همراهی با شکار غیرقانونی پرندگان مهاجر در رسانه ملی!
متاسفانه منتقد صید و شکاری در برنامه حضور نداشت تا یادآور شود که صیادان فریدونکنار، سرخرود و ازباران، بیش از هر فرد دیگری به ارزش پرنده‌های مهاجر واقف هستند اما در جایی که پای سود و منفعت در میان باشد، کمتر صیادی به رهاسازی آنها رضایت خواهد داد!
به گزارش تسنیم؛ در برنامه‌ای تلویزیونی که پنجشنبه شب با موضوع صید و شکار پرندگان مهاجر در فریدونکنار از شبکه 2 سیما پخش شد، ذی‌نفعان صید و عرضه غیرقانونی پرندگان مهاجر در غیاب منتقدان به دفاع از روش‌های «غیرقانونی» صید پرندگان پرداختند.
در این برنامه تلویزیونی، رحمت احمدی، نماینده تعاونی دامگاهداران شهرستان ازباران با بیان اینکه روش‌های غیرقانونی صید پرندگان مهاجر از جمله روش کرس، از تبدیل شدن تالاب‌های مصنوعی منطقه به زمین کشاورزی جلوگیری می‌کند از ارتباط جدایی ناپذیر روش‌های صید با یکدیگر سخن گفت.
وی تهیه گزارش‌های انتقادآمیز رسانه‌ها را دلیل ممانعت دامگاهداران از حضور و تصویربرداری رسانه‌ها در دامگاهها عنوان کرد و آمار ارائه شده در رسانه‌ها مبنی بر عرضه روزانه یک تا 2 هزار لاشه پرنده در بازار فریدونکنار را کذب دانست!
در ادامه این برنامه، تصاویری از بازار پرنده‌فروشان فریدونکنار به مخاطب نمایش داده شد که در آن تخت‌های عرضه لاشه پرندگان مهاجر، خلوت است و روی هرکدام کمتر از 5 اردک سرسبز به چشم می‌خورد. تصاویری که مقایسه آن با تصاویر و فیلم‌هایی که سایر رسانه‌ها و هموطنان به صورت مخفیانه از این بازار ثبت کرده‌اند حکایت از آن دارد که فروشندگان این بازار که به برخورد غیراخلاقی با خبرنگاران معروف شده‌اند، چندان بی‌دلیل هم پذیرای عوامل ضبط این برنامه تلویزیونی نشده‌اند و پیش از ضبط برنامه، جمعیت پرندگان موجود در بازار را به حداقل رسانده‌اند.
دیگر میهمان این برنامه تلویزیونی که به عنوان کارشناس حوزه محیط زیست معرفی شد، ضمن حمایت از روش‌های «غیرقانونی» صید پرندگان مهاجر از جمله کرس و گذر، تاکید کرد که روش‌های «غیرقانونی» صید غیرقانونی پرندگان مهاجر نباید در فریدوکنار ممنوع شود چون در این صورت، دامگاهداران این منطقه، با قطع درختان، تالاب‌هایی را که به صورت مصنوعی به وجود آورده‌اند به زمین کشاورزی تبدیل خواهند کرد!
لیسا پورلک، دانشجوی برنامه‌ریزی محیط زیست این اظهارات قانون‌ستیزانه در دفاع از صید غیرقانونی پرندگان مهاجر را به عنوان دانشجویی که به گفته خودش 20 سال است روی دامگاه‌های مازندران تحقیق می‌کند و پایان‌نامه‌هایش را هم با همین موضوع تهیه کرده است در برابر دوربین شبکه 2 سیما مطرح و از تبدیل شدن این تالاب‌های مصنوعی (دامگاهها) به زمین کشاورزی ابراز نگرانی کرد؛ دانشجویی که به نظر می‌رسد زنجیره ایجاد این دامگاهها، صید در آنها و سپس عرضه لاشه پرندگان مهاجر در بازار فریدونکنار، طی سال‌های گذشته خوراک مناسبی برای تحقیقات و تنظیم مقالات برایش فراهم کرده باشد.
وی پیشنهاد کرد به جای جلوگیری از صید به روش‌های غیرقانونی، به صیادان آموزش داده شود که پرندگان در خطر انقراض را که در دام اسیر می‌شوند، رهاسازی کنند و با اشاره به اهمیت تک‌درنایی به نام امید که هر ساله ورودش به فریدونکنار، جزو اخبار محیط زیستی خوشحال‌کننده به شمار می‌رود گفت: من نگرانم که تالابی که در زمین‌های بومیان ایجاد شده و هزینه‌های آن را بومیان می‌دهند و آن را فنس‌کشی می‌کنند، تخریب شود. باید صید را به جای ممنوع کردن ساماندهی کرد. باید فرهنگ‌سازی کرد و به صیادان آموزش داد پرندگان در خطر انقراض را رهاسازی کنند. اینکه درنایی به نام امید برای بومیان مهم است و دوستش دارند دستاورد گروهی است که رفته‌اند و با آنها صحبت کرده‌اند. ما هم باید برای فرهنگ‌سازی، آستین‌ها را بالا بزنیم و به آنها آموزش دهیم که تعاونی دامگاهداران به ما کمک می‌کنند و اصلا به همین دلیل هم ثبت شده‌اند.
این پیشنهاد پورلک در حالی از تریبون رسانه ملی به سمع و نظر مخاطبان رسید که هیچ منتقد صید و شکاری در برنامه حضور نداشت تا یادآور شود که تک‌درنای سیبری، از آن جهت مورد توجه قرار گرفته که تنها بازمانده نسل خود در مسیر مهاجرت به ایران است و سایر درناهایی که تا چند سال گذشته به ایران می‌آمدند یکی پس از دیگری قربانی نسل‌کشی صیادان و شکارچیان مازندران شده‌اند!
اظهارات پورلک در حالی از رسانه ملی مطرح شد که منتقد صید و شکاری در برنامه حضور نداشت تا یادآور شود که صیادان فریدونکنار، سرخرود و ازباران، بیش از هر فرهنگ‌ساز دیگری گونه‌های پرندگان مهاجر را می‌شناسند و به ارزش آنها واقف هستند اما در جایی که پای سود و منفعت در میان باشد و هر کدام از پرندگان در خطر انقراضی که به دام افتاده‌اند، را بتوان به هزینه‌های هنگفت به باغ‌های پرندگان، هتل‌ها و سایر متقاضیان فروخت، کمتر صیادی به رهاسازی آنها رضایت خواهد داد؛ به علاوه آیا پرنده‌ای که ساعت‌ها در دام اسیر و دچار آسیب‌های جسمی شده قابلیت ادامه حیات را خواهد داشت؟
سومین میهمان این برنامه تلویزیونی که یکی از مسئولان محیط زیست بود اما ایجاد دامگاه (تالاب مصنوعی) و فراهم کردن دانه برای به دام انداختن پرندگان مهاجر را منتی بر سر پرندگان و حیات وحش ندانست و گفت: تغذیه پرندگان مهاجر جایی در مدیریت و حفاظت از حیات وحش ندارد مگر در جایی که شرایطی خاص ایجاب کند؛ با ایجاد دامگاه، بخش زیادی از طبیعت کارکرد اکولوژیکی خود خارج می‌شود.
"کوروس ربیعی" رئیس اداره نظارت بر حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران در پاسخ به پرسش مجری برنامه مبنی بر اینکه اگر در پی ممنوعیت صید غیرقانونی پرندگان مهاجر، دامگاهداران تهدید خود را عملی کنند و دامگاهها را به زمین کشاورزی تبدیل کنند چه آسیبی به پرندگان مهاجری که در این دامگاهها زمستانگذرانی می‌کنند وارد خواهد شد، می‌گوید: آسیبی به پرندگان مهاجر وارد نمی‌شود. بیش از 15 هزار هکتار آب‌بندان در استان مازندران وجود دارد که تنها 640 هکتار آن را دامگاه‌های فریدونکنار، سرخرود و ازباران تشکیل می‌دهند؛ اگر این 640 هکتار به زمین کشاورزی تبدیل شوند پرندگان آب‌بندانی دیگر را برای زمستانگذرانی انتخاب خواهند کرد. اتفاقا در لپوی زرین کلا، ایجاد دامگاه را ممنوع کردیم. پرنده‌ها بدون آنکه دچار آسیبی شوند منطقه‌ای دیگر را انتخاب کردند. تالاب دست‌سازی که بخواهد موجودی خود را ببلعد بهتر است که نباشد.
وی در واکنش به این ادعای صیادان که می‌گویند جمعیت پرندگان مهاجر نسبت به سال‌های قبل تغییری نکرده بنابراین صید و شکار، آسیبی به جمعیت آنها نرسانده می‌گوید: ایران در مسیر مهاجرت ده‌ها میلیون پرنده مهاجر قرار دارد و می‌تواند میزبان بخشی از این جمعیت باشد. هر ساله بنا به ظرفیتی که در ایران وجود دارد جمعیتی از این پرندگان وارد کشورمان می‌شوند. بدیهی است که هنگامی که بخشی از این جمعیت را حذف می‌کنیم سال آینده، جمعیتی دیگر جایگزین آن می‌شوند اما این بدان معنا نیست که حذف این جمعیت تاثیری در کل جمعیت پرندگان مهاجر به جا نگذاشته است.
ربیعی در پاسخ به این پرسش مجری برنامه که آیا برنامه‌ای برای ساماندهی صید و شکار غیرقانونی در منطقه تدوین شده یا نه می‌گوید: ما چیزی داریم به نام قانون که باید اجرا شود و این بی‌معناست که از متخلف بپرسیم که آیا رضایت دارد که ما قانون را رعایت کنیم یا نه! با این حال سال 93 با مشارکت دامگاهداران برنامه‌ای 5 ساله تدوین شده که بنا بود بر اساس آن طی 5 سال یعنی تا سال 98 روش‌های غیرقانونی صید از جمله کرس برچیده شود و تنها روش قانونی دوما که سازمان محیط زیست آن را به رسمیت می‌شناسد باقی بماند.
به گزارش تسنیم، به جز روش صید دوما که تنها اردک سرسبز و در تعداد محدود را به دام می‌اندازد و روشی سنتی و قانونی به حساب می‌آید، سایر روش‌های صید پرندگان مهاجر از جمله کرس، گذر، تور هوایی و شب‌دام که پرندگان را به صورت گله‌ای و غیرگزینشی یعنی از تمامی گونه‌ها به دام می‌اندازند، غیرقانونی هستند با این حال مماشات مقامات محلی با صیادان و دامگاهدارانی که هر ساله از طریق صید غیرقانونی پرندگان مهاجر درآمدهای هنگفت حاصل می‌کنند سبب شده سازمان حفاظت محیط زیست در مسیر برخورد قانون با متخلفان ناکام بماند.
