بوئینگ هواپیمای مسافربری عمودپرواز می‌سازد

شرکت هواپیمایی بوئینگ به تازگی طرح یک هواپیمای عمودپرواز دارای روتور متحرک را ثبت اختراع کرده که قادر به حمل تا ۱۰۰ مسافر است.

به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ، این هواپیما با ترکیب برخاست عمودی و توان شناور ماندن یک بالگرد با سرعت و برد یک هواپیمای رایج می‌تواند در آینده فرودگاه‌های کوچک را به قطب مسافربری تبدیل کند.

بوئینگ از تجربه زیادی در هواپیماهای نظامی عمودپرواز مانند وی-۲۲ آسپری و مشتقات آن برخوردار است است، اما هواپیما دارای روتور متحرک کنونی برای کاربرد غیرنظامی مناسب نیستند و انواع کوچک آن مانند آگوست‌وستلند BA۶۰۹تنها می‌توانند شش تا ۹ مسافر را حمل کنند. بخشی از مشکل این است که روتورهای متحرک نظامی ویژگی‌های زیادی دارند که آن‌ها را برای کاربری غیرنظامی غیرعملی می‌سازد.

برای مثال، آسپری و هواپیماهای مشابه دارای پیکربندی بال بالا هستند که برای آن لازم است هواپیما از سازه سنگین‌تر با تقویت‌کننده‌های اضافی برای پشتیبانی از موتورها و همچنین حفاظت از بدنه در صورت سقوط برخوردار باشد.

این پیکربندی همچنین کار نگهداری و سوخت‌گیری را بسیار سخت می‌کند. از سوی دیگر هواپیما در این حالت نمی‌تواند در زمان فرود در آب، شناور بماند.

مساله دیگر، نصب موتورهای هواپیماست. بیشتر روتورهای متحرک دارای دو موتور هستند که روی نوک هر بال در پشت روتورها قرار می‌گیرند. این موتورها با هم ترکیب شده و انرژی لازم برای برخاست را از طریق یک محور محرک تامین می‌کنند اما به دلایل امنیتی، هر موتور باید ۵۰ درصد بزرگتر از حد نیاز باشد تا در صورت از کار افتادن یکی از موتورها، دیگری بتواند نیروی لازم را ارائه کند. اگر موتورها با هم مرتبط نباشند، باید بزرگتر ساخته شوند و برای این کار، به پشتیبان بال بزرگتر و با تقویت‌کننده‌های سنگین‌تر برای نگهداشتن موتورهای بزرگ نیاز است.

بوئینگ در گواهی ثبت اختراع جدید خود به دنبال هواپیماهای منطقه‌ای برای انتقال ۱۰۰ مسافر است. در توضیحات این طرح آمده که روتور متحرک مسافربری بوئینگ مانند یک هواپیمای معمولی دارای بالهایی در بخش پائینی بدنه است، نیازی به تقویت‌کننده مخصوص صانحه نداشته و می‌تواند در آب شناور بماند. علا. ه بر آن، این هواپیما می‌توان سوخت را در مخازن بالهای خود حمل کرده و از فرودگاههای معمولی به پرواز دربیاید.

یکی از روشهای بوئینگ برای دستیابی به این امر، دور کردن موتورها از محفظه روتور در سر بال به سمت وسط بال است. با این روش، نیروی هر روتور می‌تواند با چند موتور از طریق یک گیربکس معمولی تامین شود. همچنین هر موتور با قدرت کمتر و اندازه کوچکتر به کار پرداخته و در عین حال، در ترکیب با نیروی موتورهای دیگر می‌تواند انرژی لازم را در صورت غیرفعال شدن یکی از موتورها ارائه کند.

علاوه بر آن، موتورها در جای خود ثابت می‌شوند که این کار بسیاری از سیستم‌ها را تسهیل کرده و وزن بالها را نیز کاهش می‌دهد.

این هواپیما هنوز در مرحله طرح قرار دارد و  هنوز زمان تولید آن مشخص نیست.