خودنویس رئیس روی انتحاری‏ترین حکم تاریخ ورزش نلغزد

انتخاب بهرام افشارزاده به عنوان دبیرکل کمیته ملی المپیک و طرح بحث دوشغله‏ها با اقدام داوطلبانه افشارزاده برای تحویل پست ریاست فدراسیون وزنه‏برداری همراه شد اما محمد علی‏آبادی که سخت در تقابل با پذیرش بحث دوشغله‏ها بود، برای فدراسیون وزنه‏برداری هیچ مسئولی نگذاشت تا از آبان‏ماه سال گذشته این فدراسیون را افشارزاده در شرایطی اداره کند که هر روز کاندیدایی برای پشت سرپرستی آن مطرح می‏شد تا دست آخر جدی‏ترین گزینه انتخاب شود.  

به گزارش خبرنگار ورزشی تابناک؛ فدراسیون وزنه‏برداری در یک سال اخیر شرایط خاصی را پشت سر گذاشته و به گونه‏ای در این مجموعه فعالیت شده که با انتصاب سرپرستی برای این فدراسیون، بهرام افشارزاده به سرعت بتواند همه امور را به جانشینش تحویل دهد و با حداقل فشار کاری به حجم کارهای حوزه دبیرکلی کمیته ملی المپیک رسیدگی نماید اما این اتفاق با طرح نام هیچ‏یک از کاندیداها به وقوع نپیوست تا همان شخصی که نخستین مدعی بود، آخرین باقی مانده در گود رقابت برای ریاست باشد و کرسی اول مدیریت وزنه برداری نصیبش شود.



همگان در انتظار صدور حکم آذری بودند که ناگهان تغییر وی از مدیرعاملی راه‏آهن که ناظریان عضو وقت هیات مدیره آن را به مسائلی سیاسی مرتبط دانست، باعث شد حتی انتصاب وی که از سوی برخی مسئولان ارشد وقت ورزش به تابناک رسماً اعلام شده بود، به سرعت تکذیب شود و سرنوشت مدیریت این مجموعه مجدداً در ابهام قرار گیرد.

افشارزاده که به نهادهای نظارتی از جمله سازمان بازرسی کل کشور و همچنین رسانه‏های گروهی عنوان کرده بود، راضی نیست در هر دو پست فعالیت داشته باشد خواستار مشخص شدن سریع‏تر وضعیت این رشته و انتصاب جایگزینی برای وی در فدراسیون وزنه‏برداری شده بود، این بار با یک نام روبرو شد؛ نامی که اگرچه سوابق قهرمانی وسیعی در این رشته داشت و در سطح تیم‏های ملی نیز امور فنی را پیگیری کرده بود اما حتی یک مدیریت میانی همچون نایب‏رئیسی یا دبیری فدراسیون را برعهده نداشت.



او که مخالفان سرسختی در بخش‏های مدیریتی ورزش دارد، بارها حتي در زماني كه هنوز ورزش مي‌كرد، اظهار علاقه كرده بود كه رئيس فدراسيون وزنه‌برداري شود اما تاكنون چنين فرصتي برايش پيش نيامده بود اما این بار در محافل مختلف از بیان این خبر که به زودی همه کاره وزنه‏ برداری ایران می‏شود، ابایی نداشت و علی‏الظاهر برخی چانه‏زنی ها که بوی سیاست نیز می‏دهد کار خود را کرده است و حسین برخلاف توصیه پیشکسوتان و مسئولان فدراسیون وزنه برداری، مصمم به در اختیار گرفتن اختیار اتاق ریاست است.


رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری انتهای انتظار حسین رضازاده خواهد بود و بنابراین اخبار موثق، ابلاغ او از سوي سعيدلو براي سرپرستي صادر خواهد شد تا این فدراسيون ورزشی که در دوره افشارزاده عملکرد قابل قبولی داشته در اختیار شخصی قرار بگیرد که از هم‏اکنون به شدت در خصوص کسب توفیق رضازاده در راسش تردید وجود دارد و چنین تصور می‏شود که او نخواهد توانست همین میزان اعتبار باقی مانده‏اش را در مسئولیت جدید حفظ کند اما دریغا که او به توصیات مبنی بر عدم در اختیار گرفتن راس این مجموعه چندان توجهی نشان نمی‏دهد.

به همین دلیل بسیاری از اهالی این رشته و حتی برخی مدیران ورزشی به دوستان دولتی‏شان هشدار داده‏اند که این انتصاب در بلندمدت می‏تواند چه عواقب چند سویه‏ای به دنبال داشته باشد و خواستار تجدیدنظر در صدور این حکم شده‏اند. ب این انتصاب از یک سو رضازاده که تنها در مسائل فنی وزنه‏برداری تخصصی نسبی دارد، درگیر مسائل مدیریتی این رشته شده و با یک شکست چهره وی به کلی تخریب خواهد شد، از سویی دیگر سازمان ورزش که چنین انتصابی داشته در مواجهه با شکست‏ها مجبور به انجام تغییرات در راس این مجموعه، پس از قائل شدن فرصت‏های فراوان و اولتیماتوم‏های مکرر می‏شود اما معذورات تغییر رضازاده را غیرممکن می‏سازد و اینچنین سازمان ورزش که در معرض نقد قرار دارد، پاسخی برای افکار عمومی ندارد و از جانب سوم که مهم‏ترین جانب است، وزنه‏برداری با انتصاب صورت پذیرفته که مسیری برای عدول از آن وجود نخواهد داشت، دوران بدی را پیش رو می‏بیند و در صورتی که رکود در این رشته آغاز شود، نمیتوان مانع مدیریتی برای جلوگیری از آن ایجاد کرد.

این سه واقعه که همچون حلقه‏های زنجیر به هم متصل و مرتبط هستند، به خوبی نشان می‏دهد وزنه مدیریت این رشته المپیکی آنچنان سنگین است که حتی امکان مهار و زمین گذاشتنش بدون آسیب برای قوی‏ترین مرد جهان باقی نماند و می‏تواند گردن او که امروزه در مسائل فنی حرف آخر را می‏زند، بشکند و جایگاه ارزشمند و چهره‏ای که از این قهرمان میان بخش اعظمی از جامعه مانده را به کلی مخدوش سازد.


او جزو معدود اشخاص مملکت و یکی از دو ورزشکاری است که در کنار آرش میراسماعیلی در سال‏های اخیر بوسه رهبری بر چهره‏اش نقش بسته تا ارزشمندی رفتارش در مدال‏آوری، درج نام ابوالفضل بر روی لباسش و و غریو سقای کربلا در میادین قهرمانی و همچنین عدم پناهندگی به کشورهای غربی مشخص شود اما برخی رفتارهای اقتصادی که مهم‏ترین آنها همکاری با یک بنگاه خرید و فورش املاک در امارات متحده عربی و غربی بود، باعث شد قدری چهره وی آسیب ببیند. با این وجود رضازاده حامی سرسخت احمدی‏نژاد توانست مزد تلاش‏هایش را بگیرد و در جبهه رئیس دولت دهم از نقش یک ناظر و مسئول فنی، به یک مدیر رده میانی کشور ارتقاء پیدا کند تا اتفاق نامتناسبی همچون بسیاری از انتصابات که در چند سال‏های پیش از این به وقوع پیوسته، به وقوع بپیوندد.

از این حیث اگر دغدغه‏ای در دستگاه ورزش و ریاست جمهوری نسبت به آینده وجود دارد، باید مراقب بود که خودنویس رئیس ورزش روی چنین حکم انتصابی به عنوان انتحاری‏ترین حکم تاریخ ورزش نلغزد که اگر چنین شود، می‏توان عنوان کرد تدبیر در انتخاب جایگزین‏ها نقش کمرنگی را برعهده گرفته است. سعیدلو اگرچه محق است در این حوزه بنابر اساسنامه فدراسیون‏ها که این حق را برایش قائل شده، تغییراتی بدهد اما این حق برایش محفوظ نیست که هر شخصی را در هر جایگاه منصوب کند و اشتباه اسفالش را با جایگزینی چهره‏ای نامناسب به جای چهره نامناسب تکرار کند.