چرا تبریک‌های روحانی شادی‌بخش نیستند؟ /اتگیزه حمله به رئیس جمهور به روایت عباس عبدی/صدور حکم اعدام وظیفه سوم مجلس؟ ‏

به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز دوشنبه ۲۸ مهرماه در حالی چاپ و منتشر شد که ادامه حملات به روحانی و واکنش‌ها ‏به آن، روابط ایران و افغانستان، سراب پیروزی بایدن برای ایران، حواشی کامیون داروی قاچاق و آخرین وضعیت کرونایی ‏کشور و پیشنهاد اعمال دو هفته تعطیلی در تهران از سوی دیگر، از مواردی است در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است. ‏

در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛ ‏

چرا تبریک‌های روحانی شادی‌بخش نیستند؟

عادل جهان‌آرای‏‎ ‎روزنامه‌نگار‎  در یادداشت روزنامه همدلی با عنوان چرا تبریک‌های روحانی شادی‌بخش نیستند، نوشت: ‏انصاف نیست کسی وضعیت سیاسی ایران را در چند سال اخیر رصد کند، اما وقتی به برجام می‌رسد، آن را یکی از موفقیت‌های ‏دولت روحانی نداند. شکی نیست که اگر برجام توسط ترامپ به زمین نمی‌خورد و مخالفان آن و دولت روحانی در داخل کشور، ‏تحت عنوان اصول‌گرا از ناکام ماندن آن شادمان نمی‌شدند، اکنون کشور در وضعیتی که به آن دچار است و هر روز ارزش پول ‏ملی آن به قهقرا می‌رود، فلاکت و فقر بیشتر به مردم لبخند می‌زند، نبود. با این حال هنوز برجام خرده‌نفسی می‌کشد و بیش از همه ‏کسی که از نفس‌های آن خرسند می‌شود، شخص روحانی است. او وقتی احساس کند به دلیل نقش برجام برخی موفقیت‌های ‏دیپلماتیک همچنان نصیب دولتش می‌شود، به مردم تبریک می‌گوید و همین موفقیت را به رخ مخالفانش نیز می‌کشد. البته روحانی ‏پیش از این، در مناسبت‌های مختلف سعی کرد از مزایای برجام سخن بگوید؛ خصوصا وقتی که برجام به بار نشست، فکر می‌کرد ‏نام او به عنوان بهترین رئیس جمهور، در تاریخ جمهوری اسلامی ثبت خواهد شد و مردم بعد از پایان صدارتش برایش دست تکان ‏خواهند داد. او شک نداشت که در‌های جامعه جهانی برای همیشه به روی ایران باز خواهد ماند، در‌هایی را که دولت نورچشمی ‏اصول‌گرا‌ها در طول ۸ سال هر چه بیشتر بر بسته شدن آن پافشاری کرد و کار را به جایی رساند که هر از چندی شورای امنیت با ‏موافقت چین و روسیه قطعنامه‌های سنگینی را علیه ایران وضع می‌کرد، ولی رئیس دولت اصول‌گرا‌ها آن را کاغذپاره می‌خواند؛ ‏کاغذپاره‌هایی که دود آن همچنان چشم مردم را آزار می‌دهد، گرچه اصول‌گرا‌ها امروز از نقش تخریبی آن کاغذپاره‌ها سخنی ‏نمی‌گویند و همه مشکلات این روز‌های کشور را فقط نتیجه عملکرد بد دولت‌های یازدهم و دوازدهم می‌دانند. ‏

با این حال، روحانی در یک ماه اخیر دوبار در جلسه هیأت دولتش از پشت تریبون از ناکامی دستگاه دیپلماسی ترامپ با لذت سخن ‏گفت و هر دو بار هم با شور و حرارت فراوانی به مردم ایران تبریک گفت و این دو مورد را به نوعی برای مردم یا خود و دولتش ‏روز جشن تلقی کرد. بار اول که شورای امنیت به درخواست ترامپ برای کشیدن ماشه «نه» گفت و بار دوم برای فرارسیدن ۲۷ ‏مهر، یا ۱۸ اکتبر، که تحریم تسلیحاتی جمهوری اسلامی پس از ۵ سال از پذیرش برجام و بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ سازمان ملل به ‏پایان رسید. اما اکنون وضعیت به گونه‌ای است که روحانی هر کاری کند و هر روزی را به گمان خود روز پیروزی تلقی کند، ‏هیچ واکنش مثبتی از سوی جامعه ایران نخواهد دید، زیرا عامه مردم، که امروز به درد بی‌پولی و بی‌نانی دچارند، هر روز نسبت ‏به دیروز فقیرتر می‌شوند، و بیماری کرونا هم که درد بی‎درمان آن‌ها شده است، اصلا هیچ حسی نسبت به تبریک‌های آقای روحانی ‏و پیروزی‌های دیپلماسی او و تیمش ندارند؛ زیرا مردم نیک می‌دانند که از گرمای این تبریک‌ها آبی برایشان گرم نخواهد شد. ‏

اگر روحانی روزی توانست به مردم وعده بدهد که ارزش پول ملی، یا همان دستمزد ناچیز روزانه آنها، به سر جای خود بر ‏می‌گردد، فقر و ناامیدی دامن خود را از کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر‌ها جمع خواهد کرد و قیمت کالا‌ها به صورت افسارگسیخته بالا ‏نمی‌رود و رانت‌خواری، فساد و حقوق‌های نجومی نورچشمی‌های دولت و نهاد‌ها قطع خواهد شد، بی‌تردید در آن روز، مردم به ‏خیابان‌ها خواهند آمد و برای روحانی دست تکان داده و هورا خواهند کشید و مثل روز‌های آخر دولت دهمش از او متشکر خواهند ‏بود، اما اگر در همچنان بر این پاشنه بگردد و حتی بیشتر دَوَران بگیرد، این تبریک‌ها کمترین لبخندی بر لب مردم نخواهند نشاند. ‏تبریک‌ها و پیروزی‌ها زمانی شادی‌بخش‌اند که مردم آن شادی‌ها و پیروزی‌ها را در زندگی روزمره خود احساس کنند، نه آنکه هر ‏چه بر عمرشان می‌گذرد، با شادی غریب‌تر و بیگانه‌تر شوند. ‏

اتگیزه حمله به رئیس جمهور به روایت عباس عبدی

عباس عبدی در بخشی از یادداشتی با عنوان بومرنگ سیاسی در اعتماد نوشت: اصولگرایانی که تا حد خواهان اعدام شدن و اثبات ‏خیانت او جلو رفته‌اند و هیچ دادگاهی هم از آنان سوال نمی‌کند به چه چیزی جز خودشان حمله می‌کنند؟ این حمله به کل سابقه‌ای ‏است که از آن می‌خواهید دفاع کنید. این حمله به ساختاری است که او براساس ضوابط آن برآمده است. این حمله به مردمی است ‏که به درخواست خودتان پای صندوق رای آمدند و آنان را حداقل در سخن ارج می‌نهید. این حمله به ساختاری است که نمی‌تواند بر ‏عملکرد مسوولان خودش نظارت کافی و موثر داشته باشد. این حمله به تشخیص شورای نگهبان است که دروازه ورود به حکومت ‏در این سطح است. این حملات هیچ‌کدام به اصلاح‌طلبان نیست و نخواهد بود. چون اصلاح‌طلبان به همه این موارد گفته شده، نقد ‏دارند و مشارکت انتخاباتی آنان نیز مشروط است. حداکثر انتقاد به اصلاح‌طلبان این است که چرا به فرآیند انتخاباتی موجود اعتماد ‏کرده و تن دادند. پس این حملات شما علیه روحانی، ببخشید، تف سربالاست که مثل بومرنگ عمل می‌کند و اعتبار و کارایی تمام ‏موارد گفته شده را نقض و رد می‌کند. حالا فرض کنیم که این حملات علیه خودتان نباشد، چه فایده‌ای دارد؟ اینکه او تا ۹ ماه دیگر ‏هست و تمام می‌شود، شما می‌مانید و وضعیتی که قادر به انجام کوچک‌ترین اصلاحی هم در آن نیستید. شاهدش مجلس فعلی است.

‏قوی‌ترین شما طی ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ آمد، چه کرد؟ جز اینکه الان مثل استخوان در گلویتان گیر کرده و علیه سیستم شده است؟ جز ‏اینکه صد‌ها میلیارد دلار پول نفت را گرفت، روزی که رفت جز سیاهی و بدبختی اثری از خود نگذاشت؟ این دولت و این روحانی ‏حداقل دارند یک کار‌هایی می‌کنند، در شرایط کرونایی و تحریم‌های کمرشکن و دلار ۳۲ تومانی و گرانی و... چه اصراری به این ‏حملات دارید؟ حالا روحانی یک چیزی هم درباره صلح امام حسن گفته است، شما که انجام نمی‌دهید. اگر می‌خواهید بگویید که چرا ‏در مقابل سخنان مقام رهبری حرفی زده است، صد بار تندتر از آن را رفیق گرمابه و گلستان شما در ویدیوی اخیر خودش گفت، ‏صدای یکی از شما درنیامد. به نظر می‌رسد که نابخردی حدی ندارد به علاوه این همه دنبال شواهد تاریخی برای توجیه رفتار ‏فعلی خود نباشید، چون فردا مجبور خواهید شد به گونه دیگری رفتار کنید. کسانی متوسل به تاریخ می‌شوند که قادر به دفاع عقلانی ‏از رفتار کنونی خود نیستند. با اطمینان به شما باید گفت که با ادامه سیاست موجود، ممکن نیست که از فرآیند موجود کسی بهتر از ‏روحانی و حتی در اندازه او برکشیده شود. این بهترین ثمره ساختار انتخاباتی موجود است، آن را حفظ کنید که بعدا پشیمان ‏خواهید شد، همچنان که بسیاری از شما از مجلس فعلی پشیمان شده‌اند. فراموش نکنید که مردم کمتر خطا می‌کنند. ‏

صدور حکم اعدام وظیفه سوم مجلس؟ ‏

مسیح مهاجری مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز این روزنامه با عنوان صدور حکم اعدام وظیفه سوم ‏مجلس؟ نوشت: رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی در واکنش به سخنان روز چهارشنبه رئیس‌جمهور روحانی که ‏با تشریح سیره امام حسن مجتبی علیه‌السلام گفت آن حضرت به ما می‌آموزد که «مرد جنگ باشیم به روز جنگ و مرد صلح باشیم ‏به روز صلح» در صفحه توئیتر خود خطاب به رئیس‌جمهور نوشت:‏ «اگر برای توجیه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن با معاویه را خواست اکثر مردم از امام ذکر می‌کنید! امروز اکثریت قاطع ‏ملت ایران به کمتر از عزل و مجازات شما راضی نمی‌شوند. با منطق شما رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام ‏کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.» ‏

افراد دیگری از همین طیف فکری واکنش‌های تندی به سخن رئیس‌جمهور روحانی نشان دادند و حتی کار را به اهانت و ‏ناسزاگوئی به او هم رساندند که البته حرجی به آن‌ها نیست، ولی از یک نماینده مجلس آنهم با دو ویژگی مهم ریاست کمیسیون امنیت ‏ملی و ملبس به لباس روحانیت بودن اینگونه عکس‌العمل نشان دادن بسیار دور از انتظار است. به آنچه آقای ذوالنوری در توئیتر ‏نوشته‌اند، حداقل سه ایراد اساسی وارد است. ‏

اول آنکه در عین حال که انتقاد حق ایشان است و می‌توانند با دلیل و منطق سخن رئیس‌جمهور روحانی را مردود اعلام کنند، این ‏درست نیست که حکم عزل و مجازات صادر کنند. عزل رئیس‌جمهور و محاکمه او راهکار قانونی دارد که باید طی شود و مجلس ‏می‌تواند این کار را انجام دهد. اگر نمایندگان مجلس درحال حاضر از این کار ناتوانند، به دنبال حل این مشکل باشند نه اینکه عجز ‏خود از انجام این کار قانونی را با فریاد کشیدن بر سر رئیس‌جمهور نشان بدهند، آنهم رئیس کمیسیون امنیت ملی که لابد می‌داند این ‏نوع برخورد‌ها با امنیت ملی در تضاد است. ‏

دوم آنکه رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس، از طرف «اکثریت قاطع ملت» ایران، نظر داده که به چیزی کمتر از عزل و مجازات ‏رئیس‌جمهور راضی نمی‌شوند. ایشان مدرک این نظرسنجی خود را ارائه نکرده‌اند و چه خوبست برای روشن شدن صحت ادعای ‏خود، ترتیبی بدهند تا رسماً به آراء عمومی مراجعه شود و مردم آزادانه نظر بدهند که صلح می‌خواهند یا جنگ. ‏
سوم آنکه ایشان، خود را در جایگاه قاضی قرار داده و حکم اعدام رئیس‌جمهور را صادر نموده‌اند و مهم‌تر اینکه برای رهبری ‏تعیین تکلیف کرده‌اند و خطاب به آقای روحانی نوشته‌اند «رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم ‏عزیز راضی شود.» ‏

تاکنون برای مجلس شورای اسلامی براساس آنچه قانون اساسی مقرر کرده، دو وظیفه قانون‌گزاری و نظارت می‌شناختیم (رای ‏اعتماد به وزرا و استیضاح هم بخشی از نظارت است) و حالا با این نوشته آقای رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس معلوم شد ‏نمایندگان مجلس وظیفه سومی هم دارند که صدور حکم اعدام است! بدین‌ترتیب، لابد باید قانون اساسی اصلاح شود و این وظیفه ‏سوم هم به آن اضافه گردد. اگر به اصلاح قانون اساسی برای تامین محتوای توئیت رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس رضایت داده ‏نشود، لابد باید در صلاحیت این قبیل نمایندگان که در مجلس یازدهم کم نیستند، تجدیدنظر شود. ‏