چند پیام مستتر در شعار «درود بر ستمگر، مرگ بر کارگر»
به گزارش «تابناک»؛ از شعار «درود بر ستمگر، مرگ بر کارگر» که کارگران هپکو اراک در اعتراضشان به وضع این مجموعه پس از خصوصیسازی سر دادند تا شعار «حقوق به ما نمیدن، مرگ بر آمریکا» که روز گذشته کارگران گروه ملی فولاد مقابل استانداری خوزستان سر دادند، تنها چند روز میگذرد، اما اوضاع به گونهای پیش رفته که به نظر میرسد در شروع راه پدیدهای نوظهور قرار داریم که فراگیر خواهد شد.
رویدادی از جنس خودزنی که کارگران معترض اتخاذ میکنند تا به مدد آن، فرصت اعتراض و فریاد کردن خواسته هایشان را به دست آورند. اینکه علیه خودشان شعار بدهند یا تلاش کنند که حرف هایشان را لابلای شعارهای پذیرفته شده بیان کنند. اینکه حقوق نگرفتهاند، نمیگیرند و نگرانند که به این زودی هم نگیرند!
اما چرا شعار دادن علیه خود؟ نخستین دلیلی که این کار دارد، نگرانی از عقوبت «اعتراض» است. عقوبتی که بر اساس موازین حقوقی، قوانین کار و حتی اصول دینی، نمیبایست متوجه معترضان شود، اما میشود و از این روی، کارگران معترض تلاش دارند از ابتلای به آن فرار کنند. نگرانی از واکنشِ قابل حدس مسئولان به اعتراضات. اینکه تا اسم از کسی ببرند، با عصبانیت وی مواجه میشوند و امکان دارد از کار بیکار شوند.
این در حالی است که جز واکنش مسئولان، همواره اعتراض در کشورمان با نگرانیهای بزرگتری هم همراه است؛ نگرانیهایی که دومین دلیل شعار دادن کارگران علیه خودشان است. اینکه میترسند اعتراضاتشان با برخی حوادث و رویدادها همزمان شده و در راستای آنها تفسیر و تحلیل شود یا حتی بدون رقم خوردن اتفاقی خاص، به مسائل دیگر گره زده شده و انواع و اقسام انگ و برچسب بخورد. مثل انگ همراهی با دشمن، یا گزک دادن به دست بدخواهان، یا خوردن وصلههای امنیتی و مسائلی از این دست.
عامل بعدی که موجب میشود شعار مرگ بر کارگر در دستور کار معترضان قرار گیرد، رسیدن کارد به استخوان است. اینکه معترضان ماههاست حقوق نگرفتهاند و هزینههای روزافزون زندگی و برخی مسائل مانند فرارسیدن نوروز یا افزایش قیمت دلار، دورنمای تیره و تاری پیش روی چشمشان قرار میدهد، اما کسی برای رفع مشکلات ایشان قدمی برنمیدارد. شرایطی که در آن مرگ خواستن عجیب به نظر نمیرسد، ولو در قالب شعار و به شکل موزون باشد.
وضعیتی که اگر کمی در آن دقیق شویم، به دلیل دیگری برای انتخاب این شعار و سر دادن آن توسط کارگران معترض خواهیم رسید. اینکه انبوه اعتراضات کارگرانی که گاه حقوقهای معوقشان از چند ماه گذشته و به سال هم میرسد، نتوانسته مسئولان را وادار به گرفتن تصمیماتی عاجل در این خصوص نماید. مسئولانی که وقتی دیدند اعتراضات پرشمار و پراکنده کشور را فراگرفته، از شنیدن صدای مردم سخن به میان آوردند، اما به قدر پیگیری حقوق معوق کارگران هم کاری نکردند.
کارگرانی که میکوشند با شعار مرگ بر خود، ثابت کنند چیزی جز دریافت مطالبات و حقوق صنفی خود مطالبه نمیکنند، به جایی بسته و وابسته نیستند، همه درها را برای رهایی از وضع بغرنجی که بدان گرفتار آمدهاند، آزمودهاند و ظاهرا راهی بهتر از فریاد زدن این شعارها نیافتهاند؛ شعاری که روز به روز فراگیرتر میشود و احتمالا بر تنوع آن افزوده خواهد شد.
مشکل اصلی این است که همه اینها را می دانند نمی خواهند که اوضاع درست شود چون دوستانشان زیان می بینند.
بعد مصرف کننده داخلی چه گناهی کرده که همه جنس ها رو با قیمت بالاتر بخره
ریشه مشکلات نه قاچاقه ، نه تولید و نه حتی قیمت دلار و تحریم .مشکل ایران فساده
ریشه مشکل از امروز نیست ،مشکل حقوق دانیه که فکر میکنه با سخرانی مشکلی حل میشه .
مشکل من و شماییم که هنوز نفس می کشیم ولی چیزی نمیگیم..
جیب رانت خواران و اقازاده ها و ژن های برتر - زحمتش و الودگیش و. مضراتش به علت کیفیت بسیار پایین تو چشم کارگران و ملت - پراید خیلی مشابه داخلی خودروهای روز خارجی هست اخه! واسه همین تولید میشه هنوز - همون بهتر که وارد میکنند ای کاش همین ایرانخودرو رو هم شاه راه اندازی نکرده بود حد اقل الان ماشین هر چند وارداتی ولی حد اقل با کیفیت و ایمنی سوار میشدن همه مردم.
مهم اینه که آزادی داریم
آب توی کتری که روی آتش هست تا مدتی هیچ علامتی نداره ولی بعد از مدتی میبینی صدای قل قلش بلند شده!
آستانه تحمل مردم هم حدی داره، وقتی که آب از سر گذشت قید جونشونم میزنن و این ربطی به غرب و صهیونیست و... نداره!
اینا کارگرایی هستن که شب عیدی قراره بازم شرمنده زن و بچه و مهماناشون بشن
اصلا تا حالا توی چنین وضعیتی قرار گرفتی؟
اگه هدایت هم کنن حق دارن،بایا حق و حقوقشون نگرفته. اینقدر بیخودی مردم رو متهم نکنین.
کنجکاو زیاد بهت نمیاد
مردم گرسنه هستند مردم دنبال آزادب برای بیان حرفشان هستند.
کاری نکنید یوم الله دیگری پدید بیاید (امام خمینی). از ما گفتن.
کدوم گروه داره هدایت میکنه؟ تمام اعتراضات توسط اقشار خاصی بوده اما اینبار اعتراضات گسترده و عمیقه فقط شدید نیست که با ادامه این روند خواهد شد.
"" مثل انگ همراهی با دشمن، یا گزک دادن به دست بدخواهان، یا خوردن وصلههای امنیتی و مسائلی از این دست
اقتصاد رو بايد آزاد كنن تا با رقابت سالم به مردم خدمت بديم نه چون رقيبي نيست ما هم مردم رو سركيسه كنيم . به جاي زور براي توليد بي كيفيت داخلي اشكالي نداره مونتاژ كار با كيفيت خارجي باشيم با شرط انتقال تكنولوژي.
متاسفانه يا اونور بوم هستيم يا اين ور معتدل نيستيم
حالا فکر کنید که این صنعت یک بروکراسی عظیم با چند میلیون کارمند و کارگر باشه. اونهایی که 300 یا 400 هزار میلیاردتومن پولشون توی این صنعت بزرگ گیر افتاده چه راهکاری پیش خواهند گرفت ؟!
استراتژی سود یا برداشت. از این رو هست که ما فکر میکنیم داره فساد مالی اتفاق میفته یا دزدی و اختلاس داره اتفاق میفته اما در واقع همه اینها قانونی هست و روشی هست در دوشیدن و خلاص شدن از صنعتی که نفس های آخرش رو داره میزنه. گاهی این صنعت به وسعت یک کشور بزرگه....









