افت تحصیلی شدید دانش آموزان ایرانی
عکس آرشیوی است.
به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه دنیای اقتصاد، با گذشت یک‌سال از این ماجرا، چندی پیش بار دیگر انتشار میانگین معدل دانش‌آموزان رشته‌های ادبیات و علوم انسانی، علوم تجربی و ریاضی فیزیک از سال ۱۳۹۸ تا سال ۱۴۰۲ سروصدای زیادی برپا کرد. مقایسه میانگین این معدل‌ها، نشان‌دهنده افت تحصیلی دانش‌آموزان در مقطع دبیرستان بود. افزون بر آن، نتایج آزمون پرلز ۲۰۲۱ که به تازگی در پایگاه جهانی منتشر شده و در آن ۵۷ کشور حضور داشتند، نشان می‌دهد؛ ایران جزو یکی از کشور‌های با نمره زیر متوسط محسوب می‌شود.
نبود تمرکز در سرمایه‌گذاری باعث شده که امروز شاهد بروز ضعف در کیفیت آموزشی شویم. کارشناسان علوم‌تربیتی، دانش‌آموزان و معلمان افت‌تحصیلی دانش‌آموزان را برآمده از چندین عامل می‌دانند. کیفیت آموزشی پایین، بی‌انگیزگی دانش‌آموزان، نابرابری امکانات آموزشی، نبود شرایط مناسب برای بهره از فضای مجازی در کنار آسیب‌های ایجاد شده در دوره کرونا همه دست به دست هم داده و باعث شرایط امروز شده است. فرشته افکاری، استادیار علوم تربیتی به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: «در بروز چنین شرایطی چندین عامل نقش دارند. یکی آن که در دوره کرونا آموزش‌ها به صورت آنلاین بودند، اما بسیاری از مناطق ایران از بستر لازم مانند اینترنت، گوشی‌های هوشمند و... برای استفاده از چنین مزیت آموزشی بهره‌مند نبودند. از سوی دیگر معلمان خود آموزش ندیده بودند و نگرانی آن‌ها به دلیل کمبود زیرساخت‌ها به شدت احساس می‌شد. این مساله خودش را در نقشه منتشر شده در خصوص معدل دانش آموزان نشان می‌دهد که در آن، نقاط بیشتر برخوردار رنگ سبز دارند و نقاط محروم کشور به رنگ قرمز هستند. ما همچنین شاهد این هستیم پایه‌های بالاتر در مهارت‌های سه‌گانه، روخوانی، نوشتن و محاسبه بسیار ضعیف هستند چراکه پایه‌های اول تا سوم را در دوران کرونا گذراندند.»
این استادیار دانشگاه همچنین به انواع مدارس می‌پردازد: «ما انواع مدارس با کیفیت‌های متفاوت داریم. مدارس غیردولتی با شهریه‌های دریافتی، برای دانش آموزان کلاس‌های کمکی و فوق برنامه بیشتری برگزار میکنند که متاسفانه مدارس دولتی کمتر از آن بهره می‌برند. در واقع بچه‌هایی که والدین آن‌ها اوضاع اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی مناسب‌تری دارند؛ نسبتا نمرات بهتری هم داشته‌اند. استفاده از کتابهای کمک درسی، کلاس‌های هوشمند و آموزش‌های بیشتر موجب عملکرد بهتری در آن‌ها شده است. این وضعیت در برخی از مناطق کشور با کلاس‌های چندپایه اوضاع را بدتر می‌کند و معلم ناچار است، برای چندین پایه در یک کلاس همزمان تدریس داشته باشد و به همین دلیل نمی‌تواند به همه دانش‌آموزان به نحو مطلوبی آموزش دهد.» او نقش سطح فرهنگی خانواده‌ها را هم در توجه به درس خواندن بچه‌ها بسیار موثر می‌داند. او تاکید می‌کند که باید به سمتی برویم که مدارس کمتر برخوردار هم بتوانند از امکانات آموزشی متناسبی بهره‌مند شوند.
افکاری همچنین به انگیزه نداشتن دانش‌آموزان اشاره می‌کند: «در دوران متوسطه دانش‌آموزان آینده‌ای در درس‌خواندن برای خودشان متصور نمی‌شوند یا اینکه به مهاجرت فکر میکنند و همه این‌ها باعث می‌شود بی‌انگیزه شوند. بسیاری از معلمان هم دغدغه مالی دارند و این روی کیفیت تدریس آن‌ها تاثیر می‌گذارد. واقعیت این است که آموزش در مدارس بر مهارت آموزی تاکیدی ندارد و بیشتر روی مطالب نظری و محفوظات تمرکز می‌کند.» در همین حال با چندین دانش‌آموز صحبت کردیم که بیشترشان به ضعف آموزش مجازی تاکید کردند. انگیزه ادامه تحصیل بسیار پایین آمده است. کوروش کبره، دانش‌آموز مقطع متوسطه به «دنیای اقتصاد» می‌گوید: «آموزش‌های ما پس از مجازی شدن خیلی به مشکل برخورده است. من در مدرسه هیات امنایی درس می‌خوانم. هنوز رشته تحصیلی را انتخاب نکردم، اما تقریبا از ۳۰ نفر دانش‌آموز، ۱۵ نفرشان در کلاسمان ترجیح می‌دهند که کنکور ندهند و وارد بازار کار شوند.» او تاکید می‌کند که معلم‌ها بیشتر مباحث آموزشی را برای بچه‌ها ارسال میکنند و اصلا سر کلاس مباحث مختلف را شرح نمی‌دهند. بیشترشان هیچ‌گونه سخت‌گیری ندارند و از ما نمی‌پرسند که درس می‌خوانیم یا نه. همین مساله باعث شده که خیلی از بچه‌ها چندان برایشان مهم نباشد که تکالیف درسی را درست و کامل انجام دهند.
فاصله معنادار نسل دهه ۶۰ با نسل سه‌خطی
برخی بر این باورند که بچه‌های دهه ۶۰ درس‌خوان‌تر از بچه‌های دهه ۸۰ هستند. افکاری، اما مقایسه دانش‌آموزان دهه ۶۰ و دانش‌آموزان دهه ۸۰ را وام‌دار تغییرات و تحولات بسیاری در چند دهه گذشته می‌داند: «پیچیدگی‌های رقابتی برای دهه هشتادی‌ها اصلا قابل مقایسه با دهه ۶۰ نیست. دانش‌آموزان امروز مهارت‌های بسیاری را از طریق فضای مجازی می‌آموزند. از سوی دیگر اطلاعات بسیار زیادی دارند و در معرض مداوم رسانه‌ها هستند، بنابراین خواسته‌های زیادی دارند و امکانات بیشتری می‌خواهند. دهه ۶۰، اما سرگرمی‌های کمی وجود داشت، ولی یادگیری دانش‌آموزان عمیق بود. دهه شصتی‌ها بیشتر به دانشگاه می‌اندیشیدند و در این راه آن‌هایی که تصمیم داشتند دانشگاه بروند، موفقیت به دست می‌آوردند، اما بچه‌های امروزی سه‌خطی (حوصله خواندن مطلب‌های بلند را ندارند) شده‌اند و دریافت‌های سطحی.
کریمیان بر این باور است که آماری از دهه ۶۰ نداریم لزوما نمی‌توانیم بگوییم که بچه‌ها درس‌خوان بودند یا نه. این نیاز به آمار دارد، ولی می‌شود این‌طور بیان کرد که در این دهه سرمایه‌گذاری دولت بیشتر بوده و ما به لحاظ کمّی توسعه زیادی داشتیم. در نهضت سواد‌آموزی هم کار‌هایی شد و همین باعث شد که در آن مقطع رشد زیادی به لحاظ کمی در حوزه آموزش و پرورش عمومی اتفاق بیفتد. افکاری، اما در نهایت این شرایط را هشداردهنده می‌داند و می‌گوید: «در هر کشوری سنگ بنای موفقیت آن کشور را آموزش می‌گذارد. اگر آموزش ضعیف باشد، ما در همه‌چیز ضعف خواهیم داشت. این خشت اول است اگر آن را درست نگذاریم و به آن توجه نکنیم عواقب آن را در پزشکی و در هنر و صنعت خواهیم دید و مجبور می‌شویم در آینده متخصصان را از کشور‌های دیگر بیاوریم و خودکفایی خود را از دست بدهیم.»
الان کنکور یه صنعت پولساز برای مافیا شده. نمي دونم كه شما كي مي خواهيد متوجه بشيد كه كل كشور از هر لحاظ در حال فروپاشي هست یعنی آینده ای برای افرادی که تحصیل میکنند در ایران وجود نداره؟ خواب تشریف داشتید تا اینکه تصحیح الکترونیکی آمد و همه چی رو شد .تخریب آموزش و پروش از بعد از جنگ و به اصطلاح دوران اصلاح آموزش و پروش کلید خورد و هر دفعه ، دولتها از جناح های مختلف آمدند و هر یک تبری به سهم خودشان بر پیکر آموزش و پروش زدند و رفتند و حالا این تن نحیف منتظر ملک الموت است تا ... هیچ خبر دارید اولویت درس خواند در بین دانش آموزان در مرتبۀ چند است و خبر دارید که موضوع دوستی با جنس مخالف تقریبا بخش اعظم قلب و مغز نوجوانان را اشغال کرده است . والله بیکاری که هر چند وقت یک بار چوبی در این موضوع می چرخانید تا بوی گندش بلند شود . ول کنید بابا . 
| 
کاملا درست و منطقی گفتن و البته اضافه کنید کتابهای نامربوط به رشته های تحصیلی مثل جغرافی و تاریخ و بهداشت به دروس ریاضی یا برعکس که چه هزینه هایی رو به خانواده ها و دانش آموزان تحیمل میکنه
کرونا پایه‌های تحصیلی رو داغون کرد.این مسئله باید مورد توجه قرار بگیره.
و البته ساعتِ درس‌های اصلی و فرعی، خیلی متناسب نیست، مثلا ساعت درس فیزیک در رشته‌ی ریاضی رو با درسی مثل جغرافی مقایسه کنید؛ تناسب نداره واقعا درنتیجه بچه‌هایی که میتونن معلم خصوصی بگیرن، جلو میفتن و الباقی یا باید خودشون زحمت بکشن یا عقب می‌مونن.
آموزش و پرورش باید فکری برای متناسب‌سازی ساعت کلاس‌ها بکنه یا بعضی درس‌ها رو مثل دانشگاه خودخوان کنند، واقعا درسی مثل جغرافی و تاریخ، چندان به معلم احتیاج نداره واقعا و در حد رفع اشکال میتونه تمام بشه، حتی به اونم خیلی احتیاجی نیست.
معلمی که از یک بعد از ظهر تا ۱۲ شب تو اسنپ و هر روز نیش خند دانش آموزان در مدرسه تحمل می کنه برای کار در اسنپ،قرار تحول ایجاد کنه؟! تمام اسناد بالا دستی محکوم به شکست قطعی چون اجرا کننده اون معلم و معلم در این کشور تحقیر شده. پول و حقوق خوب در وزارت نفت و بهداشت و اقتصاد خرج می کنید بعد تحول از معلم بیچاره با چندرغاز حقوق می خواید؟! معلم تو اجاره خونه خودش مونده مسلمون. شما را چه آزمون پرلز!!! قبل از آزمون پرلز حقوق معلم ایرانی با اون کشورها و تورم اونها مقایسه کنید بعد دایه مهربان تر از مادر دانش آموز بشید.انصاف در اخبار شرط اول والا خیلی مسخره ست ، زمان ما حسرت میکشیدیم برای یک روز تعطیلی ، الان دانش آموزا علاوه بر جمعه پنجشنبه هم تعطیل هستن ، تازه از 9 ماه سال 5 ماهش رو یا به دلیل کرونا یا برف یا آلودگی هوا و.... تعطیل هستناصلا این نسل جدید درس هم میخونه؟! مدرسه هم میرن اصلا ؟!
هیچ مشکلی نیست انشاءالله با استخدام چند هزار روحانی که انجام شده این افت معدل برطرف می شود رکورد؟ تو كشوري كه تره براي معلمش خورد نميكنن بهتر از اين نميشه من يك معلم هستم و ديدم همكارم سيلي از والدين خورد چون بچه اون اقا نمره پاسي درس رو نيورده بود ديدم با چاقو معلم تهديد ميكنن ديدم ولي دانش اموز يقه معلم گرفته
زماني معلمي شان داشت ولي دانش مياد ميگه شما 3 ماه تو خونه بيكار هستيد وزير آموزش و پرورش انگار دشمن معلم ها است
ناراحت کننده ترین خبری بود که شنیدم. مرگ خاموش عیب کار حذف نمره از ابتدایی و ارزشیابی توصیفی هست الان دانش اموزان رامتاسفانه مقابل معلم قراردادن یعنی معلم نمیتواندبه دانش آموزبگویدبفرماسرصف یاحتی تکلیف بنویس اصلانمیتونه بگه بالای چشمت ابروبامنزوی کردن معلم دانش هم ازبین رفت با گذر زمان و تحولات اجتماعی خواسته ها و اولویتها تغییر میکنه.مقایسه بین نسلها کار اشتباهیه.درحال حاضر مهاجرت و رفتن به جایی که قابل سکونت باشه از نظر امکانات حیاتی مثل آب یک نیاز رو به رشد حتی بیشتر از دانشگاه از دهه های قبل دهه شصتی ها هن از اینا بدتر بودن کمتر بچه ای دیپلم می‌گرفت مثلا از خانواده هشت نفره دونفر دیپلم می‌گرفت ورفتن به دانشگاه یک آرزو بود به همین راحتی نمیتونستن به دانشگاه بروند وبرای دانشگاه ازاو هم خانواده ها پول نداشتند بچه ها هیچ علاقه ای به درس و کتاب ....ندارند چون تا سهمیه هست تا فصای مجازی هست رقبتی برای شرکت در کنکور و هزبنه ی اصافی برای درس و دانشگاه وجود ندارد
متاسفانه حتی بچه ها هم متوجه شدند تا پول دارید همه جا جا دارید پس درس مال پول دارهاس
کار پیدا کردن و ماندن در یه شعل ثابت مهمتر از درسه