌های خدا در جهان سخن می‌گوید. همچنین، این سوره داستان پنج پیامبر را بازگو می‌کند. داستان حضرت سلیمان، ملکهٔ سبا، و سخن گفتن حضرت سلیمان با مورچه‌ها در این سوره منشأ نامگذاری آن است. این سوره با نوید شروع شده و با انذار پایان می‌یابد. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.