مصرف آب در ایران؛ جهل فرهنگی یا بی‌کفایتی مدیریتی؟
سخنان اخیر مدیرعامل شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور در آیین آغاز پویش نصب تجهیزات کاهنده مصرف آب، بیش از آنکه نویدبخش یک تحول جدی باشد، یادآور یک حقیقت تلخ است: ما سال‌ها در اجرای همین اقدامات ساده تعلل کرده‌ایم.
به گزارش سرویس اقتصادی تابناک، نصب تجهیزات کاهنده مصرف آب، موضوع تازه‌ای نیست. قانونی که به گفته خود مدیرعامل، از سال ۱۳۹۴ وجود داشته، حالا و در سال ۱۴۰۴ به مرحله اجرا رسیده است؛ یعنی تقریباً یک دهه از دست رفته که در این مدت نه‌تنها فرصت طلایی مدیریت مصرف را از دست دادیم، بلکه تنش‌های آبی شدیدتر و سرمایه اجتماعی در زمینه اعتماد عمومی به مدیریت منابع آب ضعیف‌تر شد.
نگاهی به تجربه کشور‌های دیگر نشان می‌دهد که مدیریت مصرف آب باید سال‌ها زودتر به یک اولویت ملی تبدیل می‌شد:
• در امارات متحده عربی که شرایط اقلیمی بسیار خشک‌تری از ایران دارد، متوسط مصرف روزانه آب شرب با اجرای سیاست‌های سختگیرانه و نصب تجهیزات کاهنده به حدود ۱۷۰ لیتر رسیده است.
• در استرالیا پس از خشکسالی‌های دهه ۹۰ میلادی، با اجرای سیاست‌های سختگیرانه و نصب تجهیزات کاهنده، مصرف سرانه در برخی ایالت‌ها به زیر ۱۲۰ لیتر رسید.
• در اسپانیا و پرتغال که با بحران‌های مشابه مواجه‌اند، بیش از ۷۰ درصد منازل به تجهیزات کاهنده مجهز شده‌اند و جریمه‌های سنگین برای پرمصرف‌ها اعمال می‌شود.
در مقابل، ما تازه در سال ۱۴۰۴ به نصب تجهیزات کاهنده به شکل پویش عمومی رسیده‌ایم؛ آن هم در شرایطی که تهران پنجمین خشکسالی متوالی خود را تجربه می‌کند و بسیاری از شهر‌های کشور در آستانه جیره‌بندی هستند.
انتقال آب بین حوضه ای چاره گشا نیست
واقعیت این است که مدیریت آب تنها با پروژه‌های انتقال بین‌حوضه‌ای یا توسعه سد‌ها پایدار نمی‌شود؛ بلکه فرهنگ مصرف و ابزار‌های کاهش‌دهنده باید سال‌ها پیش در اولویت قرار می‌گرفت. امروز این اقدام دیرهنگام گرچه لازم و حیاتی است، اما دیگر کافی نیست.
و اما نکته مهم‌تر روابط‌عمومی آبفای کشور به‌جای اجرای یک برنامه عمیق برای جلب مشارکت اجتماعی، فعلاً به یک شوی تبلیغاتی پرزرق‌وبرق، اما کم‌اثر بسنده کرده است. چند روز از آغاز این پویش گذشته، اما هنوز اثر ملموسی در سطح جامعه دیده نمی‌شود؛ گویی دوباره درگیر همان چرخه همیشگی «تبلیغ بدون تغییر» هستیم.
در واقع، روابط‌عمومی آبفا طی این سال‌ها منفعل بوده و فضای عمومی جامعه را به‌طور کامل از دست داده است. حالا هم با طرح‌هایی نظیر توزیع محدود تجهیزات کاهنده مصرف آب، نمی‌توان انتظار داشت اتفاق بزرگی در مدیریت مصرف رخ دهد.
تابناک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
در امارات و استرالیا و اسپانیا هم منبع و پمپ آب فروختند ؟ 
| 
اول باید ببنیم وظیفه کدام ارگان است و بعد اقدامات اجرایی و بودجه برایش تصویب کنیم حتی می توان برای بحث کاهنده ها و سایر تجهیزات با برخی شرکت های بین المللی همکاری کرد در قبال کاهش مصرف سود دریافت کنند و خدماتشان رایگان باشد بیشتر ساختمان های چند واحدی تهران آب مشترک دارند و همیشه یک یا چند واحد از این شرایط سواستفاده می کنند تسهیلات ویژه آب و فاضلاب برای جدا سازی انشعاب و اشتراک و تجهیزات مشخص کننده میزان مصرف هر واحد بسیار ضروری است نه جهل فرهنگی است و نه بی کفایتی مدیریتیآب منبعی ارزان است که به پول ختم می شود. هر که آب دارد سرمایه دار است
زمین بدون اب یک قران نمی ارزد
پس اگر پول می خواهی آب بدست بیاور به هر قیمتی جاه عمیق بزن سد بزن قنات را خشک کن و ...
ساخت و سازها باید سال ها قبل در استان تهران متوقف می شدند هر سال بدون در نظر گرفتن منابع و اقلیم این استان هزاران واحد مسکونی و تجاری و صنعتی به تهران اضافه شدند و می شوند کرج از یک شهر بسیار کوچک به یک کلانشهر و استان تبدیل شد شهرک های هشتگرد و پرند و پردیس که هر کدام شهری بزرگ هستند به تهران اضافه شدند روستاهای اطراف تهران مانند لواسان به شهر تبدیل شدند و ..... انتظار داشتید حالا به چه وضعیتی برسیم؟!!!!!!!!!! 
بیخیال بابا...چقدر شما دنیا پرستید....مگه تو یمن اب دارن صادر میشه ببخشید مدیریت فعلن برعکس می بینیم دربندرصلخ کاری به جای دیگرنداریم مسوولان وکارگرانی که توشرکت هاوبرای باسط کارمیکننداربابندوانواع هتل وانواع ماشین زیرپاشونه ومالک شرکت هاشدن کارگروهمه آمدن دورکارگردرصلخ سرمایه گذاری میکنندپیش کارگرباسط خنده دارشده وخیلی جالب ?? 
تابناک عزیز دیروز خودت نوشتی که با صادرات میوه و سبزیجات در حقیقت اب صادر می کنیم. جلوی صادرات اب را بگیرید و کشاورزی مدرن همراه با برنامه ریزی را رواج دهید یعنی از هر محصول فقط به اندازه نیاز داخل کشت شود.