نورافکن عدلیه به پرونده پیمانکاران سارق هم تابیده شود / چه خبر از سال تحصیلی آینده؟ / این گره را می‌توان باز کرد

به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز چهارشنبه ۲۳ شهریورماه در حالی چاپ و منتشر شد که مرگبار‌ترین درگیری قره‌باغ از ۲۰۲۰، کنگره جهانی اربعین نماد قدرت اسلام، رفرم بانکی یا تمرین حذف نهاد پولی و تحلیل‌هایی درباره سرنوشت برجام در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

در ادامه تعدادی از یادداشت‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم؛

نورافکن عدلیه به پرونده پیمانکاران سارق هم تابیده شود

حسین فصیحی طی یادداشتی در شماره امروز جوان با تیتر نورافکن عدلیه به پرونده پیمانکاران سارق هم تابیده شود، نوشت: یکی از اتفاق‌های هولناکی که در جامعه شیوع پیدا کرده، سرقت اموال عمومی از سوی پیمانکارانی است که فعالیت‌های خدماتی و عمرانی در شهر‌ها و مسیر‌های بین‌شهری به آن‌ها سپرده شده است! اتفاقی هولناک که با هیچ معیاری قابل درک، سنجش و باور نیست! در واقع خدمات شهری به دست سارقان سپرده شده و آن‌ها در کمال آرامش و هر زمان که اراده کنند، در‌حالی‌که لباس فرم و تجهیزات قانونی به همراه دارند، اموال عمومی را سرقت می‌کنند! با وجود اینکه خبر‌های زیادی درباره این سرقت‌ها منتشر می‌شود، اما مدیران سازما‌ن‌های مربوطه زحمت پاسخ دادن به چرایی به‌کار‌گیری سارقان برای ارائه خدمات شهری را به خودشان نمی‌دهند. از جمله این خبر‌ها کابل‌دزدی‌های مخابرات از سوی برخی پیمانکاران است. سردار حسین رحیمی، رئیس پلیس تهران در این باره گفته که در تحقیقاتمان به این نتیجه رسیدیم که در بسیاری از موارد پیمانکاران چنین اقدامی را انجام می‌دهند. ممکن است گاهی اوقات سیم تلفن خانه‌ای را سارقی معتاد دزدیده باشد، اما گاهی با دزدی کابل‌های دو یا سه محله مواجه هستیم که مشخص شده پیمانکاران در این موضوع نقش داشته‌اند. باید عوامل این موارد بررسی شود که چرا این اتفاق می‌افتد و یک پیمانکار اینقدر اطلاعات دارد یا زمینه برایش فراهم می‌شود که چنین اقدامی را انجام می‌دهد. بررسی این عوامل در حیطه اختیارات پلیس نیست و سازمان‌های متولی باید این بررسی‌ها را انجام دهند.

خبر دیگر در این باره، بازداشت ۱۴ کارمند پیمانکار شهرداری تهران به اتهام سرقت تجهیزات پل شهید همدانی بود که جنجال زیادی هم به راه انداخت. بررسی‌ها در این باره نشان داد میزان سرقت تجهیزات از پل به حدی بود که در صورت ادامه تردد خودرو‌ها در این مسیر، امکان ریزش پل و بر جای ماندن فاجعه‌ای انسانی وجود داشت. ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران در واکنش به این حادثه، آن را سرقت عجیبی دانسته و گفته بود که ورق‌های فولادی سنگین‌وزن با برنامه‌ریزی حساب شده سرقت شده است. این سرقت نیاز به خودرو، کارگروهی و ابزار و لوازم برای باز کردن صد‌ها پیچ فولادی بزرگ و کار طولانی‌مدت داشته است. این سرقت هشداری جدی به مسئولان شهری و انتظامی و عریان کردن خلأ‌های ایمنی و امنیتی شهر است. رئیس پلیس تهران هم اعلام کرد از مخفیگاه متهمان هزاران پیچ سرقت شده از پل که در ده‌ها گونی ریخته شده بود، کشف شد. سرقت تجهیزات از پل، تردد شرق به غرب را به مدت بیش از یک ماه متوقف کرد و باعث شکل‌گیری ترافیک‌های سنگین در این محور شد.

وقوع این سرقت‌ها فارغ از اینکه خسارت‌های زیادی را متوجه اموال عمومی کرده، جان و مال شهروندان را هم در معرض خطری جدی قرار داده است. با وقوع این اتفاق‌ها، اعتماد عمومی به سازمان‌های مدیریتی به خسارتی مبتلا شده که جبران آن هرگز ممکن نیست. اینکه پرونده‌هایی علیه پیمانکاران طرف قرارداد سازمان‌های دولتی تشکیل می‌شود به این معناست که در سازوکار‌های به کار گرفته شده برای سپردن خدمات به این دسته از افراد اشکال جدی وجود دارد. این روز‌ها مباحث بسیاری درباره پیامد‌های ناشی از سرقت‌هایی که در حال وقوع است، مطرح می‌شود. امنیت عمومی به دلیل بروز جرائم خشن به خطر افتاده و گشت‌های ویژه پلیس برای برقراری هرچه بیشتر امنیت به گردش درآمده است. حالا که دستگاه قضا عزم خود را برای برخورد قاطع با سارقان و مخلان امنیت به کار گرفته، بهتر است نگاهی هم به چرایی وقوع این پرونده‌ها داشته باشد که علاوه بر سرقت اموال عمومی، اعتماد عمومی را هم خدشه‌دار کرده است.

این گره را می‌توان باز کرد

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با تیتر این گره را می‌توان باز کرد نوشت: استقبال بی‌سابقه نخست وزیر رژیم صهیونیستی از بیانیه تروئیکای اروپائی، دارای مفاهیم زیادی است که توجه کردن به آن‌ها برای مسئولین کشورمان اهمیت زیادی دارد.

یائیر لاپید، از سه کشور اروپائی امضاکننده برجام (فرانسه، آلمان و انگلیس) به خاطر اینکه ایران را به کوتاهی در به نتیجه رسیدن مذاکرات وین و نپذیرفتن نقطه نظرات آمریکا در توافق برجامی متهم کرده قدردانی کرد و آنچه در بیانیه تروئیکا آمده را «موضع قاطع» این کشور‌ها دانست. نخست وزیر رژیم صهیونیستی، علاوه بر این، خبری هم در این زمینه داد و گفت: «اسرائیل اطلاعات تازه‌ای از فعالیت‌های اتمی ایران به این سه کشور ارائه کرده است.»

سخنان نخست وزیر رژیم صهیونیستی درباره بیانیه تروئیکای اروپائی نشان داد موضع وزارت خارجه کشورمان که صدور این بیانیه را تحت تاثیر القائات این رژیم دانسته و سه کشور اروپائی آلمان، فرانسه و انگلیس را به در پیش گرفتن مسیر انحرافی مورد نظر صهیونیست‌ها متهم کرد، درست است. دولت آمریکا نیز از بیانیه تروئیکای اروپایی حمایت کرد و از ایران خواست برای به نتیجه رسیدن مذاکرات وین و امضاء توافق پیشنهادی اتحادیه اروپا موضع نرم‌تری نشان دهد.

نکته اصلی مورد نظر غرب اعم از آمریکا، تروئیکای اروپائی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اینست که ایران به خواسته‌های پادمانی آژانس پاسخ مثبت بدهد و برای موارد سه‌گانه مورد سوال آژانس، توضیحات شفاف و قانع‌کننده‌ای ارائه نماید. این خواسته البته با سخنان دو روز قبل رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که گفت ایران به تعهداتش در معاهده «ان. پی. تی» بسیار شفاف عمل کرده، منافات دارد. براساس این سخن مدیرکل آژانس و همینطور گزارش‌های متعددی که در سال‌های گذشته توسط آژانس درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران منتشر کرده، هیچ ابهامی در این فعالیت‌ها وجود ندارد. به همین دلیل، ایراد پادمانی کنونی که مانع اصلی به فرجام رسیدن توافق شده است را باید یک مانع‌تراشی سیاسی دانست که به آژانس دیکته شده و مدیرکل آژانس به صورت دستوری آن را دنبال می‌کند.

در طرف مقابل، روشن است که دولت سیزدهم با فرجام یافتن مذاکرات وین و امضای توافق برجامی بشرط آنکه مانع‌تراشی‌های زیاده‌خواهانه وجود نداشته باشد موافق است. هرچند بعضی از دولتمردان کنونی قبل از آنکه مسئولیت اداره کشور را به دست بگیرند سخنان دیگری می‌گفتند، ولی در طول یکسال گذشته مواجه شدن با واقعیت‌های ملموس به آن‌ها فهمانده است که برای مدیریت کشور به رفع تحریم‌ها نیاز دارند. این تمایل نباید تحت‌الشعاع کارشکنی اقلیتی قرار گیرد که دنبال خریدن وقت برای تقویت جناح ترامپ در انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا در آبان ماه هستند.

شرایط کنونی به گونه‌ای است که دولت آمریکا هم ناچار است به برجام برگردد و بعضی مانع‌تراشی‌ها را که روشن است با هدف امتیاز گرفتن صورت می‌گیرند باید با تقویت قدرت چانه‌زنی در مذاکرات خنثی کرد. اروپا نیز همانطور که بار‌ها از زبان عناصر فعال اتحادیه اروپا و سران کشور‌های عضو تروئیکا شنیده شده، رسیدن به توافق برجامی را بر بن‌بست کنونی ترجیح می‌دهد.

وضعیت کنونی مذاکرات برجامی را نمی‌توان به محاق رفتن آن و ناامیدی از وصول به توافق دانست. جمع‌بندی صحیح اینست که اگر این وضعیت را نوعی به بن‌بست رسیدن مذاکرات بدانیم، قطعاً دیوار این بن‌بست قابل شکسته شدن است. رژیم صهیونیستی که سرسخت‌ترین مخالف خارجی برجام است را می‌توان با تقویت هیات مذاکره‌کننده ایرانی از طریق استفاده از تجربیات گذشته ناکام کرد کمااینکه مخالفین داخلی را نیز دولت می‌تواند با تکیه بر اراده سیاسی از اثرگذاری بر تصمیم‌سازی محروم سازد. بنابراین، ابزار رفع تحریم‌ها در دستان دولت است و اینک انتظار مردم اینست که دولت در موقعیت مناسب کنونی این گره را باز کند و به ماجرای چندین ساله مذاکرات هسته‌ای از موضع قدرت پایان دهد.

چه خبر از سال تحصیلی آینده؟

محمد داوری طی یادداشتی در شماره امروز اعتماد با عنوان چه خبر از سال تحصیلی آینده؟ نوشت: تابستان هم رو به پایان است و یک هفته دیگر سال تحصیلی جدید آغاز می‌شود؛ سالی که پس از دوره کرونا قرار است صددرصد حضوری باشد و دیگر چالش حضوری و غیرحضوری مطرح نیست، لذا به نظر می‌رسد حالا مسوولان باید تصویری روشن‌تر ارایه دهند تا همه بدانند در چه شرایطی قرار است سال تحصیلی جدید شروع شود. نزدیک به ۱۵ میلیون دانش‌آموز در بیش از ۱۰۰ هزار مدرسه قرار است از اول مهر سرکلاس‌های درس حاضر شوند، اما این حضور پس از سه سال کرونایی به همین سادگی هم امکان‌پذیر نیست و چالش‌های فراوانی پیش روی متولیان مدارس وجود دارد. چالش‌هایی که برای مدیریت آن باید خانواده‌ها نیز علاوه بر مدارس برای آن آمادگی داشته باشند. نخستین چالش این است که شروع مدارس آن شور و هیجان لازم را که انتظار می‌رود برای استقبال از سال تحصیلی داشته باشد، ندارد و به نظر می‌رسد متاثر از دوران کرونا یک رخوت و سستی به ویژه در دانش‌آموزان ایجاد شده است که وظیفه رسانه‌ها است تا نخست از نظر روانی فضای جامعه را برای شروع یک سال تحصیلی هیجان‌انگیز آماده کنند.

نگرانی‌هایی در مورد آمادگی مدارس نیز از لحاظ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری وجود دارد و معلوم نیست آیا مدارس آمادگی برگزاری کلاس‌های حضوری را به طور طبیعی و معمولی دارند یا نه و یک ابهام گسترده‌ای دانش‌آموزان و والدین را نگران کرده که لازم است گزارش‌هایی در این راستا هم به مردم داده شود و خانواده‌ها نیز به کمک مدارس بروند و تلاش کنند مدارس بانشاط و پویایی را برای اول مهر آماده کنند. مساله مهم‌تر و نگرانی شدیدتر که سال‌ها است آموزش و پرورش با آن مواجه است کمبود معلم است و امسال به نظر می‌رسد شدت این کمبود بیشتر هم باشد، چراکه آمار بازنشسته‌ها سال به سال بیشتر می‌شود لذا مدیران و مسوولان آموزش و پرورش یک هفته مانده به شروع سال تحصیلی باید صادقانه با مردم سخن بگویند و با آمار واقعی روشن کنند که چقدر کمبود دارند و چگونه آن را تامین خواهند کرد، چراکه معلم محوری‌ترین عنصر است و اگر نقص‌هایی در زمینه‌های دیگر باشد شاید بتوان در ضمن سال تحصیلی جبران کرد، اما بدون معلم کلاسی شکل نمی‌گیرد و عملا شروع سال تحصیلی با حضور معلم معنا می‌یابد. در هر صورت فضای افکار عمومی بسیار سوت و کور است و شایسته نیست که جامعه در آستانه یک رویداد فراگیر که میلیون‌ها کودک و نوجوان را درگیر خود می‌کند آن‌هم در امر مهمی همچون آموزش و پرورش اینقدر بی‌تفاوت باشد حتی فعالان و کنشگران هم به نسبت دچار یک بی‌تفاوتی و سکوت شدند، لذا امیدواریم در این روز‌های باقی‌مانده همه با نقد و نظر‌ها و امید و انتظار‌ها به استقبال سال تحصیلی آینده برویم.