فاصله سنّی پدر و مادرهای ایرانی با فرزندان رکورد زد/ دردسرهای والدین دیروقت!
افزایش فاصله سنی والدین با فرزندان در ایران، در آمارهای اخیر رئیس سازمان ثبت احوال به وضوح قابل مشاهده است.میانگین سن پدران در تولد اولین فرزند ۳۲.۵ سال و مادران ۲۷.۶ سال.
به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، افزایش فاصله سنی والدین با فرزندان در ایران، در شرایطی رخ می‌دهد که نسل جدید به طور طبیعی با سرعتی بسیار بیشتر از گذشته در حال فاصله گرفتن فرهنگی و اجتماعی از نسلهای پیشین است. این دوگانگی – هم افزایش شکاف سنی و هم شتاب تغییرات اجتماعی – می‌تواند پیامدهای عمیقی بر ساختار خانواده و روابط بین‌نسلی داشته باشد.
بر اساس گزارش رئیس ثبت احوال، نه تنها سن ازدواج در حال افزایش است (۲۸.۴ سال برای مردان و ۲۴.۱ سال برای زنان در ازدواج اول)، بلکه فاصله ازدواج تا تولد فرزند اول نیز به ۴.۳ سال رسیده است. البته در سال ۱۴۰۲ از سوی رئیس مرکز جوانی جمعیت وزارت بهداشت، فاصله بین ازدواج و تولد نخستین فرزند در زوجین ایرانی 4 تا 5 سال عنوان شده بود.
این ارقام نشان می‌دهد که مردان و زنان امروزی، در مقایسه با نسلهای گذشته، دیرتر پا به مرحله والدینی می‌گذارند. این تأخیر به خودی خود مسئله‌ساز نیست، اما وقتی با تغییرات سریع فرهنگی و تکنولوژیک همراه می‌شود، خطر ایجاد شکاف عمیق بین نسلها را تشدید می‌کند.
والدینی که در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ شمسی متولد شده‌اند، جهان را پیش از گسترش اینترنت و شبکه‌های اجتماعی تجربه کرده‌اند، در حالی که فرزندانشان از ابتدا در دنیایی دیجیتالی و پرسرعت بزرگ می‌شوند. این تفاوت در تجربه زیسته، درک متقابل را دشوار می‌سازد. والدین ممکن است نتوانند با چالش‌های جدید فرزندپروری – مانند مدیریت حضور آنلاین کودکان یا درک دغدغه‌های روانی نسل جدید – همگام شوند. از طرف دیگر، فرزندان نیز ممکن است ارزش‌ها و سبک زندگی والدین خود را متعلق به گذشته ببینند و احساس کنند که درک نمی‌شوند.
افزایش سن والدین هنگام تولد فرزند، به معنای آن است که آن‌ها در میانسالی با مسئولیت‌های سنگین تربیت کودکان پرانرژی روبه‌رو می‌شوند، در حالی که خود ممکن است با محدودیت‌های جسمی یا فشارهای شغلی این دوره از زندگی دست‌وپنجه نرم کنند. این وضعیت می‌تواند به کاهش کیفیت ارتباطات خانوادگی و حتی احساس تنهایی در فرزندان منجر شود، زیرا والدین نه از نظر سنی و نه از نظر فرهنگی هم‌قدم با آنان نیستند.
در آینده نزدیک، این شکاف ممکن است به بازتعریف روابط درون خانواده‌ها بینجامد. نقش سنتی خانواده به عنوان حلقه اتصال نسلها کمرنگ‌تر می‌شود و جای خود را به تأثیرپذیری بیشتر فرزندان از فضای مجازی، گروه همسالان و رسانه‌ها می‌دهد. همچنین، با افزایش سن والدین، حمایت‌های مالی و عاطفی از فرزندان ممکن است دیرتر آغاز شود یا با محدودیت‌هایی همراه باشد، چرا که والدین در آستانه میانسالی یا کهنسالی با هزینه‌های تحصیل و ازدواج فرزندان مواجه می‌شوند. این وضعیت فشار مضاعفی بر نسل جدید وارد می‌کند و ممکن است منجر به احساس مسئولیت زودهنگام یا حتی انزوا در میان جوانان شود.
سؤال اینجاست که آیا خانواده‌های ایرانی می‌توانند با این تغییرات سازگار شوند و پل‌های ارتباطی بین نسلها را حفظ کنند؟ یا اینکه هر نسل بیش از پیش در دنیای خودش محصور خواهد شد؟ پاسخ به این پرسش تا حد زیادی به توانایی جامعه در ایجاد سازوکارهای جدید برای گفت‌وگوی بین‌نسلی بستگی دارد – گفت‌وگویی که امروز بیش از هر زمان دیگری به نظر ضروری می‌رسد.
تابناک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
۱۳ ماهه تو صف وام ازدواجم تابناک عزیز !خودت می دانی که چقدر دوستت دارم وهمیشه هروقت بتوانم در اولین فرصت به سایت تو سر می زنم !ولی این چه تحلیلی یه آخه!مگه نسلهای ما که بعضا با پدر و مادرشان تفاوت ۱۵ یا ۱۶ ساله داشتند از طرف اون بندگان خدا درک می شدند؟درک هرنسل ازنسل قبلش نیاز به مطالعه و اندیشه و به روز بودن داره و گرنه سرعت تکنولوژی و علم که تاثیر بی واسطه روی تغییر نسلها داره جوری شده که آدم فکر می کنه با کسی که ۷یا ۸سال فاصله سنی داره در دو دنیای متفاوت زندگی می کنه . نکته آخر این که بچه به دنیا اوردن انسان بک کار آگاهانه است که زن و مرد باید به یک پختگی وومسئولیت پذیری برسند و بعد بچه به دنبا بیاورند. فاصله سنی بین پدر و مادر و بچه باید حداقل 35 سال باشه ازدواج هم دیگر حسش نیست بقران نمیرسم نمیتونم
| 
دوتا رفیق دارم تو زندان هستن به خاطر مهریه . کار خوبی میکنی | فقط دو تا؟ چند تا زن میشناسی که تموم عمرشون به کلفتی و زایمان و بچه داری گذشته و الان سر پیری با یک جوانتر معاوضه شدند؟ درآمد, سنوات و بیمه این همه سال کار بی اجر و مزد رو از کی باید بگیرن؟ 
از تسهیلات ایجادی تعریف کنیم یا از ارزانی های مفرط و یا خانه سازی های وعده داده شده همیشه ملت مقصرند سر حاکمیت سلامت انشااله خدا سایه پر لطف شان را از سر ملت برندارد که هر چه ندارند قد یه تریلی زبان دارند علت همه مسایل بی پولی هست چون دنیای جدید دنیای پول هست،چه کسی قدیم یک عمر کار میکرد تا سر اخر بتونه خونه داشته باشه،هیچکس،الان برای خونه شاختن در روستا هم باید به دولت پول بدی امروزه شهروندان هیچ سهمی از خاک کشور خودشون ندارن باید پول بدی تا بهت بدن،هر جای دنیا هم پول بدی بهت خونه و زمین و ماشین میدن،نتیجه اینه مسبب دولتها و سیستم سرمایه داری هست،بله برای برق اب گاز و خدمات حتی باید پول بیشتری بدی و برای سرزمین خودت و خونه ساختن روی خاک خودت نباید پول بدی،این یعنی سهم من از دو میلیون کیلومتر مربع یک وجب خاک هم نیست 
فاصله سه سال بین تولد کودک اول و دوم علمی نیست، اینجا بسیاری از خانواده ها پشت سر هم بچه ها را می اورند و از قبل ازدواج می دانند و قرار می گذارند که چه زمانی و چند فرزند داشته باشند. هیچ کجا پدر و مادر شدن و ماندن و مراقبت از کودک آسان نیست . عدم فرزتداوری یعنی پول مالیات و نفت و همه چی خرج میشه و هیچ سرمایه گذاری برای نسب بعد نمیشه چون نسلی وجود ندارد. این همه بمباران منفی سگ پروری و منفی ضد کودک جز نابودی نسل نا و ایران و مشکلات بدون راه حل آینده نیست. اگر خودمون و دوس داریم و عاشقانه زندگی نی کنیم بچه بیاریم با همه سختی هاش. گذشته ها خیلی سخت تر بود این را فراموش نکنیم همه ما با شیر کوپنی و نان بربری و پلو ساده سر سفره پدر و مادرها بزرگ شدیم و سالی به پیرهن. سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.