کره جنوبی
کره جنوبی یکی از کشورهای بخش جنوبی شبه جزیره کره در شرق آسیا است که پایتخت آن شهر سئول است. این کشور بیش از پنجاه و یک میلیون نفر جمعیت دارد و نوع حکومت آن جمهوری است.
پایتخت کره جنوبی
همانطور که اشاره شد سئول پایتخت کشور کره جنوبی است که یک شهر مدرن و صنعتی محسوب می شود. این شهر از سال ۱۹۴۸ پایتخت کره جنوبی بودهاست. جمعیت این شهر بالغ بر ۱۰ میلیون نفر و بزرگترین شهر کشور کره جنوبی است که یکی از بزرگترین شهرهای دنیا به حساب میآید. محدوده پایتخت کره جنوبی (سئول به همراه محدوده وابسته به سئول) دومین محدوده متروپولیتن در دنیا به حساب میآید. این شهر قدمتی بالغ بر ۲۰۰۰ سال دارد و تقریباً یک چهارم کل جمعیت کره جنوبی در این شهر زندگی میکنند.
تاریخ شکل گیری کرده
در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا بهترتیب، بخشهای شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناختن اولیه کره متحد در کنفرانس قاهره، خصومت فزاینده جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه با ایدئولوژیهای مختص خود منجر شد و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا را باعث گشت: کره شمالی و کره جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست، کیم ایل سونگ و در جنوب، یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، سینگمان ری بهعنوان رئیسجمهور به قدرت رسیدند.
در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کره شمالی با هجوم به کره جنوبی، جنگ کره را آغاز کرد. سرانجام و پس از پیشرفتهای زیاد از هر دو طرف، جنگ به بنبست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که هیچگاه توسط کره جنوبی امضاء نشد، شبهجزیره را در امتداد منطقه بیطرف در نزدیکی خط مرزی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تاکنون هیچ معاهده صلحی امضاء نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.
ساختار حاکمیتی
حکومت این کشور جمهوری است. قوه مقننه از یک مجلس ملی با ۲۳۱ عضو (برای یک دوره ششساله) تشکیل شدهاست. قانون اساسی موجود در سال ۱۹۴۸ تدوین و در سال ۱۹۷۲ اصلاحاتی بر آن افزوده شدهاست.
احزاب مهم آن عبارتاند از: حزب جمهوری دموکراتیک، حزب دموکراتیک جدید و حزب دموکراتیک عدالت.
استقلال کره
کره جنوبی در سال ۱۹۴۵ مستقل شده و روزهای ملی آن ۱ مارس و ۵ اوت است.
عضویت در سازمان های بین المللی
این کشور علاوه بر عضویت در سازمان ملل متحد، در سازمانهای زیر نیز عضویت دارد: آدب، آسپاک، سی سی دی، اسکاپ، فائو، گات، یااآ، ایکائو، بانک جهانی، ایفک، ایمکو، ایمف، ایتو، اونکتاد، یونسکو، یوپو، وهو، ومو عضویت دارد.
جغرافیا
کره جنوبی با ۱۰۰٬۲۲۲ کیلومتر مربع وسعت (صد و نهمین کشور جهان) در نیمکره شمالی، نیمکره شرقی، در شرق قاره آسیا، در کنار دریای زرد (در غرب) و ژاپن (در شرق) و چین شرقی (در جنوب)، و در همسایگی کشور کره شمالی (در شمال) واقع شدهاست.
کره جنوبی بخش جنوبی شبهجزیرهٔ کره را در بر میگیرد، که تقریباً ۱۱۰۰ کیلومتر طول دارد. این شبهجزیره کوهستانی از غرب در کنار دریای زرد و از شرق در مجاورت دریای ژاپن (دریای شرق) قرار دارد. در جنوب این شبهجزیره، تنگه کره و دریای جنوب چین واقع شدهاند.
کره جنوبی کشوری نیمه کوهستانی است و ارتفاعات آن عمدتاً در نواحی مرکزی و شمال شرقی واقع شدهاند (از جمله کوههای تیسماک). جلگهها در آن وسعت فراوانی دارند و مهمترین رودهای آن عبارتاند از: هان، ناکدونگ، گئوم، بوکهان و نامهان. این کشور دارای جزیرههای فراوانی است و جنگلها در آن وسعت زیادی دارند. آب و هوای آن گرم و مرطوب و پرباران است.
شهرهای بزرگ کره جنوبی
پایتخت این کشور، شهر سئول (۹٬۷۹۴٬۰۰۰ نفر در سال ۲۰۱۰) است و پرجمعیتترین شهرهای آن عبارت از از بوسان (۳٬۷۰۰٬۰۰۰ نفر)، دائگو (۱٬۳۰۹٬۰۰۰ نفر)، اینچئون (۷۹۷٬۰۰۰ نفر) و گوانگجو (۶۰۶٬۵۰۰ نفر) هستند.
بنادر مهم کره جنوبی
کره جنوبی به عنوان یکی از کشورهای بندری جنوب شرق آسیا دارای بندرهای زیادی است که از جمله این بنادر می توان به بنادر بوسان در ساحل دریای ژاپن و اینچئون در ساحل دریای زرد اشاره کرد.
تقسیمات کشوری
بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، کره جنوبی از ۹ استان و ۲ شهر ویژه تشکیل گردیده که زیر نظر فرماندار انتصابی دولت مرکزی اداره میشوند. سئول و بوسان دو شهر ویژه کره جنوبی است و استان هایی چون دائگو، اینچئون و گوانجو نیز در کره جنوبی قرار دارند.
اقتصاد کره جنوبی
کره جنوبی دومین رشد سریع اقتصادی دنیا در چهار دههٔ اخیر را دارا میباشد. در کره جنوبی، از سال ۱۹۶۳ و فقط ظرف مدت ۴۰ سال، درآمد سرانه بر حسب قدرت خرید، چیزی نزدیک به ۱۴ برابر افزایش یافت. دست یافتن به نتیجهای مشابه برای بریتانیا بیش از دو سده (بین اواخر سده هجدهم و زمان حاضر) و برای آمریکا در حدود یک و نیم سده (از سده ۱۸۶۰ تا کنون) زمان برد.
این پیشرفت قابل توجه که کره جنوبی را در کمتر از نیم قرن بدل به کشوری پیشرفته و ثروتمند نمود، اغلب معجزه رودخانه هان نامیده میشود و در مجامع بینالمللی، صفت «ببر آسیا» را برای این کشور به ارمغان آوردهاست.
امروزه اقتصاد موفق کره جنوبی الگویی برای بسیاری از کشورهای در حال توسعه است. کره جنوبی اکنون دارای اقتصاد توسعهیافته چندین هزار میلیارد دلاری است و یکی از اعضای سازمان همکاری اقتصادی و توسعه میباشد و توسط بانک جهانی جزو اقتصادهای دارای درآمد زیاد، و از دیدگاه صندوق بینالمللی پول و سیا بهعنوان یکی از اقتصادهای پیشرفته طبقهبندی شدهاست. همچنین سئول، پایتخت این کشور، یکی از ده شهر برجسته اقتصادی و مالی جهان است.
کره جنوبی علیرغم کمبود منابع طبیعی و دارا بودن کمترین مساحت در میان کشورهای گروه ۲۰، یکی از اقتصادهای نیرومند دنیا تلقی میشود. اقتصاد کره جنوبی، چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا و یازدهمین در دنیاست. همانند آلمان غربی و ژاپن، صنعتیسازی سریع از دهه ۱۹۶۰، کره جنوبی را به یکی از بزرگترین کشورهای صادرکننده در جهان تبدیل کرد.
این کشور، هفتمین شریک بزرگ تجاری آمریکاست. کره جنوبی دومین میزان ذخایر را در میان کشورهای توسعهیافته داراست و همچنین ششمین ذخایر ارزهای خارجی را در جهان داراست. با وجود دارا بودن وضعیت توسعهیافته، کره جنوبی حرکت خود را به سوی رشد اقتصادی سریع، همراه با بیشترین میزان تولید ناخالص ملی، صادرات و تولیدات صنعتی در جهان توسعهیافته ادامه میدهد. در اکتبر سال ۲۰۰۸، صندوق بینالمللی پول پیشبینی کرد که اقتصاد کره جنوبی در سال ۲۰۰۹ از کانادا و در سال ۲۰۱۱ از اسپانیا پیشی خواهد گرفت و سرانه تولید ناخالص این کشور در سال ۲۰۰۹ از نیوزلند، در سال ۲۰۱۲ از ایتالیا و در سال ۲۰۱۳ از اسپانیا بیشتر خواهد شد.
در سال ۱۹۹۶ کره جنوبی عضو «سازمان همکاری اقتصادی و توسعه» (پیمانی برای رشد اقتصادی بیشتر) شد. کره جنوبی همانند بسیاری دیگر از همسایههای آسیایی خود، متحمل بحران اقتصادی سال ۱۹۹۷ آسیا شد؛ اما این کشور قادر گشت که دوباره برخیزد و پس از یک ترمیم سریع به رشد خود به سوی تبدیل شدن به یکی از قدرتهای عمده اقتصادی جهان ادامه دهد.
مردم و فرهنگ
در کره جنوبی (۵۶٫۱٪) بیدین، (۱۹٫۷٪) پروتستان، (۱۵٫۵٪) بودایی، (۷٫۹٪) کاتولیک هستند. جمعیت کره جنوبی حدود ۵۱ میلیون نفر است و در سال ۲۰۱۶، بیش از دو میلیون خارجی در این کشور بهطور قانونی زندگی میکردند. در سال ۲۰۱۸ میلادی با احتساب حدود ۲۱۰ هزار مهاجر ثبت نام نشده، خارجیان تنها حدود ۴ درصد از کل جمعیت این کشور را تشکیل میدادند.
اکثریت قومی این کشور را کرهایها تشکیل میدهند. ۴۶٫۵ درصد از مردم این کشور بیدین هستند، ولی مابقی مردم آن اکثراً پیرو آیینهای بودایی، کنفوسیوسی، چوندوگیو و مسیحی کاتولیک و پروتستان هستند. زبان رسمی و رایج، زبان کرهای است.
از سال ۱۹۴۵ که دو کره از هم جدا شدند، تغییرات فرهنگی را تجربه کردهاند، ولی فرهنگی مشترک داشتهاند. از نگاه فرهنگی، شبهجزیره کره بخشی از همسایه بزرگترش، یعنی چین بودهاست. دو کره هیچوقت نتوانستهاند از این حیث، جدا از چین باشند. در برنامههای فرهنگی و آموزشی، وزیران فرهنگ کره جنوبی، مردم را هم به هنر سنتی تشویق میکنند و هم به هنر مدرن. هنر سنتی تحت تأثیر آیین کنفسیوسی و تائوئیسم بودهاست. سفالگری کره نظیر سفالگری جوسون، بیکجا، بونچونگ و گوریو در عالم زبانزد است. با توجه به این که کره در تاریخش ویرانی و سازندگی زیادی را تجربه کرده، معماری این کشور از آمیزه زیبای طبیعت و معماری به وجود آمدهاست. پشت بام کاهگلی و سامانه دوبندهدار (شبیه هلال) و زمینی آن که توسط اوندول فرا گرفته شده و گرما داده شدهاست.
اوج هنر کره ای ها را میتوان در ۹ اثر به ثبت رسیده در یونسکو مشاهده کرد. موسیقی کرهای (کی پاپ) هم در سالهای اخیر با درخشش گروهها و خوانندههایی مانند سای، آی یو، بیتیاس (گروه موسیقی) اکسو (گروه موسیقی) و بلک پینک پیشرفت زیادی داشتهاست که از آن با عنوان موج کرهای یاد میشود و باعث ترویج فرهنگ این کشور در تمام دنیا شده است.
* با کشور سوریه بیشتر آشنا شوید
* با کشور آمریکا بیشتر آشنا شوید
* با کشور عراق بیشتر آشنا شوید
* با کشور لبنان بیشتر آشنا شوید
*با کشور ایران بیشتر آشنا شوید
*با کشور افغانستان بیشتر آشنا شوید
*با کشور روسیه بیشتر آشنا شوید
* با کشور ترکیه بیشتر آشنا شوید
* با کشور ونزوئلا بیشتر آشنا شوید
* با کشور انگلیس بیشتر آشنا شوید
* با کشور مراکش بیشتر آشنا شوید
* با کشور اوکراین بیشتر آشنا شوید
* با کشور ژاپن بیشتر آشنا شوید
در مورد کره جنوبی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید
