چرا در ایران «دولت همیشه مقصر است»؟
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، اگر در این روزها گفته‌های فعالان فضای مجازی و برخی رسانه‌ها را دنبال کنید، متوجه یک گزاره مشترک می‌شوید و آن اینکه «دولت در مواجهه با کرونا هیچ تصمیم درستی نگرفته است». فضای انتقاد در دست منتقدان درباره همه تصمیمات دولت بشدت باز و رادیکال است و چنین فضایی، سوای همه مسائلی که در خصوص «اعتماد عمومی» در ایران مطرح می‌شود، خود از اعتماد عمومی نسبت به تصمیات حال و آینده دولت کم میکند.
نگاهی به پیرامونمان نشان می‌دهد که امروز، یکی از مهم‌ترین جهت‌دهندگان افکار عمومی در ایران، شبکه‌های اجتماعی، پیام‌رسان‌های برخط و رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از ایرانند و در نتیجه وقتی کارشناسی خودخوانده در یک شبکه تلویزیونی خارجی، ایران را با تمام اقداماتی که در مقابله با کرونا انجام داده، با کشوری مثل ترکمنستان مقایسه میکند که در آن استفاده از واژه «کرونا» به طور کلی ممنوع و وجود بیماری انکار شده است و سپس ایران را تنها یک پله بهتر از این کشور می‌داند، بعید نیست که همین استدلال در کانال‌های تلگرامی و گروه‌های خانوادگی هم تکرار شود و مورد پذیرش قرار گیرد.
پس جایگاه رسانه‌های داخلی در این وضعیت کجاست؟ مساله، تازه از اینجا شروع می‌شود! بخش بزرگی از رسانه‌های داخلی و در راس آنها صدا و سیما در آغاز این بحران و حتی تا چند هفته بعد از ورود بیماری کرونا به مرحله همه‌گیری در کشور، هنوز با سیاستی نامشخص با آن برخورد می‌کردند. وقتی دولت تصمیم گرفت در مواجهه با کرونا قاطعیت بیشتری به خرج دهد، این جریان رسانه‌ای هم دنباله‌روی دولت شد و شروع به «تمسخر» کسانی کرد که دستورات دولت را جدی نگرفته‌اند. اما غیر از این جریان، جریان کم‌نفس رسانه‌های مستقل هم وجود دارد که می‌توان و باید مواجهه آن با کرونا و تصمیمات دولت در این‌باره را مورد انتقاد قرار دارد.
یکی از مشکلات کشور در مواجهه با بحران کرونا، قطعا مساله شروع بحران از «شرق» بود. نه در مطبوعات فارسی‌زبان کسی به زبان‌های شرقی مانند چینی و کره‌ای آگاه است، نه در هفته‌های اول بحران بیماری، مطبوعات غربی توجه چندانی به این بحران داشتند که از صدقه سر آنها، برخی متون ترجمه‌ای به رسانه‌های فارسی راه پیدا کنند. تحریریه‌های هر دو جریان رسانه‌ای هم که حالا بیش از آنکه از روزنامه‌‌نگاران تشکیل شده باشد، در اختیار «کارمندان رسانه‌نشین» قرار دارد، طبعا برای اتخاذ رویه‌ای در مواجهه با بحران کرونا، نیازمند نگاه به مطبوعات «غربی» بودند اما بحران قبل از آنکه به غرب برسد به ایران رسید و مطبوعات در مواجهه با آن، نه آزادی عملی داشتند، نه ایده‌ای!
شاهد دیگر عدم دسترسی و احتمالا اختیار و خلاقیت رسانه‌ها در پوشش مساله‌ای مثل «کرونا»، نادیده‌گرفتن نگاه‌های مختلف به مساله است! نمی‌توان دولت را مقصر دانست. وقتی از تصمیمات دولت سر در نمی‌آوریم، احتمالا دلیلش این است که اطلاعاتی که دولت بر اساس آنها تصمیم می‌گیرد را در اختیار نداریم. تصمیمات دولت در خصوص مدیریت کرونا، تنها بر مبنای آمار ورودی بیماران به بیمارستان‌ها و تعداد درگذشتگان ناشی از بیماری نیست بلکه جریان‌هایی از «مردم» هستند که خواسته‌ها و وضعیت زندگی‌شان دولت را به این تصمیمات می‌رساند. اگر این هفته‌ها مطبوعات انگلیسی‌زبان را دنبال کرده باشید، احتمالا صدای این گروه‌های مختلف که سیاست‌های دولتهای در قرنطینه را زیر سوال می‌برند و به آنها برای اجرا یا عدم اجرای تصمیمی فشار می‌آورند را شنیده‌اید؛ گروه‌های متخصصان، گروه‌های مذهبی، مادران و پدران خسته از نگهداری فرزندان در چهاردیواری خانه، معلمان نگران سلامتی بچه‌ها یا آنها که نگران عقب‌ماندگی‌ها هستند، فعالان اقتصادی که برخی موافق و برخی مخالف ادامه قرنطیه هستند و ... . وجود این صداها در مطبوعات، فایده روشنی دارد و آن این است که مردم را قانع میکند که «تنها» خواست آنان نیست که وجود و رسمیت دارد بلکه جامعه متکثر است و دولت برآمده از مردم در نهایت باید تصمیماتی را اتخاذ کند که منافع گروه‌های بیشتری از مردم را تامین کند. نتیجه؟ وقتی دو هفته قبل حسن روحانی اعلام میکند که چاره‌ای غیر از رفع گام به گام محدودیت‌ها نیست، فریاد یک گروه مشخص در فضای مجازی و رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی بلند می‌شود و هزینه روانی این تصمیم برای دولت و شهروندان کشور را افزایش می‌دهد اما وقتی همین حرف را آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان به زبان می‌آورد، از آنجا که پیش‌تر در مطبوعات به لزوم حرکت به سمت برداشته‌شدن قرنطینه پرداخته شده است، تصمیم او آنقدرها هم «خلق‌الساعه» یا «غیرعقلانی» تلقی نمی‌شود!
اینکه صداهای مختلف در مطبوعات کشور شنیده نمی‌شود و اینکه مطبوعات به جای اینکه به عنوان زنگ هشدار، مسئولیت پیش‌آگاهی‌دادن در مورد بحران‌ها و ایجاد آمادگی روانی در جامعه برای روبه‌رو شدن با تصمیمات کلان دولت را به عهده داشته باشند، در یک ساختار کاملا «از بالا به پایین»، ناچارند برای نوشتن در مورد «همه چیز» منتظر اجازه رسمی و بیان آن از تریبون‌های مقامات باشند، یکی از عوامل شرایطی است که در آن، «دولت هر اقدامی که بکند، باز مقصر است».
مطبوعاتی که می‌توانند زمینه ارتباطات هم‌عرض یعنی ارتباط مردم با مردم را با انتشار دغدغه‌های عمومی و داستان‌های شخصی فراهم کنند و با تریبون دادن به فعالان حوزه‌های مختلف و پوشش‌دادن دغدغه‌های آنان راه ارتباطی این گروه‌ها با دولت باشند و امکانی برای شنیده‌شدن دغدغه‌های این فعالان توسط دولت را فراهم کنند، در نهایت مطبوعاتی‌اند که به جای سکوت در برابر یا تقویت این گزاره که «دولت همیشه مقصر است»، کمک می‌کنند مردم همدلی بیشتری با دولت داشته باشند و بپذیرند که دولت نه در برابر مردم، بلکه بخشی از آنهاست و آنچه انجام می‌دهد، آن چیزی است که با توجه به جمیع شرایط، «می‌تواند» انجام دهد، نه آن چیزی که واقعا «می‌خواهد» انجام دهد.
چون سیستم اشتباه هست 
| 
شما متن خبر رو هم خوندی یا فقط عنوانش رو دیدی؟! تصمیم گیرندگان (دولت؟) در مورد کرونا کار خاصی انجام ندادند فقط مشتی حرف تحویل مردم داد.- با قرنطینه که علنا مخالفت کرد. شما که متمدن هستید و قرون وسطایی نیستید پس کو دارو و واکسن تان؟
- یک روز می گفتند ماسک خوب است روز دیگر می گفتند تاثیر ندارد!
- مقامات استان ها را از اطلاع رسانی منع کردند و سپس مشتی اعداد بی معنی به اسم آمار تحویل می دادند و سپس به استناد همین اعداد، هی فخر می فروختند!
- رئیس جمهور قول عادی شدن اوضاع از شنبه داد عادی شدن سریع یک بحران تاریخی. هنوز عوارض طولانی مدت این بیماری ناشناخته است سیاست ایمنی گله ای بسیار احمقانه بود.
- بیماریی که 14 روز نهفته می ماند و ناقلش روزها روی سطوح بیماریزا باقی می ماند و در فضای باز تا شعاع 8متری اش را آلوده می کند در 70 روز فقط 90 هزار نفر را مبتلا کرده است!؟ شما باور می کنید؟ آیا حس بویایی و چشایی شما هم کم شده است؟
- تصمیم گیرندگان (دولت؟) نفهمیدند که تعطیلی 2ماهه کشور ضرری بمراتب کمتری از فلج بودن دستکم یکساله کشور دارد.
| آقای 10:29 ،تمام مطالبی که نوشتید در موردکشورهای اروپایی و آمریکا نیز صادق است دولت در ایران مسئولیت داره ولی به همون اندازه اختیار نداره . دولب سیبل اتفاقات کشوره . هر نکته منفی در حاکمیت مربوط به دولته و هر دستاوردمثبتی به نهادهای انتصابی برمی گرده . تمام اشتباهات از انتخاب غلط مردمه و هر نکته مثبتی از تدابیر داهیانه دیگران .... چون دولت هیچ وقت به جا تصمیم نگرفته و در موقعی که باید محدودیت ایجاد نماید لغو میکنه و زمانی که باید آزاد کنه ،ایجاد محدودیت می کنه و دقیقا برعکس عمل میکنه مثل بچه های لجوج چون ديواري كوتاه ترازديواردولت بي اختيار نيست سانسور! سانسور! قاتل دموكراسى و پيشرفت همه جانبه جامعه. اینکه هر تصمیمی می گیرند توش یه حرف و حدیثی هست یک مقدارش بر می گرده به از دست رفتن جایگاه اجتماعی دولت در بین مردم یه مقدارشم بر می گرده به اینکه هر تصمیمی که گرفته بشته به هر حال به نفع یک عده و به ضرر یک ده دیگه هست و این باعث می شه در هر حالتی هرگز صداها خاموش نشه . یه بحث دیگه هم هست که از اون بابت هم باید به ما مردم حق داد که در هر حالت دولت رو مقصر بدونیم چون همه چیز از اقتصاد و سیاست و فرهنگ و ورزش و . . . . . دست دولت هست پس هرکونه مشکلی در هر کدوم از این بخشها مستقیم یا غیر مستقیم مقصرش دولته و نه مادر بزرگ خدابیامرز اینجانب ! ! ! ! چون اینجا همه چیز یا دست دولت است یا حاکمیت. چون قبل از عمل حرف و شعار میدهند و در اجرا نمی کنند ومردم متوقع میشوند؟ خیلی راحت چون دولت مقصر هست
دولت کنترل وضع فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی و امنیتی کشور رو در دست داره.
هیچ تلوزیون خصوصی نیست
تقریبا اقتصاد کاملا دولتی هست
کنترل شدیدی بر روزنامه‌ها هست
حتی کنترل بر وسایل اجتماعی
خوب پس اگر نقصی هست مسئول دولت هست
| مردم هم هیچ تقصیری ندارن؟؟؟!!! | اینهایی که نوشتی همه دست دولت نیست.شاید منظورت حاکمیت باشد تابی جون این پرسیدن داره آخه؟؟؟ چون دولت هر قولی که به مردم داده نتونسته حتی یک درصدش رو عملی کنه مثلا این دولت روحانی فرمودند که در صورت انتخاب شدن توسط مردم اصل 15 قانون اساسی رو کاملا اجرا خواهد کرد و مناطق غیر فارس زبان در کشور به زبان مادریشان تحصیل خواهند کرد و بعد از اینکه دولت سر کار آمد دقیقا با دوستداران زبان مادری برخورد کرد. | نقد باید منصفانه باشه.حتی یک درصد؟!!!
هر دولتی که صداقت نداشته باشد همیشه مقصر است،هر دولتی که صداقت را فدای منافعش کند همیشه مقصر است،
صداقت چیست،
صداقت آن وعده های زیبا و عمل نشده دولتهاست که در زمان جلب نظر مردم برای گرفتن رای در بوق و کرنا و بیلبوردها علم میشد. وعده های که به دلیلی عملی نشد.
مقصر همیشه دولتها هستند و نه مردم چون فقط مردم آسیب می بینند و نه دولتهای آمده و یا رفته.
| یعنی مردم هیچ کمبودی در انجام وظایف شخصی ، اجتماعی و خانوادگی شون ندارن و در کارهایی که به عهده دارن راندمان شون حداکثریه؟!!! چون دولت سیبل و نماینده است برای نشان دادن به عنوان مقصر، تا عده ای با زور و زر و قدرت ، کاری که دوست دارند رو انجام بدهن! تابی جون بستگی داره اون دولت کدوم دولت باشه اگه اون دولت محبوب شما باشه یعنی سبز یا بنفش باشه نتیجه اعتراض مردم میشه مطلب بالا اما اگه اون دولت دولت احمدی نژاد باشه مردم حق دارن حتی برا اینکه شب پشه از جلوی بینی اشان رد شده و موجب خارش آن شده از ریس جمهور به دادگاه شکایت کنن اینهمه تحلیل ندارد باید جریان اطلاعات آزاد باشد و مطبوعات هم آزاد باشند! خوب دولت هم از بین مردم درومده دیگه از مریخ نیومدن که مشکل اصلی جای دیگه اس وقتی اصول بدیهی منطق و عقل در یک ساختار زیر سئواله هر کاری حتی کاری که به نظر منطقی میاد میبینی اشتباه از آب در میاد
چون صاحبان قدرت که نهادهای غیر انتخابی هستند آنقدر تعدادشان و قدرتشان زیاد است که آدرس غلط می دهند تا مردم متوجه اعمالشان نشوند. سلام پس از طی تقریبا 2 ماه و چند روز که بصورت علنی اعلام شد در ایران کرونا شیوع پیدا کرده ما غیر از حرف از دولت محترم چیزی ندیده ایم و هرچه در تلوزیون می بینیم کمکهای مردمی و نهادهای مردمی بوده و یا ارتش و سپاه و یا بسیج فعالیتی انجام داده اند.
اما دولت محترم غیر از اینکه ما می خواهیم این کار را بکنیم و یا آن کار را انجام دهیم دیگر خبری نبوده است.
دولت محترم می توانست در اول اسفند یک قرنطنه کامل در کشور ایجاد کند و به مدت یک ماه آنرا عملی می کرد و در فروردین ماه که تعطیلات نوروزی بود می توانست به این فرنطینه به نوعی ادامه داده و از تعطیلی استفاده لازم را ببرد و کنترل در مبادی شهری و کشوری را اعمال می کرد که انجام نداد. آقای رئیس جمهور محترم خانواده هائی در این وضعیت عزیزان خود را از دست دادن و آنهم بخاطر عدم انجام قرنطینه و آنها را دفن کردن با بدترین حالت که حتی نزدیکان هم نمی توانستند آنها را در مراسم دلداری دهند. آقای رئیس جمهور محترم از شما استدعا دارم از شما خواهش می کنم تمنا می کنم کل ایران را به مدت 2 تا3 هفته تعطیل کنید تا این ویروس بیشتر از این مردم را داغدار نکند و کادر محترم درمانی را خسته نسازد. می ترسم روزی برسد که کادر درمان از فعالیت خود خسته شوند و مردم نیز دیگر از این وضعیت خسته شده و رعایت نکات ایمنی را کنار بگذارند و با کشوری روبرو شویم که دیگر قابل کنترل نباشد مردم دیگر طاقت ندیدن نزدیکان خود را ندارند. آقای رئیس جمهور ویروس کرونا مردم را از پای در می آورد ولی فشارهای روانی این ویروس بیشتر مردم را عذاب می دهد. لطفا اقدامی انجام فرمائید.
از شما کمال تشکر و قدردانی را دارم
چون در کشور ما دولت عملا هیچ کاره هست و همه کاره این همیشه مقصر بودن دولت در ایران سابقه تاریخی 100 ساله دارد و ربطی به این دولت یا دولت قبل و دولتهای بعد از انقلاب ندارد . از حدود 100 سال پیش که با افزایش سفر ایرانیان به فرنگ قشری به اصطلاح روشنفکر شکل گرفت این وضع پیش امد. این قشر که کمتر اهل کار و پذیرش مسوولیت و عمدتا کافه نشین و یا روزنامه نگار بودند بدون انکه دستی بر اتش داشته باشند به قول معروف دائم از بیرون گود فریاد می زنند لنگش کن و این رویه به نماد روشنفکری در ایران تبدیل شده است. فقط انتقاد و انتقاد . در حالی که در جامعه غرب روشنفکران عمدتا منتقدانی هستند که راه حل عملی و علمی برای حل مشکلات دارند.