کاخ سفید، اتاق رئیس جمهور و تحریم...!

احسان ترابی در وبلاگ رمز عبور نوشت:

"اگر اين ملت، يك وقت مصلحتش ايجاب كند كه همه‌ى درها را هم ببندد، مى‌تواند. بدانيد كه اگر چنان روزى براى ملت ايران پيش آيد، روز فَرَج است. چرا؟ براى اين‌كه ما هميشه آن وقتى كه احساس كرده‌ايم بايد از خودمان استفاده كنيم، درخشيده‌ايم." (1)

واشنگتن- کاخ سفید، اتاق رئیس جمهور، ساعت 7 صبح

ساعت 11 باید موضع رسمی در یک کنفرانس اعلام می شد، متن سخنرانی را منشی گذاشت روی میز  و از نگاه کم فروغ رئیس جمهور دانست که باید بی صدا عقب گرد کند و نماند.

آقای رئیس جمهور شقیقه هایش را را بین دو دست گرفت، پشت پلکهای بسته اش ماوقع رژه می رفت، با چه جان کندنی دیگران را راضی کرده بودند و طرح را تصویب. خاصه آنکه تمام مدت نقش بازی می کرد که کاری درستی است و باید بشود.

و چه نقش سختی، بس که شک به جانش افتاده بود، نه از باب نتیجه، که حتی دیگر نمی دانست کار درستی است یا نه. خاطرات نوبه های قبلی شده بودند  پنجره های منظری کابوس مانند و باور ناپذیر، از پشت آنها می دیدی رشته ها که پنبه اند هیچ، شیره ی بادام تلخی نموده و تحریم از عقیمی گذشته و به نفع طرف مقابل زاییده است طوری که طرف خودش استاد مستقل و کاردان دنیای نادیدنی ذرات شده.

حالا باید پشت نقابی پیروزمندانه، از همه چیزهایی می گفت که باورشان نداشت. زیر چشمی نگاهی انداخت به کاغذهای زیر دست، از میان آن همه کلمه ، " تحریم" ها قد کشیده بودند و گله به گله غافلگیرش می کردند، انگار معنی باقی الفاظ و حروف را یکسر از یاد برده باشد، نمی توانست بفهمدشان و این درماندگی را اضافه بر خستگیش می کرد.

سر گذاشت روی دستها و چشمهای بسته را بیشتر به هم فشرد...

 واشنگتن- کاخ سفید، اتاق رئیس جمهور، ساعت 10 صبح

خبری که برای بار دهم می خواند، معنیش پایان خیلی چیزها بود. "صبح امروز مقامات رسمی جمهوری اسلامی اعلام کردند به طور کامل به فناوری همجوشی هسته ای دست پیدا کرده اند"... کم کم که معنی خبر را هضم می کرد وحشت سراپایش را در بر گرفت، همه او را مقصر خواهند دانست، دور آخر تحریمها تلاش او بود و اولین جرقه ی همجوشی ایرانی.

از همین حالا تیتر روزنامه ها قابل پیش بینی بود : " ترفند سوخته " ، "تغییر در سرعت پیشرفت ایران!" ، " تغییر در رکورد حماقت کاخ سفید"، " انقلاب علمی در خاور میانه" ، "جاده ابریشم ، مسیر انرژی های نو"

حتم کار به برکناریش می کشید،عرق کرده بود و از سر بیچارگی دم گرفته بود، "غیر ممکن است، نه"

منشی ابتدا آرام در می زد و وقتی صداهای نا آشنا را شنید داخل شد بی اجازه، صدای تق تق کفشها ، خواب رئیس جمهور را نیمه تمام گذاشت و او خیره ماند به چشمهای پرسان منشی. که تحیرش را پنهان می کرد و در جلد وظیفه شناسی از نزدیکی زمان کنفرانس خبر می داد.

برای رئیس جمهور صورتک پیروزی سنگینتر از همیشه بود.

(1): بيانات ولی امر مسلمین جهان، حضرت امام خامنه ای در ديدار با جمعى از فرماندهان و پرسنل 27/01/1376