وقتی زندگی از برنامه‌ریزی می‌گریزد، نگاهی به فیلم صراط!
در قلب بیابان‌های سوزان جنوب مراکش، جایی که باد و خاک قانون می‌گذارند، فیلم «صراط» (Sirât) ساخته‌ی الیور لاشه، کارگردان جسور فرانسوی-اسپانیایی، داستانی بصری و تأمل‌برانگیز روایت می‌کند
کد خبر: ۱۳۳۰۵۸۶
| | 456 بازدید
به گزارش تابناک، این فیلم، که در سال ۲۰۲۵ اکران شد، با بازی درخشان سرژی لوپس و برونو نونیز آرخونا، تماشاگر را به سفری پرتلاطم می‌برد: جست‌وجوی پدری مصمم برای یافتن دختر گمشده‌اش در جهانی که هر گام می‌تواند به نجات یا نابودی منجر شود.
«صراط» از مفهوم قرآنی پل صراط الهام گرفته است؛ پلی باریک‌تر از مو و تیزتر از شمشیر که عبور از آن نه با نقشه و برنامه، بلکه با ایمان و غریزه ممکن می‌شود. داستان فیلم نیز این ایده را بازتاب می‌دهد: زندگی، مانند بیابانی بی‌انتها، غیرقابل پیش‌بینی است. پدر درمانده، اما مصمم، بدون نقشه‌ای روشن، تنها با تکیه بر امید و غریزه، در مسیری گام برمی‌دارد که طوفان‌های شن، رقص‌های آیینی مرموز و موسیقی الکترونیک کوبنده آن را همراهی می‌کنند.
این فیلم چندزبانه (عربی، فرانسوی، اسپانیایی) با تصاویری خیره‌کننده و صدا‌هایی که گویی از اعماق زمین برمی‌خیزند، تماشاگر را به برزخی واقعی می‌کشاند. آنچه «صراط» را متمایز می‌کند، روایت غیرخطی و تجربی آن و پیامی عمیق در لایه‌هایش است: گاهی بیش از حد اندیشیدن، انسان را فلج می‌کند. فیلم به ما نمی‌گوید برنامه‌ریزی نکنیم، بلکه نشان می‌دهد در برابر ناشناخته‌های زندگی، گاهی باید چشم‌بسته قدم برداشت. بیابان‌های بی‌رحم، مرز‌های نامعلوم و سایه‌های گریزان، استعاره‌هایی از مسیر پرپیچ‌وخم زندگی‌اند که با محاسبات دقیق رام نمی‌شوند.
«صراط» دعوتی است به تسلیم شدن در برابر ناشناخته‌ها. این فیلم یادآوری می‌کند که گاهی برای یافتن، باید گم شد؛ برای رسیدن، باید بی‌برنامه قدم برداشت. اگر آماده‌اید ذهن‌تان را به باد‌های بیابان بسپارید، «صراط» منتظر شماست
از منظر ژورنالیستی، «صراط» فیلمی است که مخاطب را به چالش می‌کشد. طراحی صدای بی‌نظیر با بیس‌هایی که قلب را می‌لرزاند و نما‌های وسیع بیابان که تا ابدیت امتداد دارند، تجربه‌ای حسی خلق می‌کنند که فراتر از یک داستان ساده است. این فیلم برای دوستداران روایت‌های خطی هالیوودی ممکن است گیج‌کننده باشد، اما برای تماشاگرانی که آماده‌ی غرق شدن در تجربه‌ای عمیق و فلسفی‌اند، «صراط» مانند مکاشفه‌ای است.
در نهایت، «صراط» دعوتی است به تسلیم شدن در برابر ناشناخته‌ها. این فیلم یادآوری می‌کند که گاهی برای یافتن، باید گم شد؛ برای رسیدن، باید بی‌برنامه قدم برداشت. اگر آماده‌اید ذهن‌تان را به باد‌های بیابان بسپارید، «صراط» منتظر شماست. فقط یادتان باشد: چشمان‌تان را باز نگه دارید، اما قلب‌تان را بازتر. / منیره رقابی
تابناک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
گزارش خطا
نظرسنجی
آیا موافق ملاقات ترامپ و پزشکیان هستید؟