راز اهداي نوبل به «آلبر كامو» برملا شد
با گذشت 50 سال از اهداي جايزه نوبل ادبيات به «آلبر كامو»، آكادمي سوئدي نوبل از راز اهداي اين جايزه معتبر به نويسنده رمان «بيگانه» پرده برداشت.
به گزارش خبرگزاري فارس، آكادمي سوئدي نوبل كه سال‌هاست فهرست نامزدان خود را اعلام نمي‌كند و فرآيند انتخاب برندگانش را مخفي نگاه داشته، پس از پنجاه سال از اهداي نوبل ادبيات به «آلبر كامو» براي نخستين بار جزئيات انتخاب وي را برملا كرد.
نام «آلبر كامو» از سال 1940 در ليست نامزدان جايزه نوبل ادبيات قرار داشته و از همان سال نيز نام «آندره مارلو» ديگر نويسنده فرانسوي نيز در همان ليست بوده است.
در سال 1954 نيز «آلبر كامو» از نامزدان اصلي نوبل بوده و با نويسندگاني چون «رامون منندز پيدال» اسپانيايي و «ارنست همينگوي» آمريكايي و «آندره مارلو» فرانسوي در حال رقابت بوده است. در اين سال هيئت انتخاب آكادمي با راي گيري «ارنست همينگوي» را برنده نوبل ادبيات اعلام مي‌كنند.
«ارنست همينگوي» نيز با وجودي كه دو سال پيش از سال 1954 رمان معروف «پيرمرد و دريا» را منتشر كرده بود، اما از سال‌ها پيش نامزد نوبل بوده است.
«هر استرلينگ» از اعضاي بانفوذ آكادمي نوبل از مدافعان اصلي اهداي نوبل ادبيات سال 1954 به «ارنست همينگوي» بوده است اما «هر سيورتس» ديگر عضو بانفوذ آكادمي درباره «همينگوي» گفته: «همينگوي به نوبل احتياجي ندارد چون به اندازه كافي معروف و پول‌دار است.»
اما «آلبر كامو» نيز همان سال كتاب «تابستان» را منتشر كرده بوده و از نامزدان احتمالي به حساب مي‌آمده است. به اين ترتيب هم «كامو» و هم «مارلو» در سال 1954 از دريافت نوبل بازماندند.
در سال 1955 نيز نام چهل و شش نفر به عنوان نامزدان اصلي نوبل ادبيات مشخص شده بود. اما رئيس وقت آكادمي نوبل در اسناد تازه منتشر، نوشته است: «كامو چيز جديدي ارائه نكرده و نمي‌تواند براي امسال نامزد لايقي باشد.»
در نهايت «هالدور لكسنس» ايسلندي در نوبل ادبيات را از آن خود مي‌كند.
طبق اسناد منتشر شده در سال 1956 چهل و چهار نامزد اصلي در ليست برنده احتمالي قرار داشتند و در اين ليست به تنهايي نام دوازده فرانسوي از جمله «ژرژ دوهامل»، «مارسل پنيول»، «هنري دو منترلان»، «گابريل مارسل»، «آلبر كامو» و «آندره مارلو» نيز قرار داشته است.
«هر استرلينگ» سال 1956 در اسناد آكادمي نوبل نوشته است: «اسپانيا سال‌هاست كه مورد غفلت قرار گرفته و از سال 1922 به بعد ديگر توجه‌اي به آن نداشته‌ايم.»
«استرلينگ» همچنين اظهار كرده: «در همان سال كامو رمان سقوط را منتشر كرد، رماني كه از كيفيت قابل قبولي برخوردار بود و به حد رمان طاعون هم مي‌رسيد. كامو به هر حال نوبل مي‌برد اما ممكن است اين موضوع چند سالي به تأخير بيافتد.»
«آندره مارلو» نيز از نامزدان اصلي سال 1956 بوده اما در نهايت «خوان رامون جيمنز» جايزه را به خانه مي‌برد.
در سال 1957 چهل و نه نويسنده نامزد اصلي جايزه نوبل ادبيات بودند. سال 1957 همچنين «ژان پل سارتر» براي نخستين بار وارد ليست نامزدان نوبل شد.
«استرلينگ» در 14 آوريل سال 1957 طبق اسناد منتشره آكادمي نوبل مي‌نويسد: «آلبر كامو گزينه اول ماست اما آندره مارلو نيز گزينه اول ماست.»
رقابت آلبر كامو و آندره مارلو در سال 1957 به بيشترين حد خود مي‌رسد در حالي كه مارلو پيرتر از كامو و باتجربه‌تر از وي هم بوده است.
با اين حال آكادمي نوبل در شك و ترديد قرار داشته و بين انتخاب كاموي جوان و مارلو پير مردد بروده است. اما در نهايت طبق اسناد موجود آكادمي به اين نتيجه مي‌رسد: «كاموي جوان نويسنده‌اي فعال است و آينده درخشاني دارد و هم‌اكنون نيز در مركز توجهات جهاني قرار دارد و فراي مرزهاي فرانسه رفته است و انتخاب وي بي‌عدالتي نخواهد بود.»
بدين ترتيب بود كه «آلبر كامو» نويسنده رمان «بيگانه»، «طاعون» و «سقوط» در سال 1957 نوبلي شد و «آندره مارلو» رقيب اصلي وي در آن سال هيچ‌گاه نوبل را به خانه نبرد.
رمان «بيگانه» آلبر كامو با ترجمه «ليلي گلستان» سال گذشته براي دومين بار راهي بازار كتاب ايران شد و شاهكار «طاعون» نيز سال‌ها پيش توسط «رضا سيد حسيني» ترجمه شده بود.
به گزارش خبرگزاري فارس، آكادمي سوئدي نوبل كه سال‌هاست فهرست نامزدان خود را اعلام نمي‌كند و فرآيند انتخاب برندگانش را مخفي نگاه داشته، پس از پنجاه سال از اهداي نوبل ادبيات به «آلبر كامو» براي نخستين بار جزئيات انتخاب وي را برملا كرد.
نام «آلبر كامو» از سال 1940 در ليست نامزدان جايزه نوبل ادبيات قرار داشته و از همان سال نيز نام «آندره مارلو» ديگر نويسنده فرانسوي نيز در همان ليست بوده است.
در سال 1954 نيز «آلبر كامو» از نامزدان اصلي نوبل بوده و با نويسندگاني چون «رامون منندز پيدال» اسپانيايي و «ارنست همينگوي» آمريكايي و «آندره مارلو» فرانسوي در حال رقابت بوده است. در اين سال هيئت انتخاب آكادمي با راي گيري «ارنست همينگوي» را برنده نوبل ادبيات اعلام مي‌كنند.
«ارنست همينگوي» نيز با وجودي كه دو سال پيش از سال 1954 رمان معروف «پيرمرد و دريا» را منتشر كرده بود، اما از سال‌ها پيش نامزد نوبل بوده است.
«هر استرلينگ» از اعضاي بانفوذ آكادمي نوبل از مدافعان اصلي اهداي نوبل ادبيات سال 1954 به «ارنست همينگوي» بوده است اما «هر سيورتس» ديگر عضو بانفوذ آكادمي درباره «همينگوي» گفته: «همينگوي به نوبل احتياجي ندارد چون به اندازه كافي معروف و پول‌دار است.»
اما «آلبر كامو» نيز همان سال كتاب «تابستان» را منتشر كرده بوده و از نامزدان احتمالي به حساب مي‌آمده است. به اين ترتيب هم «كامو» و هم «مارلو» در سال 1954 از دريافت نوبل بازماندند.
در سال 1955 نيز نام چهل و شش نفر به عنوان نامزدان اصلي نوبل ادبيات مشخص شده بود. اما رئيس وقت آكادمي نوبل در اسناد تازه منتشر، نوشته است: «كامو چيز جديدي ارائه نكرده و نمي‌تواند براي امسال نامزد لايقي باشد.»
در نهايت «هالدور لكسنس» ايسلندي در نوبل ادبيات را از آن خود مي‌كند.
طبق اسناد منتشر شده در سال 1956 چهل و چهار نامزد اصلي در ليست برنده احتمالي قرار داشتند و در اين ليست به تنهايي نام دوازده فرانسوي از جمله «ژرژ دوهامل»، «مارسل پنيول»، «هنري دو منترلان»، «گابريل مارسل»، «آلبر كامو» و «آندره مارلو» نيز قرار داشته است.
«هر استرلينگ» سال 1956 در اسناد آكادمي نوبل نوشته است: «اسپانيا سال‌هاست كه مورد غفلت قرار گرفته و از سال 1922 به بعد ديگر توجه‌اي به آن نداشته‌ايم.»
«استرلينگ» همچنين اظهار كرده: «در همان سال كامو رمان سقوط را منتشر كرد، رماني كه از كيفيت قابل قبولي برخوردار بود و به حد رمان طاعون هم مي‌رسيد. كامو به هر حال نوبل مي‌برد اما ممكن است اين موضوع چند سالي به تأخير بيافتد.»
«آندره مارلو» نيز از نامزدان اصلي سال 1956 بوده اما در نهايت «خوان رامون جيمنز» جايزه را به خانه مي‌برد.
در سال 1957 چهل و نه نويسنده نامزد اصلي جايزه نوبل ادبيات بودند. سال 1957 همچنين «ژان پل سارتر» براي نخستين بار وارد ليست نامزدان نوبل شد.
«استرلينگ» در 14 آوريل سال 1957 طبق اسناد منتشره آكادمي نوبل مي‌نويسد: «آلبر كامو گزينه اول ماست اما آندره مارلو نيز گزينه اول ماست.»
رقابت آلبر كامو و آندره مارلو در سال 1957 به بيشترين حد خود مي‌رسد در حالي كه مارلو پيرتر از كامو و باتجربه‌تر از وي هم بوده است.
با اين حال آكادمي نوبل در شك و ترديد قرار داشته و بين انتخاب كاموي جوان و مارلو پير مردد بروده است. اما در نهايت طبق اسناد موجود آكادمي به اين نتيجه مي‌رسد: «كاموي جوان نويسنده‌اي فعال است و آينده درخشاني دارد و هم‌اكنون نيز در مركز توجهات جهاني قرار دارد و فراي مرزهاي فرانسه رفته است و انتخاب وي بي‌عدالتي نخواهد بود.»
بدين ترتيب بود كه «آلبر كامو» نويسنده رمان «بيگانه»، «طاعون» و «سقوط» در سال 1957 نوبلي شد و «آندره مارلو» رقيب اصلي وي در آن سال هيچ‌گاه نوبل را به خانه نبرد.
رمان «بيگانه» آلبر كامو با ترجمه «ليلي گلستان» سال گذشته براي دومين بار راهي بازار كتاب ايران شد و شاهكار «طاعون» نيز سال‌ها پيش توسط «رضا سيد حسيني» ترجمه شده بود.
