يكي از بينندگان «تابناك» با انتقاد از فراموشي سنتهاي حسنه ايرانيان در مطلبي آورده است: در كشوري كه ساكنان آن از يكسو داعيه پيروي از سيره فخر بشريت در ايثار و نوعدوستي يعني مولاي متقيان حضرت امير(ع) را دارند و از سوي ديگر، فرهنگ و تمدن چند هزار ساله خود را به رخ جهانيان ميكشند، خبري بدين مضمون مورد توجه ارباب جرايد و حتي رسانه ملي قرار ميگيرد كه «هموطن مشهدي يك واحد مسكوني را براي مدت سه سال جهت اسكان زوج جواني با اجاره بهاي يك صلوات در روز در اختيار ايشان قرار داد».
بيانصافي است اگر اين عمل انساني و خيرخواهانه را تشويق و تقدير نكنيم، اما يادآوري يك نكته را وظيفه خود ميدانم و آن اينكه در گذشتهاي نه چندان دور، پدران و اجداد همين مردم كه شيعيان راستين ائمه معصومين بودهاند، با سنت قرضالحسنه، وقف و دستگيري آشكار و پنهان از خويشان، همسايگان، يتيمان و درماندگان، احداث معبر، مدرسه، درمانگاه و مساجد، هم توشهاي براي آخرت خود مياندوختند و هم وجدان بيدار خود را به آرامش ميرساندند و امروز ما را چه شده است كه در برابر ديدگان خود، شاهد تباهي جواناني هستيم كه به دليل عدم تمكن مالي از ازدواج به عنوان بديهيترين نياز انساني و سفارش مؤكد رسول گرامي اسلام(ص) سرباز ميزنند و ما در انديشه سبقت در بهرهمندي از سفرهاي خارجي، ماشينهاي آنچناني، تمتعهاي غيرواجب و عمرههاي متمادي و ثروتاندوزي، چشم بر اطراف خود بستهايم و نتيجه آنكه اقدام قابل ستايش هموطن مشهدي اين چنين تعجب همگان را برانگيخته است.
همانگونه كه اين مردم دستور قرآن كريم در ايثار جان را به بهترين وجهي در ميادين عشق و شهادت به نمايش گذاشتند، امروز بايد به دستور ايثار از مال نيز با همان حساسيت و دقت توجه نمايند و انشاءالله شاهد انبوهي از اينگونه اخبار باشيم.
حل كردن مشكل ديگران علاوه بر ثواب اخروي موجب تلطيف روح افراد مي گردد و در اين زمينه با اين برادر موافق هستم ولي مسئله مهمتر در اين كشور استقلال دادن به جوانان است بقول معروف بجاي ماهي دادن به افراد بايد ماهيگيري را ياد داد . در كشور ما با اينهمه ذخاير و در آمد مديريت ها بايد بسمتي برود كه ما حداقل افراد نيازمند در جامعه را داشته باشيم
امام رضا عليهالسلام : اتَّقوا اللّهَ ، وكونوا إخْوةً بَرَرَةً ، مُتَحابِّينَ في اللّهِ ، مُتَواصِلِينَ مُتَراحِمِينَ
از خدا پروا كنيد و برادران خوبى باشيد. براى خدا همديگر را دوست داريد و با هم همبستگى داشته باشيد و به هم رحم كنيد.
الكافي : ج 2 ، ص 175 ، ح 2 (ميزان الحكمة : ح 135)