بعد از موج تغییرات اساسنامه ای و آیین نامه ای طی یک دهه اخیر، قوانین فوتبال ایران از لحاظ ساختار ظاهری و چارچوب بسیار شبیه به استانداردهای بینالمللی شده است، اما از نظر محتوایی نقصهایی مشهود و جدی در قوانین فوتبال ایران وجود دارد که بسیار عمده و مهم هستند و به تناسب مشکلاتی که در طول فصل و زمان به وجود میآید فوتبال ایران متوجه این ایرادها میشود.
به طور مثال میتوان به پرونده راهآهن و پیکان در پایان فصل گذشته لیگ برتر اشاره کرد که دامنه اش تا هفته های ابتدایی لیگ امسال نیز کشیده شد.
این گونه نیست که تمامی قوانین ما مطابق AFC یا فیفا باشد. برخی قوانین امری و برخی تکمیلی هستند. قوانین امری، قوانینی هستند که ما موظف هستیم مطابق AFC یا فیفا آنها را داشته باشیم، به طور مثال میتوان به عدم دخالت سیاسی در فوتبال اشاره کرد. اما قوانین تکمیلی یا اختیاری قوانینی هستند که در آنها آزادی عمل وجود دارد. به طور مثال نحوه گزینش اعضای مجمع فدراسیون فوتبال میتواند از این موارد باشد و حتما لزومی برای مطابقت عینی با قوانین AFC یا فیفا وجود ندارد.
بزرگترین مشکل فعلی حقوقی فوتبال در ایران، به روزرسانی از نظر محتوای قوانین است، باید ترکیب ارکان قضایی اصلاح شده و افراد متخصص و مستقلتر فعالیت کنند و نیز باید ترتیبی مدنظر قرار گیرد که آرای صادره توسط ارکان قضایی از ضمانت اجرایی کافی برخوردار باشند و این بیش از هر چیز دیگری به عملکرد ارکان قضایی مربوط میشود.