آیا ثروت و حساب بانکی افراد بخشی از حریم خصوصی آنهاست؟
در سالهای اخیر، هر تصمیم اقتصادی یا اجتماعی دولتها در ایران که در آن لازم بوده مبنایی برای تفاوت گذاشتن بین گروههای هدف آن باشد، به این پرسش رسیده که چگونه دستگاههای اجرایی، باید از میزان دارایی یا درآمد گروههای هدف آگاه شوند.
تجربه دولت احمدینژاد برای اجرای خوشهبندی به توفیق نرسید. دولتها هر چه تلاش کردند نتوانستند راهی برای مبارزه با فرار مالیاتی بخشهایی از اقتصاد کشور پیدا کرده و آن را اجرایی کنند.
به تازگی نیز دولت روحانی برای تغییر در روند اجرای قانون هدفمندی و حذف احتمالی برخی دهکها با همین مانع برخورد کرد. رئیس جمهور با اشاره به اینکه یکی از راههای حذف برخی دهکها از دریافت یارانه نقدی، اطلاع از حسابهای مالی آنهاست، در این مورد گفت: اما این کار اعتماد مردم را از سیستم بانکی میگیرد.
احمدی مقدم، رئیس پلیس کشور نظر متفاوتی دارد. وی در این باره گفته است: تعجب میکنم دولت میگوید اطلاعات بانکی افراد حریم خصوصی است. اگر این گونه باشد، داشتن اطلاعات هم به درد ما نمیخورد. این سامانهها باید شفافیت اقتصادی ایجاد کنند تا ما بتوانیم با بررسی کارکردها، مفسدان اقتصادی را شناسایی کنیم. شما در این باره چه نظری دارید؟
* آیا اطلاعات بانکی، ثروت و درآمد افراد حریم خصوصی آنهاست؟
* چه راههای جایگزینی برای شفافیت اقتصادی و مبارزه با فساد اقتصادی پیشنهاد میکنید؟
مقررات شبیه قانون «از کجا آوردهای» تنها برای بخشی کوچکی از مقامات اجرایی میشود و تسری آن به افراد بیشتر با موانع قانونی روبهروست. به نظر شما چنین قانونی در مورد چه کسانی اجرا شود، بهتر است؟
در هر صورت باید نظارت باشد.
این کار یعنی جبران تبعات ضعف مدیریت از ساده ترین راه یعنی حق مردم...
ما موافق كنترل و شفافيت بدون تبعيض براي همه و اخذ ماليات بر اساس مجموع درآمد اشخاص براي برقراري عدالت هستيم.
نبود یک سیستم مالیاتی اصولی مبتنی بر در آمدهای درست تک تک افراد جامعه, سبب خواهد شد که دولت هم در بعضی موارد نتواند عدالت نسبی را برقرار سازد و یا با یک ملاغه آش برای همه به اندازه مساوی پخش کند, خواه آن فرد گرسنه باشد یا نه؛ و یا اینکه با بستن مالیاتهای سنگین بر مردم, پوست بعضی ها را هم کنده و زمینه رشوه خواری و فساد اداری را برای کارمندان مالیاتی خود مهیا نماید!
این حرف از آن حرفهایی هست که فقط ظاهرش قشنگ است و در باطن فقط به نفع ثروتمندان است.
برای کارمندی مثل من که تا ریال آخر حقوقم را در احتساب مالیات و بیمه در نظر می گیرند در حسابهای بانکیم چیزی برای مخفی کردن وجود ندارد ؛ چون در اول ماه موجودیش به اندازه حقوقم است و به بیستم ماه نرسیده صفر می شود.
ولی برای ثروتمندانی که به انواع و اقسام راهها سعی دارند از پرداخت مالیات و ... فرار کنند چک کردن حسابهای آنها و بستگان درجه اول آنها یکی از راههای مناسب برای ردگیری مالیاتی ، استحقاق دریافت یارانه و بسیاری موارد دیگر می باشد.
تبعيض در تضاد كامل با حقوق شهروندي و شرع است.
از طرف دیگر این دسترسی باید خیلی محدود باشد و عموم مردم از این قضیه احساس امنیت و آرامش کنند.







