حالا که قالیباف پا پیش گذاشته، دست دست نکنید!

در شرایطی که آلودگی کهنه هوای تهران، چند سالی است ‌شدت گرفته و جز تابستان‌ها، در فصول سرد سال نیز رخنمون کرده و در مقابل آن تنها اقدامات صورت گرفته به‌کارگیری شیوه‌های موقتی و از آن بد‌تر، اجرای طرح‌های عجیب و غریبی همچون آب‌پاشی بوده، یکی پیدا شده که حاضر است مسئولیت کار را عهده‌دار شود؛ پیشنهادی ارزشمند که باید ‌بررسی شود؛  هرچند به نظر می‌رسد ‌چندان کارساز نخواهد بود.


به گزارش «تابناک»، محمد باقر قالیباف، شهردار تهران در زمینه آلودگی هوا عقیده دارد شدنی است؛ «رفع آلودگی هوا بیش از آنکه مشکلات مالی داشته باشد، مشکلات ساختاری و مدیریتی دارد. اگر دولت قبول کند که این مسئولیت را به شهرداری تهران واگذار کند، من حتما مسئولیت این کار را قبول می‌‌کنم‌».

وی که تأکید دارد داوطلب پذیرش مسئولیت جدیدی در شهرداری تهران نیست، می‌گوید: «اگر کاری روی زمین بماند و از شهرداری بخواهند که عهده‌دار آن شود، در آن صورت شهرداری وارد عمل می‌شود. البته برخی می‌گویند که آلودگی هوا قابل رفع نیست. من با تجربه‌ای که در زمینه کار اجرایی دارم، این حرف را قبول ندارم و با آشنایی که با این پدیده دارم و بررسی‌های دقیقی که کرده‌ایم و برنامه‌های مدونی که برای این موضوع داریم، می‌دانم شدنی است‌».

پیشنهاد شهرداری تهران به جهاتی بسیار مثبت بوده و در خور تقدیر می‌نماید؛ به ویژه آنکه بدانیم در بلبشوی آلودگی هوا ـ که همه به نوعی سعی در فرار از پذیرش مسئولیت درباره آن را دارند ـ شهردار تهران، نخستین کسی است که حاضر شده خطر کرده و مسئولیت کار را عهده دار شود؛ پیشنهادی که حتی صرف ارائه آن تاکنون رخ نداده و از این نظر می‌توان به شهردار تهران تبریک گفت.


فارغ از آن، وقتی که می‌شنویم قالیباف به صراحت از امکان پاک کردن هوای یکی از آلوده‌ترین پایتخت‌های جهان سخن می‌گوید و تأکید دارد ‌برای دست یازیدن به این هدف برنامه دارد، باید بپذیریم که ابعاد خوب و بد ماجرا را ارزیابی کرده و به حتم می‌داند که اگر با پیشنهادش موافقت شده و در ادامه نتواند اوضاع را به فرجام برساند، چه تبعات سنگینی متوجه کار خود خواهد کرد.

بعد قابل تقدیر دیگر در پیشنهاد شهردار تهران برای پذیرش مسئولیت آلودگی هوای تهران، توجه به این نکته کلیدی اما مغفول مانده ماجراست که چه بپذیریم و چه در صدد رد همه چیز برآییم، آلودگی هوا هر روز و ذره ذره جان شهروندان پر شماری را می‌گیرد و سکوت در قبال آن، با علم به اینکه رفع آن یکی از دشوار‌ترین کارهای ممکن است، به نوعی مشارکت در جریانی است که به مرور در حال تکوین است.

کافی است بدانیم حتی در روزهایی که هوا در شرایط سالم ارزیابی می‌شود، به دلیل اینکه شاخص هوای شهر از میانگین شاخص‌های به دست آمده از ایستگاه‌های نقاط مختلف شهر به دست می‌آید، می‌توان گفت که شهروندان ساکن یا شاغل در مناطق آلوده ‌ترِ شهر، در معرض شدید‌ترین مخاطرات آلودگی هوا هستند؛ یعنی برخی هوای تمیز‌تر تنفس می‌کنند و برخی هوای آلوده‌تر را در حالی به ریه فرو می‌برند که شاخص هوا در وضع اضطرار قرار نگرفته و هیچ کار خاصی در دستور کار نیست.


اینجاست که اگر کمی به آینده نگاه کنیم، درک تبعات استنشاق این سموم برای شهروندان ساکن این مناطق کار دشواری به نظر نمی‌رسد؛ بماند که بیماری‌های بروز کرده در اثر آن و شمار بالای افراد مبتلا به آن‌ها، در آینده چه تبعات سنگینی خواهد داشت و دولت‌های آتی را با چه چالش‌های مهمی رو به رو خواهد کرد که همه و همه از سکوت امروز نشأت می‌گیرند.

با این تفاسیر، گویا پیشنهاد شهردار تهران برای ورود به این عرصه چالش برانگیز نه تنها درخور قدردانی است، بلکه دست گذاشتن بر نقطه‌ای است که ضرورت تدبیر درباره آن مدتهاست متجلی شده ولی پرداخته نشده‌ مانده و پیشنهاد قالیباف را می‌توان بهترین تلنگر برای یادآوری آن دانست. پس چه بهتر که از این پیشنهاد استقبال کرده و فارغ از مشکلات پیش روی، آن را دستمایه تصمیم‌سازی در این باره کنیم.  

برای دریافت و دیدن آخرین اخبار تابناک، از هر نقطه ای در اینترنت Toolbar اختصاصی تابناک را از لینک زیر دریافت و بر روی مرورگر خود نصب کنید:

لینک دریافت Toolbar تابناک