سیاست تفرقه و حکومت شوروی باعث شد هنگام مرزبندیهای جماهیر خود ناگورنو قرهباغ که اکثر ساکنین آن ارمنی بودند به جمهوری آذربایجان داده شود. هدف از این کار این بود که جماهیر شوروی بین خود درگیر باشند و نه با شووری. با فروپاشی شوروی منطقه خودمختار قرهباغ خود را مستقل اعلام کرد و این باعث شد که آذربایجان با این منطقه و ارمنستان وارد جنگ شود. این درگیریهای قومی خونین که هر دو طرف درگیری در آن فجایعی را مرتکب شدهاند تا همین امروز نیز ادامه دارد و تمام تلاشهای بینالمللی در جهت حل اختلافات بی نتیجه بوده است. گزارشی از شرایط مردم قرهباغ در اوایل دهه نود که شرایط سخت زندگی آنها را نشان میدهد ببینید .
نه تنها قره باغ که حتی خود کشور ارمنستان هم قبل از جنگ های ایران و روس ارمنی نشین نبود و حتی یکنفر ارمنی نیز در ایروان ساکن نبود. غالب جمعیت ارمنستان عموما از ارمنی های ترکیه و تا حدی هم ایران هستند که با تشویق و حمایت روسیه ابتدا در ارمنستان و سپس در قره باغ ساکن شدند. مثلا تعدادی از ارامنه شهر مراغه در قره باغ یک روستا بوجود آورده و همین نام را بر آن گذاشتند(با تلفظ ترکی آن که ماراغا گفته می شود)