تعجب از تعجب رئیس جمهور / پیام رزمایش سپاه به روایت اسماعیل کوثری / مسیر درست در اختلاف با کره جنوبی

به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز پنجشنبه دهم مردادماه در حالی چاپ و منتشر شد که پیام رهبر انقلاب به مناسبت حج ‏و تاکید ایشان بر محکومیت رفتار دولت نژادپرست آمریکا، سخنان روحانی درباره وقف دماوند و جنگل خواری و واکنش‌ها به ‏آن و ادامه بحث‌ها درباره برگزاری کنکور و عزاداری محرم همزمان با شیوع کرونا در صفحات نخست روزنامه‌های امروز ‏برجسته شده است. ‏

در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛

پیام رزمایش سپاه به روایت اسماعیل کوثری

اسماعیل کوثری،‎ ‎جانشین سابق قرارگاه ثارالله سپاه‎‏ طی یادداشتی در شماره امروز جهان صنعت نوشت: رزمایش‌ها معمولا در ‏برنامه نیرو‌های مسلح هر کشوری قرار دارد. این رزمایش‌ها گاهی به صورت نیرویی و گاهی مشترک برگزار می‌شود؛ ‏به این معنی که گاهی هر یک از نیرو‌های دریایی، زمینی و هوافضا جداگانه و گاهی به صورت مشترک رزمایش برگزار می‌کنند. ‏گاهی هم این رزمایش‌ها به صورت مرکب و با حضور نیرو‌های نظامی مختلف و حتی نیروی نظامی کشور‌های دیگر برگزار ‏می‌شود. رزمایش پیامبر اعظم ۱۴ که با مشارکت نیروی دریایی و نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در منطقه ‏خلیج‌فارس خصوصا تنگه هرمز با رمز یا علی‌ابن‌ابیطالب برگزار شد نیز بخشی از همین رزمایش‌های معمول و با این هدف بود ‏که هم نیرو‌ها دچار خمودگی نشده و هم با سلاح‌های جدید آشنایی پیدا کرده و ایرادات احتمالی را رفع کنند. ‏

هدف دیگر از برگزاری رزمایش آشنایی یگان‌ها با سناریو‌های احتمالی دشمن و همچنین برقراری هماهنگی عملی بین نیرو‌ها بوده ‏است. نیرو‌های نظامی نیز مثل یک تیم والیبال، فوتبال و… که باید دائم تمرین کنند، باید هم را بشناسند. به اضافه اینکه در حوزه ‏نظامی ضرورت آشنایی با تجهیزات، پشتیبانی و … نیز وجود دارد. همه این‌ها برای روز مبادایی است که خدای نکرده بخواهد ‏اتفاقی افتد. برای آمادگی در آن روز نیاز به تمرین مداوم داریم و از همین رو رزمایش برگزار می‌شود. ‏

برگزاری رزمایش، اما غیر از همه این موارد به خاطر آن است که به دشمن بگوییم ما آماده هستیم. همچنین می‌خواهیم به دوستان و ‏کشور‌های همسایه نیز بگوییم که ما این توانمندی را داریم. می‌خواهیم بگوییم ما نمی‌خواهیم برخلاف شما باشیم، اما برخلاف ‏دشمنانی هستیم که می‌خواهند در منطقه باشند و ادعا‌های کاذبی برای خود دارند. ‏

برجستگی این رزمایش اخیر نیز این بود که ماکت ناو هواپیمابر آمریکا هم درست شد و هدف قرار گرفت. این اقدام به این خاطر ‏بود که نیرو‌ها بدانند اگر اقدامی از این طریق انجام شد، چطور باید عمل کرد. به هر حال در گذشته این طور بوده که بلافاصله بعد ‏از حرکت این ناو‌ها به سوی هر کشوری، آن کشور دست و پای خود را گم کرده و مرعوب می‌شد. اما ما می‌خواهیم بگوییم که ‏توانمندی لازم را داریم و این ناو‌ها برایمان ملاک نیست. ما از این ناو‌ها ترسی نداریم و برای مقابله با آن و منهدم کردن آن ‏طراحی می‌کنیم. ‏

این رزمایش با واکنش‌های عملی همراه نخواهد، زیرا این‌ها می‌دانند که ما دائما در حال تمرین توانمندی‌های عملی خود هستیم و به ‏کشور‌های دیگر نیز به هیچ وجه آسیب و خسارت نمی‌زنیم. البته شاید کشور‌های همسایه بخواهند خودشان اقدام مشابهی انجام دهند ‏و طبیعی است که هر کشوری می‌تواند در محدوده جغرافیایی خود چنین کند. ما به این آمادگی نیاز داریم، زیرا می‌دانیم دشمن ما ‏چنان خبیث است که لحظه‌ای نتوان غافل شد. طبیعی است که اگر کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس بخواهند به اتفاق کشور‌های مدعی ‏در منطقه رزمایش برگزار کنند ما حق داریم بپرسیم که چرا آمریکا از آن سوی دنیا بیاید و اینجا رزمایش برگزار کند. رزمایش هر ‏کشوری در محدوده جغرافیایی خودش، اما بسیار طبیعی و معمول است. ‏

نکته دیگری که در ارتباط با این رزمایش مورد توجه قرار گرفت، عدم حضور ارتش در آن بود. این در حالی است که عزیزان در ‏ارتش همین چند وقت قبل رزمایش خود را برگزار کردند. ضمن اینکه برگزاری رزمایش‌های مشترک بین ارتش و سپاه همیشه در ‏برنامه ستاد کل نیرو‌های مسلح بوده و خواهد بود. ‏

تعجب از تعجب رئیس جمهور

رضا دهکی در بخشی از سرمقاله امروز روزنامه ابتکار با عنوان تعجب از تعجب نوشت: حسن روحانی در سال‌ها مسئولیت ‏بسیار حرف زده است. از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم تا به امروز نیز حرف‌هایش مخاطبان بیشتری دارند؛ هر چه نباشد او ‏در این مدت رئیس‌جمهوری یک کشور بوده است. در هفته‌های اخیر، اما با مسئولیت در حوزه‌های متعددی که به طور روتین ‏جلساتی هفتگی دارند در کنار برنامه‌های خاصی مثل دیدار‌ها و مناسبت‌ها، این حرف زدن بیشتر هم شده است. آفت زیاد حرف ‏زدن، از دست رفتن نخ تسبیح کلام است. گویندگان پرگو، اغلب فراموش می‌کنند چه چیز‌هایی را با چه ادبیات و منطقی گفته‌اند و ‏چه بسا در روند جریان سیال ذهن و آموخته‌های جدید درباره یک موضوع، گفته‌های پیشین خود را نقض کنند یا حرف‌هایی بزنند ‏که در تضاد و تعارض با گفته‌ها و حتی اعمال پیشینشان قرار گیرد. البته شاید درمورد سمت پرمشغله‌ای مثل ریاست جمهوری، بار ‏بخشی از این آگاهی‌رسانی‌ها درباره حرف‌ها را باید مشاوران متعدد، هیئت وزرا و مدیران رسانه‌ای به دوش بکشند و شخص ‏رئیس‌جمهوری را از نظر موضوعات روز، جزئیات اخبار، آگاهی نسبت به جامعه، شناخت شرایط روز، بازخورد سخنان، ‏تصمیمات و اعمال پیشین، لحن گفتار و زبان بدن در شرایط گوناگون و درنهایت آنچه باید یا نباید گفت و چگونگی آن راهنمایی ‏کنند؛ اتفاقی که به نظر می‌آید به شیوه مطلوبی در دولت یازدهم و دوازدهم نمی‌افتد و انتقاد‌های فراوان از عملکرد تیم رسانه‌ای و ‏مشاوران ریاست جمهوری نیز تصدیق آن است. ‏

شاید رئیس‌جمهوری – و البته چنان که از سخنان بسیاری از مقامات و مسئولان بر می‌آید، برخی از این جماعت هم – ندانند یا خود ‏را به ندانستن بزنند، اما خطر سلب اعتماد نسبت به مسئولان از سوی مردم بار‌ها در رسانه‌ها گوشزد شده است. شکل‌گیری بی ‏اعتمادی به سخنان مسئولان هم دلایل ریشه‌ای و زیرساختی دارد و هم مصداق‌های عملی باعث اثبات آن و ثبت در حافظه جمعی ‏مردم و درنهایت تاثیر بر باورشان می‌شود. به عنوان مثال، رئیس‌جمهوری، یک روز پیش از این تعجب اخیر، در جلسه‌ای یادی از ‏قانون دسترسی آزاد به اطلاعات و توسعه دولت الکترونیک بر شفافیت کرد. البته در این یادآوری، به روش دولتمردان، محوریت با ‏کار انجام شده – اجرایی شدن قانون – بود و تنها اشاره کوچکی به لزوم توسعه آن شد. با این حال واقعیت این است که بخش ‏بزرگ‫تر ماجرا، آن بخش اجرا نشده است! عدم حضور بسیاری از دستگاه‌ها در سامانه دسترسی آزاد به اطلاعات و نپیوستن به ‏دولت الکترونیک در کنار عدم شکل‌گیری چرخه کامل اطلاعاتی میان دستگاهی همراه با عدم پاسخگویی مناسب، باعث شده است ‏که اگر چه اجرای این روند‌ها اندکی در شفافیت موثر باشد، اما همچنان بخش بزرگی از عملکرد‌ها را در تاریکی قرار دهد. اتفاقا ‏تاخیر در زمینه تکمیل این فرآیندها، خود باعث می‌شود که گمانه‌هایی درباره عدم تمایل برخی نهاد به شفافیت اطلاعاتشان و امکان ‏دسترسی آزاد به آن و چرایی‌اش پیش بیاید! به طور کلی نبود شفافیت و دسترسی آزاد به اطلاعات یکی از دلایلی است که هر ‏خبری را می‌تواند با احتمال راست بودن مورد توجه مردم قرار دهد. اما این تنها دلیل نیست.

‏
به هر ترتیب، سخنانی مثل گفته‌های تعجب‌برانگیز حسن روحانی می‌تواند این نکته را بنمایاند که دولتمردان یا عمدا خود را درباره ‏آثار رفتار‌ها و اعمال و گفتار خود و آن چه در جامعه می‌گذرد به تغافل می‌زنند و در عرصه کلام و حرف، وارونه‎‌‎نمایی می‌کنند و ‏از پذیرشش طفره می‌روند که خود در تقویت این روند موثر است و یا واقعا نمی‌دانند و تعجب می‌کنند که ضمن تعجب‌برانگیز ‏بودن چنین ناآگاهی‌ای از سوی دولتمردان، باید به حال جامعه‌ای که تصمیم‌گیرانش آن را نمی‌شناسند و نمی‌دانند، افسوس خورد. ‏

مسیر درست در اختلاف با کره جنوبی

فریدون مجلسی در سرمقاله امروز روزنامه آفتاب یزد با عنوان مسیر درست در اختلاف با کره جنوبی نوشت: در هفته‌های اخیر ‏اختلاف میان ایران و کره جنوبی بر سر درآمد‌های تهران که در این کشور بلوکه شده افزایش یافته است. ایران از کره جنوبی ‏خواسته که این مبالغ را که گفته می‌شود بیش از هفت میلیارد دلار است را آزاد کند، اما سئول تاکید دارد براساس تحریم‌های ایالات ‏متحده نمی‌تواند دست به چنین کاری بزند. کره جنوبی یکی از متحدان ایالات متحده به شمار می‌رود، آمریکا در طول بیش از ۷۰ ‏سال اخیر بعد از جنگ جهانی دوم یکی از بازیگرانی بوده که از کره جنوبی دربرابر کره شمالی حمایت کرده و به نوعی امنیت ‏سئول را تضمین کرده است. کره شمالی یکبار به همسایه جنوبی تجاوز کرد و حاصل آن جنگ خونین در دهه پنجاه قرن بیستم ‏بود. آن‌ها همچنان همان رویه سابق خود را دارند. در چنین شرایطی طبیعی است که کره جنوبی ملاحظاتی را نسبت به آمریکا به ‏عنوان متحد و شریک خود دارد. در واقع موضوع عدم انتقال درآمد‌های ایران مختص به کره جنوبی نیست، اکثر کشور‌ها ‏درآمد‌های ایران را بلوکه کرده اند. حتی چین که از آن به عنوان متحد ایران یاد می‌شود نیز انتقال پول با ایران ندارد و تنها تهاتر ‏کالا بین دو طرف وجود دارد. به نظر می‌رسد در رابطه با کره جنوبی نیز مسئولان باید متوجه روابط در هم تنیده سئول و ‏واشنگتن باشند؛ بنابراین بهترین رویه برای ایران می‌تواند این سیاست باشد که در مقابل درآمد‌هایی که در آن کشور دارد کالا‌هایی ‏را وارد کند. کره جنوبی یکی از کشور‌های پیشرفته در صنایع و کالا‌های مختلف است که از این طریق ایران می‌تواند نیاز‌های ‏مختلفی را برطرف کند.

در واقع وقتی تهران چنین روشی را با چین پیش گرفته است و تبادل مالی میان تهران و پکن وجود ندارد ‏عجیب است که دولت بر این موضوع تاکید دارد که از کره جنوبی پول دریافت کند! در واقع امکان انتقال بانکی بین دو کشور به ‏هیچ وجه وجود ندارد و به این علت است که درآمد‌های ایران بلوکه می‌شوند چرا که سایر کشور‌ها اگر بخواهند به ایران پول بدهند ‏باید چمدان‌های دلاری به تهران بیاورند که طبیعی است آن‌ها چنین کاری نمی‌کنند و امکان پذیر نیز نیست. آنچه واضح است اینکه ‏هم اکنون در شرایط یک جنگ اقتصادی قرار داریم و آمریکا نیز متحدان بسیاری دارد، در این شرایط در مواجهه با کشور‌هایی ‏مانند کره مذاکره باید برای دریافت کالا در برابر پول باشد، مسلما کالا‌های کره‌ای از محصولات چینی بسیار با کیفیت‌تر هستند! ‏