زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منمگوش بنه عربده را دست منه بر دهنم چونک من از دست شدم در ره من شیشه منهور بنهی پا بنهم هر چه بیابم شکنم زانک دلم هر نفسی دنگ خیال تو بودگر طربی در طربم گر حزنی در حزنم تلخ کنی تلخ شوم لطف کنی لطف شومبا تو خوش است ای صنم لب شکر خوش ذقنم اصل تویی من چه کسم آینه‌ای در کف توهر چه نمایی بشوم آینه ممتحنم تو به صفت سرو چمن من به صفت سایه توچونک شدم سایه گل پهلوی گل خیمه زنم بی‌تو اگر گل شکنم خار شود در کف منور همه خارم ز تو من جمله گل و یاسمنم دم به دم از خون جگر ساغر خونابه کشمهر نفسی کوزه خود بر در ساقی شکنم دست برم هر نفسی سوی گریبان بتیتا بخراشد رخ من تا بدرد پیرهنم لطف صلاح دل و دین تافت میان دل منشمع دل است او به جهان من کیم او را لگنم