هزینه‌های حمایت از غزه در دنیای سینما/از فرش قرمز تا ترس از فهرست سیاه
به گزارش سرویس فرهنگی تابناک، تلاش برای بیان دیدگاه‌های مخالف با سیاست‌های رژیم صهیونیستی، مستقیماً به ابزار حذف تبدیل می‌شود. لابی‌های قدرتمند در صنعت سینما، به ویژه از طریق مدیران ارشد و آژانس‌های استعدادیابی، فضایی را ایجاد کرده‌اند که در آن هرگونه انتقاد از اسرائیل به سرعت به عنوان موضعی «ضد یهودی» یا «افراطی» برچسب خورده و توسط رسانه‌های اصلی سانسور می‌شود. این رویکرد یک هزینه شغلی سنگین را بر هر هنرمندی که بخواهد خارج از چارچوب تعریف‌شده سخن بگوید، تحمیل می‌کند و عملاً فضای گفتگوی آزاد را در هالیوود از بین می‌برد.
هالیوود، به عنوان ماشین تولید رؤیا و شکل‌دهنده اصلی افکار عمومی جهانی، همواره نقشی محوری در سیاست‌های فرهنگی و ژئوپلیتیک ایالات متحده ایفا کرده است. تأثیر این صنعت فراتر از سرگرمی صرف است؛ این صنعت در تبیین ارزش‌ها، ترس‌ها، و خطوط قرمز اجتماعی و سیاسی جوامع بین‌المللی نقشی فعال دارد. در دهه‌های اخیر، با افزایش تنش‌ها در خاورمیانه و به ویژه مناقشه فلسطین و رژیم صهیونیستی، شاهد مخالفت علنی و صریح بازیگران، کارگردانان و چهره‌های سینمایی درحمایت از مردم و بویژه زنان و کودکان غزه نسبت به نسل کشی رژیم صهیونیستی بوده‌ایم.
حتماً در خبرها خوانده‌اید که تعداد قابل توجهی از هنرمندان و بازیگرهای هالیوودی هم به صف حامیان مردم غزه و معترضان به رژیم صهیونیستی پیوسته‌اند؛ «تام کروز»، «لیام نیسون»، «اندرو گارفیلد»، «جیسون استاتهام»، «سوزان ساراندون»، «کریستن استوارت» و... فقط بخشی از چهره‌های مشهور سینمای آمریکا هستند که طی یک سال اخیر به شکل‌های گوناگون حمایت خودشان از غزه و مخالفتشان با جنایت‌های رژیم صهیونیستی را اعلام کرده‌اند.
در واقع یهودیان آمریکایی به دلیل در اختیار داشتن ثروت‌های هنگفت، خیلی سریع مراکز رسانه‌ای به خصوص سینما را در اختیار گرفتند و از این طریق راه تأثیر بر افکار مردم را به انحصار خویش درآوردند.
این پدیده، که گاهی به سادگی به عنوان "وفاداری ایدئولوژیک" تفسیر می‌شود، نیازمند تحلیلی عمیق‌تر است. مسئله اصلی این مقاله، کالبدشکافی مکانیسم‌ها و کانال‌های سازمان‌یافته‌ای است که نفوذ لابی‌های قدرتمند و ساختارهای اقتصادی هالیوود - یهودی را به حمایت‌های عمومی از یک موضع سیاسی خاص تبدیل می‌کنند. هدف این مقاله پرده برداشتن از این ساز و کار پیچیده است که بازیگران را از صرفاً هنرمندانی منفعل در میدان روایت‌سازی سیاسی تبدیل می‌کند.
یکی از مؤثرترین و پیچیده‌ترین روش‌های جذب رژیم صهیونیستی برای تبدیل هنرمندان به حامیان ثابت‌قدم این رژیم ، کاشتن یک تجربه عاطفی عمیق در زمینه‌ای کنترل‌شده است. این امر اغلب از طریق برنامه‌هایی تحت عنوان "ماموریت‌های کشف حقیقت" (Fact-Finding Missions) یا "سفرهای همبستگی" به سرزمین های اشغالی صورت می‌پذیرد که توسط سازمان‌های لابی‌گر یهودی و اسرائیلی با بودجه‌های کلان مالی ترتیب داده می‌شوند.
بی‌جهت نبود که در آغاز این یورش فرهنگی صهیونی به درون جامعه آمریکایی، متفکران و روشنفکرانی، مانند «هنری فورد» درباره آینده تحت خطر آمریکا هشدار دادند. هنری فورد (بنیانگذار کارخانه اتومبیل‌سازی فورد) در روزنامه محلی‌اش به نام«Dareborn Independent» که بعدها در کتابی با عنوان «یهود بین‌الملل» جمع‌آوری و منتشر شد، خطرهای تهاجم فرهنگی صهیونیست‌ها را به مردم آمریکا گوشزد کرد. به جز هنری فورد، «بنیامین فرانکلین» نیز اگرچه جزء فراماسون‌های بنیانگذار ایالات متحده آمریکا بود، اما درباره نفوذ یهودیان در جامعه آمریکا به سختی هشدار داده بود.
حمایت از اسرائیل در هالیوود صرفاً یک انتخاب اخلاقی نیست، بلکه در بسیاری از موارد، یک الزام ساختاری و ابزاری برای تضمین امنیت شغلی و پیشرفت حرفه‌ای محسوب می‌شود. این فشارها اغلب به صورت غیرمستقیم و از طریق سازوکارهای قدرت درونی صنعت اعمال می‌شود.
ترس بازیگران هالیودی از فهرست سیاه
در مقابل، تلاش برای بیان دیدگاه‌های مخالف با سیاست‌های رژیم صهیونیستی، مستقیماً به ابزار حذف تبدیل می‌شود. لابی‌های قدرتمند در صنعت سینما، به ویژه از طریق مدیران ارشد و آژانس‌های استعدادیابی، فضایی را ایجاد کرده‌اند که در آن هرگونه انتقاد از اسرائیل به سرعت به عنوان موضعی «ضد یهودی» یا «افراطی» برچسب خورده و توسط رسانه‌های اصلی سانسور می‌شود. این رویکرد یک هزینه شغلی سنگین را بر هر هنرمندی که بخواهد خارج از چارچوب تعریف‌شده سخن بگوید، تحمیل می‌کند و عملاً فضای گفتگوی آزاد را در هالیوود از بین می‌برد.اینجاست این جمله معنا پیدا می کند که «بازی آخرهالیود؛حذف صدای همدلی باغزه»
سکه سانسور صهیونیست‌ها در هالیوود یک روی دیگر هم دارد. پس از دفاع “کروز” و “باردم” از حقوق مردم فلسطین، یک سیرک رسانه‌ای عظیم به راه افتاد. حدود ۲۰۰ ستاره و مدیر هالیوودی عریضه‌ای در حمایت از اسرائیل امضا کردند. این عریضه را سازمان اسرائیلی “جامعه خلاق حامی صلح” ترتیب داده بود، گروهی که با بایکوت‌های اقتصادی و هنری اسرائیل مخالف است. بررسی نام افرادی که این عریضه را امضا کردند، بار دیگر این واقعیت را آشکار می‌کند که هالیوود تصویری را که خودش، و به عبارت دیگر یهودیان می‌خواهند از آمریکا به دنیا ارائه می‌دهد. به عنوان مثال، در طول سال 2023، آژانس استعدادیابی، سوزان ساراندون، بازیگری که تعهدنامه بازی در یک فیلم را امضا کرد، را پس از حضور در راهپیمایی همبستگی با فلسطین، کنار گذاشت.
پس از شروع جنگ در غزه، ملیسا باررا، که به دعوت تحریم نیز پیوست، به دلیل پست هایی در رسانه های اجتماعی که از اسرائیل انتقاد می کرد، نقش خود را در مجموعه فیلم های ترسناک "جیغ" (Scream) از دست داد.
بزرگترین نیروی بازدارنده در هالیوود، ترس از طرد شدن یا لغو شدن قرارداد در بازیگری در فیلم است، البته این ترس اغلب یک طرفه عمل می‌کند.انتقاد صریح از سیاست‌های رژیم صهیونیستی یا همسویی با جنبش‌هایی مانند BDS (تحریم، سلب سرمایه، تحریم) به سرعت می‌تواند منجر به عواقب شغلی جدی شود. این عواقب شامل موارد زیر است:
حذف از پروژه‌های در حال تولید: بازیگر ممکن است ناگهان از لیست بازیگران یک پروژه پرهزینه کنار گذاشته شود.
از دست دادن قراردادهای تبلیغاتی: برندهای بزرگ که غالباً از حمایت لابی‌های پرنفوذ برخوردارند، تمایلی به همکاری با چهره‌هایی که "مسئله‌ساز" تلقی می‌شوند، ندارند.
سکوت رسانه‌ای: شبکه‌های خبری و سرگرمی که تحت تأثیر سرمایه‌گذاران هستند، به طور خودکار از پوشش دادن و ترویج آثار هنرمند منتقد پرهیز می‌کنند.
این ترس، یک مدل خودسانسوری قوی ایجاد می‌کند. بازیگران می‌آموزند که انتقاد از رژیم صهیونیستی، برخلاف انتقاد از سایر مسائل اجتماعی یا سیاسی، یک "نقطه قرمز" است که عبور از آن می‌تواند به معنای پایان حرفه باشد.
"بیمه شغلی" و ارتقاء حرفه‌ای
در مقابل، حمایت علنی و پیوسته از اسرائیل می‌تواند به عنوان یک "بیمه شغلی" عمل کند. این حمایت تضمین می‌کند که فرد در دایره نخبگان هالیوود پذیرفته شود. بازیگرانی که موضع حمایتی قاطعی برای رژیم صهیونیستی می‌گیرند، نه تنها از خطر اخراج در امان می‌مانند، بلکه اغلب در پروژه‌هایی با مشارکت مالی اسرائیل یا پروژه‌هایی که روایت‌های مورد تأیید سیاسی را ترویج می‌کنند، اولویت پیدا می‌کنند. حمایت از رژیم صهیونیستی در محافل خاص هالیوودی، تبدیل به یک شاخص وفاداری به پارادایم مسلط فرهنگی و تجاری می‌شود.
استودیوهای فیلم سازی آمریکایی – اسرائیلی به ندرت ریسک تولید آثاری را می‌پذیرند که به طور مستقیم به اشغال فلسطین بپردازند، یا روایت‌های انتقادی قوی از اقدامات نظامی اسرائیل ارائه دهند. این پروژه‌ها عموماً به عنوان "پروژه‌های هنری مستقل با بازده مالی پایین" طبقه‌بندی شده و از منابع مالی اصلی محروم می‌شوند.
روایت رنج و مقاومت مردم فلسطین به ندرت فرصت دسترسی به پلتفرم‌های اصلی هالیوودی را پیدا می‌کند. در مواردی که اشاره‌ای می‌شود، این روایت‌ها معمولاً با فیلترهای امنیتی و سیاسی (مانند تصویرسازی فلسطینیان به عنوان "تروریست" یا قربانیانی که نیاز به نجات از سوی اسرائیل دارند) ارائه می‌شوند.
این خلأ روایی باعث می‌شود که فضای فرهنگی حاکم، صرفاً تقویت‌کننده همان روایت یک‌طرفه‌ای باشد که توسط لابی‌های مورد حمایت ساختار قدرت هالیوود ارائه می‌شود.
زمانی که یک چهره شناخته‌شده، مانند آنتونیو باندراس یا جیم کری در گذشته در مورد دفاع از مردم غزه مورد انتقاد قرار گرفتند، ماشین «لغو کردن» هالیوود با تمام قدرت وارد عمل می‌شود، اما این ماشین اغلب در مورد اسرائیل ترجیح می‌دهد سکوت کند یا حتی از حامیان فعال حمایت کند.
بازیگرانی که موضعی مخالف اتخاذ می‌کنند، مانند مارک روفالو که گاهی انتقاداتی مطرح کرده، بلافاصله با کاهش پیشنهادها یا حذف از پروژه‌های بزرگ مواجه می‌شوند، یا ترجیح می‌دهند برای حفظ موقعیت خود در پروژه‌هایی که توسط استودیوهای وابسته به کمپانی‌های بزرگ حمایت می‌شوند، سکوت اختیار کنند. در واقع، بازیگران می‌دانند که حمایت از اسرائیل، یک سپر محافظ در برابر «لغو شدن»در یک قرارداد یا پروژه ی بازیگری در یک فیلم است، در حالی که هرگونه تردید در این مورد، حکم مرگ حرفه‌ای کوتاه‌مدت را دارد.
حمایت شمار قابل توجهی از هنرپیشه‌ها و چهره‌های مشهور هالیوود از رژیم صهیونیستی را نمی‌توان صرفاً محصول یک عقیده شخصی یا یک ایمان راسخ دانست. این پدیده نتیجه یک فرایند سازمان‌یافته، چندوجهی و ترکیبی از تأثیرات است که شامل اهرم‌های عاطفی، فشارهای مالی و ساختارهای شغلی می‌شود.
از یک سو، سفرهای سازماندهی‌شده با هدف کاشتن تأثیر عاطفی قوی عمل می‌کنند و بازیگر را تبدیل به شاهد ادعایی می‌کنند. از سوی دیگر، ساختار قدرت هالیوود به صورت سیستماتیک، حمایت از مواضع اسرائیل را تبدیل به شرط لازم برای بقای حرفه‌ای و ارتقاء شغلی کرده است؛ جایی که انتقاد به معنای قرار گرفتن در لیست سیاه
واکنش‌ها به جنایات اسرائیل که موضوع کودک‌کشی در آن به‌عنوان یک اصل برای فرقه صهیونیست موضوعیت دارد، منجر به یک بیداری جهانی علیه ظلم شده‌است و این روند رو به فزونی است. موجی که به نظر می‌رسد رسانه‌های نظام سلطه دیگر کنترل کامل روی آن نخواهند داشت.
چنین مواضعی که از شبکه‌های خبری یهودی و رسانه‌های جمعی آمریکایی نیز انتظار می‌رود، نشان می‌دهد هنرپیشه‌های هالیوود به هیچ قیمتی حاضر نیستند رؤسای صنف و صنعت خود را ناراضی کنند. بازیگرهای سینمای هالیوود کاملاً محتاط هستند تا نکند از اقدامات اسرائیل علیه فلسطینی‌ها انتقاد کنند. حتی همان‌طور که “ریورز” می‌گوید، بسیاری از این هنرپیشه‌ها با چشم‌پوشی از جنایات رژیم صهیونیستی، به سرزمین‌های اشغالی سفر کرده‌اند تا حمایت خود را هر چه بیش‌تر از اسرائیل نشان بدهند.
از لحاظ تاریخی، هالیوود طرفدار اسرائیل بوده است و فیلم هایی مانند فیلم "خروج" (Exodus) در سال 1960 را تولید کرده است که تأسیس اسرائیل را تجلیل می کرد و به طور مرتب اشارات مثبتی به این رژیم در فیلم های پرفروش گنجانده است.اما در سال‌های اخیر، بسیاری از بازیگران و کارگردانان علناً علیه سیاست‌های اسرائیل صحبت کرده‌اند، گاهی اوقات این کارشان به قیمت از دست دادن شغل خود برای شان تمام می شد.
با این حال، صداهای همدل با فلسطینی ها همچنان با صدای بلندتری در صنعت سینما در حال رشد هستند.
