بیست و یک سال از نامه مشترک رئیسجمهور و رئیس مجلس وقت، به حضرت امام(ره) درباره ساخت مصلای تهران که خود سرآغازی برای احداث این مصلی شد، میگذرد، اما طولانی شدن فرآیند ساخت و تجهیز آن پرسش بزرگی در ذهن همه ایجاد کرده است.
به گزارش «تابناک»، در سالهای آخر حیات حضرت امام(ره)، به دلیل کثرت حضور نمازگزاران جمعه نیاز به مکانی بزرگتر برای اقامه نماز جمعه در تهران به شدت احساس میشد؛ بنابراین، آیتالله خامنهای و آقای هاشمی رفسنجانی در نامهای به حضرت امام (ره)، در صدد جلب موافقت ایشان با احداث مصلای تهران برآمدند:
«محضر مبارك رهبر عظيم الشأن انقلاب اسلامى حضرت آيتاللَّه العظمى امام خمينى ـ مد ظله العالى ـ السلام عليكم و رحمة اللَّه
به دنبال احساس نياز به ايجاد مصلاى تهران و در پى جستجو و بررسى چند ساله، محلى مناسب در قسمت شمال مركزى تهران (عباسآباد) كه در مالكيت شهردارى است شناسايى شد و طرح مناسب و جامعى پس از مشورت فراوان و به مسابقه گذاشتن ميان مهندسان داخلى و خارجى، تهيه شد.
از آنجا كه مشكلات حقوقى و ثبتى و تشريفات انتقال قانونى به اين زوديها قابل حل نيست و مشكلات اقامه نماز جمعه تهران در دانشگاه، روزافزون است و به نظر مىرسد كه اين كار بايد به همت و اراده حضرت عالى به سرانجام برسد، لذا استدعا دارد اجازه فرماييد به مقدار يك ميليون متر مربع از اراضى مزبور در حد فاصل خيابان شهيد بهشتى به سمت شمال، كه قسمت اعظم آن نيز با موافقت شهردارى محصور گرديد و در اختيار مصلا است به ساختمان مصلا و تا حد لازم در محور قبله از شمال آن براى ساير مرافق اختصاص يابد و تصدى امور آن با امام جمعه تهران باشد.
همچنين طرحهايى كه بعداً در حريم مصلاى تهران پيشبينى مىشود با موافقت امام جمعه انجام گيرد.»
حضرت امام(ره) نیز با توصیه به رعایت مسائل شرعی، دو رهنمود بسیار مهم را درباره فرم و محتوای مصلی ارایه دادند. ایشان از لحاظ فرم و شکل مصلی فرمودند:
«مصلا باید ساده باشد و یادآور محل عبادت مسلمانان صدر اسلام باشد.» حضرت امام(ره) درباره محتوا و درون مایه مصلی نیز بر جنبه آموزش کفر ستیزی در بین مسلمانان تأکید کردند:
«با حفظ جهات شرعى در مورد زمين مذكور با پيشنهاد حج الاسلام، آقايان: خامنهاى و هاشمى، موافقت مىشود. انشاءاللَّه در كنار ساختن مصلاى تهران، در ساختن بينش كفر ستيزى مسلمانان موفق باشيد. ضمناً سادگى مصلی بايد يادآور سادگى محل عبادت مسلمانان صدر اسلام باشد. و شديداً از زرق و برق ساختمان هاى مساجد اسلام آمريكايى جلوگيرى شود. خداوند تمامى دستاندركاران برپا كننده مساجد اللَّه را تأييد فرمايد.»به نظر میرسد، در دیدگاه امام(ره)، یک عمل عبادی زمانی معنا پیدا میکند که ظاهر و باطن آن توأمان و شانه به شانه هم حرکت کنند. در غیر این صورت، آن عمل عملی ابتر و فاقد معنا خواهد بود.
با وجود این، اما از آن روز و پیام امام، بیست و یک سال است که میگذرد و هنوز مصلای بزرگ تهران که به نام آن یگانه دوران نیز مزین گشته است، هنوز فرم خود را پیدا نکرده و تازه پس از این همه سال در آستانه عید فطر تعمیرات داخلی آن اجازه اقامه نماز عید فطر را از مؤمنان گرفته است. نماز عید فطر که نماز مومنان برای شکرگزاری در فردای اتمام بهار قرآن است هر ساله فرصتی بود برای شهروندان تهرانی تا شکوه امت نمازگزار را در مصلای تهران به تحسین بنشینند، اما در سال جاری این امکان نیم بند هم وجود ندارد.
بنا بر این گزارش، اکنون باید از مسئولان مصلای امام خمینی پرسید که آیا در این بیست و یک سال که حدود بیست سال آن بدون امام راحل گذشته است، یک بار پیام وی را خواندهاند؟ آیا دغدغهای که باعث شد آیتالله خامنهای و آقای هاشمی رفسنجانی به فکر انجام این کار بیفتند، فهم شده است؟ آیا سادگی و بی تکلفی مصلی که مورد نظر امام بود، رعایت شده است؟ آیا نیاز سال 1367 دیگر احساس نمیشود که با گذشت بیست و یک سال هنوز ساخت مصلی به پایان نرسیده است؟ چرا باید ساخت یک جایگاه نماز در ایران، عمری به درازای یک نسل پیدا کند؟