کنایه تاجیک به اصلاحطلبان:به تعطیلات تاریخی بروید

به گزارش تابناک، محمدرضا تاجیک از تئوریسین های اصلاح طلبان در باره حضور این جناح در انتخابات در روزنامه اعتماد نوشت:جریانِ اصلاحطلبی «واقعا موجود» نیازمند یک تعطیلات تاریخی است. باید عزم رفتن کند و از سرزمین قدرت به در آید و ببیند که آسمان آیا همهجا همین رنگ است و آیا اصلاحطلبی همهجا به همین رنگ است؟
حکایت «اصلاحطلبی در قدرت» همچون حکایت آن قورباغه چینی است که تا وقتی در قعر چاه است، نه تصویری از چاه دارد و نه تصویری از بیرونِ چاه. جریان اصلاحطلبی نیز تا زمانی که در قعر چاه قدرت گرفتار است، نه تصویری واقعی از جامعه دارد و نه تصویری حقیقی از خود.
تنها در جایی در فاصله با قدرت است که جریان اصلاحطلبی میتواند طرحی نو دراندازد و از رهگذر واسازی و بازسازی خود، کماکان خود را بهمثابه برترین و کارآمدترین و استعاریترین بازی در شهر مطرح کند. شاید زمان آن فرارسیده که اصلاحطلبان نقش و نقاشی خود را نه در قابِ قدرت و سیاست که در قابِ اجتماع و فرهنگ و هنر قرار دهند و زنگار از رخسار برگیرند و آینه نقد خود را غماز کنند.
حتی اگر اصلاحطلبان در تسابقهای بزرگ پیشاروی (مجلس و ریاستجمهوری و...) پیروز هم بشوند، از امکان و استعدادی بیش از دولت کنونی برای بهبود امور (داخلی و خارجی) برخوردار نیستند؛ لذا شایسته آن است که عِرض خود نبرند و زحمت مردمان ندارند و عاقلانه چندی از دیار قدرت رخت بربندند.
اگرچه به تولد و تحقق چنین اراده معطوف به ناقدرتی کاملا تردید دارم و میتوانم از هماکنون تصویری از اصلاحطلبانی که هم کت بر تن دارند و هم زیرشلواری ترسیم کنم که توامان نقشِ حضور و ناحضور، در قدرت و بر قدرت، مشارکت و عدممشارکت را بازی میکنند و تا فردای انتخابات هنوز تصمیم نگرفتهاند (به اجماع نرسیدهاند) که چه باید/ نباید کرد.
البته همیشه فرافکنی می کنید که نمی گذارند کار کنیم
نمی گذارند به سیل زدگان کمک کنیم
نمی گذارند برنامه عملی و خوب ارائه کنیم.
تنها طرح دست خفت در برابر خارجی ها دراز کردن است
بدنبال سوئ استفاده از اقبال مردمی هستند که از درد به شعار های انان پناه اوردند
ای کاش اصلاح طلبان انگونه که در کلام مشکلات را می داند در عمل هم به رفع انان باور داشتند
تنها کاری که میتوان در این زمان انجام داد
سکوت و سکوت و سکوت بی انکه کوچکترین اظهارنظری در موردی داشته باشند
تا ان وقت که هم خودشان وهم دیگران به این باور برسند که تغیر جزء لاینفک هر زمانه از یک جامعه است و نمی شود با یک روش حرکت کرد





