یک روانشناس گفت: با گفتوگو حسادت کودک نسبت به برادر و خواهر خود کاهش مییابد.
به گزارش ایسنا، عباس عزیزخانی اظهار کرد: مهمترین چیزی که در تمام رفتارهای کودک باید مورد توجه قرار گیرد، این است که الگوی رفتاری کودکان، بزرگترها هستند، بنابراین هنگام به دنیا آمدن یک نوزاد جدید در خانواده، حسادت کودکان نسبت به عضو تازه وارد خانواده افزایش مییابد که این حسادت میتواند ریشه در رفتار والدین داشته باشد، زیرا روانشناسان معتقدند ریشه حسادت، وراثتی و در ارتباط با پدر و مادر و یا به صورت اکتسابی در محیط است.
وی افزود: با افزایش یک عضو جدید به خانواده، توجه پدر و مادر به وی افزایش مییابد و فرزند بزرگتر احساس میکند که دیگر برای اعضای خانواده مهم نیست، لذا در این مواقع لازم است والدین یک برگشت به خود داشته باشند و با ارزیابی خود، رفتارشان را اصلاح کنند، زیرا کودکان آیینه بزرگترها هستند و لازم است بخش زیادی از توجهات خود را به کودک تازه وارد به صورت کنترل شده ابراز کنند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: روانشناسان معتقدند که کودکان همه چیز را به خوبی درک میکنند، لذا باید با آنان مانند بزرگترها رفتار کرد و در یک گفتوگوی دوستانه به کودک گفت که عضو تازه وارد به دلیل شرایط خاص خود نیاز به توجه بیشتری دارد.
وی اظهار کرد: گاهی نیز اولیا یکی از فرزندان خود را بیشتر از دیگری دوست دارند که این رفتار گاهی ناخودآگاه و گاهی نیز آگاهانه است که در این نوع رفتار آگاهانه متاسفانه اولیا زیربار نمیروند و منکر رفتار خود میشوند که میتوان با گفتوگو و ملموس کردن عواقب آن این موضوع را حل کرد.
عزیزخانی ادامه داد: در این نوع رفتار اولیا بذر کینهای را در دل کودکان خود میکارند و این کینه همراه با کودک بزرگ میشود که نتیجه آن انزوای همیشگی کودک مورد علاقه پدر و مادر است و گاهی رفتارهای دیگری ممکن است رخ دهد که جبرانناپذیر باشد، زیرا روانتحلیلگران معتقدند رفتار انسانها ناشی از تجربیات دوران کودکی آنها است.