به گزارش تابناک،در نگاه اول طراحی بدنه چشمگیر است، چراغ‌ها با فرم تیز و جلوپنجره بزرگ حس مدرن بودن می‌دهد، اما کافی‌ست چند دقیقه پشت فرمان بنشینید تا متوجه شوید این ظاهر، فقط روکش فریبنده‌ای برای باطنی آشفته است.
زیر این ظاهر به‌ظاهر اسپرت، موتوری قرار گرفته که همخوانی چندانی با بدنه و وزن خودرو ندارد. پیشرانه‌ی لوکانو L7، در تئوری روی کاغذ عدد و رقم بدی ندارد، اما وقتی پای رانندگی واقعی به میان می‌آید، واقعیت چیز دیگری است. من شخصاً پشت فرمان این خودرو نشستم و تجربه‌ی رانندگی با آن را داشتم. موتور در هماهنگی با گیربکس به‌شدت ناهماهنگ است؛ در تعویض دنده‌ها تأخیر دارد، واکنش پدال گاز کند است و گاهی حتی گیربکس نمی‌داند باید دنده را نگه دارد یا سبک کند. نتیجه‌اش چیزی جز رانندگی عصبی‌کننده و پر استرس نیست.
هندلینگ هم تعریفی ندارد. فرمان سبک و بی‌احساس است، بدنه در پیچ‌ها بیش از حد می‌خوابد و حس کنترل خودرو در سرعت‌های بالا از دست می‌رود. سیستم تعلیق هم بین نرمی و خشکی گیر کرده؛ نه آرامش سواری یک شاسی‌بلند خانوادگی را می‌دهد، نه پویایی یک کراس‌اوور شهری را. به زبان ساده، لوکانو L7 در رانندگی روزمره حس «ماشین بودن» را منتقل نمی‌کند، بلکه بیشتر شبیه وسیله‌ای است که باید مدام با آن سازش کنید.
شرکت سازنده با تبلیغات پر زرق‌وبرق روی امکانات رفاهی و آپشن‌های لوکانو L7 حساب زیادی باز کرده است؛ از نمایشگر بزرگ لمسی تا سیستم‌های هشدار خروج از خط و ترمز خودکار شهری. اما کیفیت ساخت این تجهیزات به‌شدت پایین است. صفحه‌نمایش با کوچک‌ترین لمس لگ می‌زند، پلاستیک‌های داخلی بوی نامطبوع می‌دهند و صدای تق‌تق داشبورد از کیلومتر اول سفر همراه شماست.
این خودرو در ظاهر می‌خواهد «هوشمند» باشد، اما هوشمندی واقعی جایی معنا دارد که در کنار فناوری، کیفیت هم وجود داشته باشد. در لوکانو L7 خبری از آن نیست. در واقع، سازنده با تکیه بر ظاهر دیجیتال، تلاش کرده ضعف ساختاری خودرو را پنهان کند، اما تجربه‌ی رانندگی خیلی زود همه چیز را لو می‌دهد.
در مسافتی که با لوکانو L7 رانندگی کردم، متوجه شدم این خودرو نه فقط در هماهنگی فنی ضعف دارد، بلکه حتی در راحتی و فرمان‌پذیری اولیه هم مشکل‌ساز است. پدال ترمز درگیر است، صدای باد در سرعت‌های بالا وارد کابین می‌شود و دید عقب به‌شدت محدود است. برای سبقت گرفتن باید از قبل برنامه‌ریزی کنید، چون گیربکس تا واکنش نشان دهد، فرصت از دست رفته است.
اگرچه شاید در خیابان از ظاهر مدرن و خطوط بدنه‌ی L7 خوشتان بیاید، اما بعد از چند روز رانندگی با آن، درمی‌یابید که این خودرو بیشتر از آن‌که برای راننده طراحی شده باشد، برای عکس و تبلیغ ساخته شده است. خودرو باید احساس اعتماد، کنترل و لذت بدهد، اما لوکانو L7 هیچ‌کدام را ندارد.
لوکانو L7 مثالی روشن از خودروهایی است که می‌خواهند همه چیز باشند اما در هیچ‌چیز موفق نیستند. ظاهر مدرنش شما را فریب می‌دهد، اما زیر آن پوسته، موتوری خسته، گیربکسی گیج و هندلینگی متوسط پنهان شده که فقط باعث می‌شود رانندگی با آن به تجربه‌ای پرتنش و ناامیدکننده تبدیل شود.
در بازاری که مصرف‌کننده ایرانی هر روز با قیمت‌های نجومی و گزینه‌های محدود روبه‌روست، عرضه‌ی چنین خودروهایی نه تنها کمکی به بهبود وضعیت نمی‌کند، بلکه بیشتر شبیه توهین به سلیقه و شعور خریدار است. لوکانو L7 شاید در ظاهر شبیه به خودروهای مدرن چینی باشد، اما در عمل، هنوز فاصله‌ی زیادی تا استانداردهای واقعی صنعت خودرو دارد.
