«سفر پنهان چمدان‌ها». این مسیر پیچیده و دقیق، با همکاری ده‌ها سامانه مکانیکی، اسکنرهای هوشمند، نیروهای انسانی و نرم‌افزارهای پیشرفته مدیریت بار انجام می‌شود. در ظاهر، تنها یک برچسب روی چمدان زده می‌شود، اما در عمق این فرآیند، سیستمی جهانی در حال کار است تا مطمئن شود هر چمدان درست همان جایی فرود می‌آید که صاحبش نشسته است.
به گزارش تابناک؛وقتی مسافر چمدانش را روی ترازوی کانتر می‌گذارد، نخستین مرحله ثبت بار آغاز می‌شود. مأمور پذیرش با اسکن بلیت و پاسپورت، چمدان را در سیستم رزرو مرکزی خطوط هوایی (Departure Control System) ثبت می‌کند. در این لحظه، برای هر چمدان یک «بارکد» یا «برچسب مخصوص بار» چاپ می‌شود که دربرگیرنده اطلاعاتی مانند شماره پرواز، مقصد نهایی، فرودگاه ترانزیت، وزن و تاریخ پرواز است.
این برچسب، شناسنامه چمدان محسوب می‌شود و سیستم حمل بار (BHS – Baggage Handling System) آن را در تمام مسیر تا مقصد دنبال می‌کند. پس از آن، چمدان روی نقاله مکانیزه قرار می‌گیرد و وارد قلب تپنده‌ی فرودگاه می‌شود.
هر حرکت چمدان در این سیستم، توسط اسکنرهای نوری و RFID (سامانه شناسایی با امواج رادیویی) ثبت می‌شود. این داده‌ها به نرم‌افزار مرکزی BMS (Baggage Management System) ارسال می‌شوند تا موقعیت دقیق هر بار مشخص باشد. این همان فناوری‌ای است که باعث می‌شود بتوانید با اپلیکیشن ایرلاین یا کد رهگیری، وضعیت چمدان خود را در هر لحظه ببینید.
در صورتی که چمدانی از مسیر اصلی خارج شود یا تاخیر در بارگیری داشته باشد، سیستم هشدار می‌دهد و کارکنان عملیات بار آن را به‌صورت دستی به پرواز مربوطه می‌رسانند.
وقتی چمدان‌ها از مرحله تفکیک گذشتند، وارد بخش «رمپ» (Ramp) یا منطقه عملیاتی فرودگاه می‌شوند. در اینجا تیمی از کارکنان موسوم به Ramp Agents چمدان‌ها را بر اساس مقصد و نوع هواپیما در واگن‌های مخصوص (LD3 Containers یا Baggage Carts) قرار می‌دهند.
در هواپیماهای بزرگ مانند ایرباس A350 یا بوئینگ 777، از کانتینرهای مخصوص بار استفاده می‌شود که با کد پرواز و بخش مقصد برچسب‌گذاری می‌شوند. اما در هواپیماهای کوچک‌تر نظیر بوئینگ 737 یا ایرباس A320، بار مستقیماً در بخش زیرین بدنه (Cargo Hold) با دست چیده می‌شود.
توزیع وزن در این مرحله حیاتی است. چیدمان چمدان‌ها باید طبق نقشه‌ی تعادل وزن (Load Sheet) انجام شود تا هواپیما در پرواز و فرود پایدار بماند. نرم‌افزار Load Control دقیقاً محاسبه می‌کند که چه مقدار بار باید در جلو یا عقب قرار گیرد. اشتباه در این بخش می‌تواند توازن پرواز را به خطر بیندازد.
در حین پرواز، چمدان‌ها در محفظه‌ای با فشار کنترل‌شده و دمای حدود ۷ تا ۱۰ درجه سانتی‌گراد نگهداری می‌شوند. برخلاف تصور عمومی، این قسمت کاملاً مجزا نیست و معمولاً به سیستم تهویه‌ی اصلی هواپیما متصل است تا از انجماد یا رطوبت زیاد جلوگیری شود.
در پروازهای بین‌المللی، در صورت وجود حیوانات خانگی یا محموله‌های حساس مانند دارو یا قطعات صنعتی، بخشی از محفظه بار با تنظیمات دمایی ویژه کنترل می‌شود.
به‌محض نشستن هواپیما و توقف کامل، تیم زمینی با سیگنال خلبان وارد عمل می‌شود. دروازه بار باز شده و نقاله‌های مخصوص (Belt Loaders) به بدنه متصل می‌شوند. اگر از کانتینر استفاده شده باشد، دستگاه Loader با سیستم هیدرولیکی، کانتینرها را بیرون می‌آورد و روی واگن‌های مخصوص قرار می‌دهد.
در همان لحظه، سامانه اطلاعات پرواز مقصد به‌روزرسانی می‌شود و داده‌ها به سیستم BHS مقصد منتقل می‌گردد تا چمدان‌ها برای انتقال به سالن تحویل آماده شوند.
چمدان‌ها دوباره وارد شبکه نقاله‌های داخلی می‌شوند. در این بخش، کد بارکد یا RFID بار دیگر خوانده می‌شود تا از درستی مسیر اطمینان حاصل شود. سیستم حمل بار چمدان را به یکی از نقاله‌های چرخان سالن تحویل هدایت می‌کند که معمولاً بر اساس شماره پرواز مشخص شده‌اند.
جالب است بدانید که در برخی فرودگاه‌های مدرن مانند «سنگاپور چانگی»، این مرحله کاملاً خودکار و حتی با ربات‌های AGV انجام می‌شود؛ این ربات‌ها بدون نیاز به راننده، مسیرهای از پیش تعیین‌شده را طی می‌کنند و چمدان‌ها را به نوار مربوطه می‌رسانند.
وقتی مسافر چمدانش را از نوار تحویل برمی‌دارد، در واقع نتیجه‌ی همکاری پیچیده میان ده‌ها سیستم و صدها فرد متخصص را در دست دارد. از ثبت اولیه در کانتر گرفته تا آخرین اسکن در مقصد، هر چمدان به‌طور میانگین بین ۱۰ تا ۱۵ بار توسط حسگرها و سیستم‌ها ثبت و بررسی می‌شود.
در صورت گم‌شدن یا تأخیر در تحویل، اطلاعات ذخیره‌شده در سیستم جهانی WorldTracer به ایرلاین‌ها کمک می‌کند تا مکان تقریبی چمدان را پیدا کنند. معمولاً بیش از ۹۵ درصد از چمدان‌هایی که در ابتدا مفقود اعلام می‌شوند، طی ۴۸ ساعت به صاحبشان بازگردانده می‌شوند.
در سال‌های اخیر، رشد حجم پروازها و افزایش مسافرت‌های بین‌المللی، فشار زیادی بر سامانه‌های بار وارد کرده است. فناوری‌های جدید مانند هوش مصنوعی و بلاک‌چین، در حال ورود به سیستم‌های BHS و BMS هستند تا خطاهای انسانی را کاهش دهند.
همچنین استفاده از برچسب‌های دیجیتال (Electronic Baggage Tags) جایگزین برچسب‌های کاغذی شده و به مسافران اجازه می‌دهد قبل از رسیدن به فرودگاه، بار خود را ثبت کنند. در برخی خطوط هوایی مانند قطر ایرویز و لوفت‌هانزا، حتی چمدان‌ها با GPS داخلی و تراشه‌های هوشمند مجهز می‌شوند تا موقعیتشان لحظه‌به‌لحظه قابل ردیابی باشد.
تحویل چمدان در فرودگاه شاید ساده به نظر برسد، اما در حقیقت این فرآیند یکی از پیچیده‌ترین هماهنگی‌های مهندسی و انسانی در صنعت هوانوردی است. از لحظه‌ای که مأمور پذیرش برچسب را روی چمدان می‌زند تا زمانی که مسافر در مقصد آن را از نوار تحویل برمی‌دارد، شبکه‌ای هوشمند از فناوری، نظم و دقت در حال کار است.
در دنیایی که هر ثانیه هزاران چمدان در فرودگاه‌های جهان جابه‌جا می‌شود، شاید نگاه بعدی‌مان به نوار چرخان تحویل بار، نگاهی همراه با احترام باشد به سیستمی که در سکوت، نظم را به سفری پر از هرج‌ومرج هدیه می‌دهد.
