گفته بودی که چرا محو تماشای منیآن چنان مات که یک دم مژه برهم نزنیمژه برهم نزنم تا که ز دستم نرودناز چشم تو، به قدر مژه برهم زدنیامان ای دل من ای خداای جان ای دل من ای خدا فغان ای دل منمیخواهم و میخواستمت تا نفسم بودمیسوختم از حسرت و عشق تو بسم بودعشق تو بسم بود که این شعله ی بیدارروشنگر شب های بلند قفسم بودمژه برهم نزنم تا که ز دستم نرودناز چشم تو به قدر مژه برهم زدنیامان ای دل من ای خداای جان ای دل من ای خدا فغان ای دل منلله که به جز یاد تو گر هیچکسم هستحاشا حاشا که به جز عشق تو، گر هیچکسم بودسیمای مسیحایی اندوه تو ای عشق ای عشقدر غربت این مهلکه فریادرسم بود ای عشق ای عشقعشق تو بسم بود که این شعله ی بیدارروشنگر شب های بلندِ قفسم بودمژه برهم نزنم تا که ز دستم نرودناز چشم تو به قدر مژه برهم زدنیامان ای دل من ای خداای جان ای دل من ای خدا فغان ای دل من