بسیار شنیدهایم که میگویند برای مصلحتی بالاتر، میتوان فلان گناه را مرتکب شد و یا از امری اخلاقی چشم پوشید.
سایت جماران در ادامه نوشت: حضرت امام در 11 تیر سال 1366 در جمع اعضای مجلس خبرگان مطالبی میفرمایند که فرازی از آن میتواند جوابی به این توجیه باشد:
«اگر انسان معارف اسلامی را داشته باشد و حقیقتاً مؤمن به معارف اسلامی باشد، دیگر اختلاف پیدا نخواهد شد بین دستجات؛ اختلاف اساسی. البته اختلاف رأیی هست، اما اختلاف اساسی که بخواهد این دسته، دسته دیگر را محکوم کند یا فرض کنید که توهین کند آن دسته، دسته دیگر را، این برای این است که ما ضعیفیم در ایمان. اگر ما قوی در ایمان بودیم، شما ملاحظه میکنید اگر همه انبیاء در یک روز جمع بودند، هیچ همچو اختلافی نداشتند. خوب، البته ما اینطور نیست که بتوانیم اختلافات آرا را رفع کنیم، اختلافات آرا هست و باید هم باشد، اما آن چیزی که لازم است این است که به مردم، به دستجات مختلف، به همه ائمه جمعه، ائمه جماعات، روحانیون سراسر کشور و سایر قشرها این معنا توصیه بشود که در سر یک چیزهایی که مربوط به نفسانیت است نزاع نکنند. آن طور نیست که بعضی نزاعها مربوط به اسلام باشد، به خدا باشد، برای خدا انسان نمیشود اهانت کند به مؤمن، برای خدا انسان نمیشود کشف ستر مؤمن کند، اینها همه برای این است که نفسیت انسان این جوری است.» (صحیفه امام، ج20، ص300)