وقتی ویدیو در ایران آزاد شد

با کذشت چند سال از پیروزی انقلاب و تسلط فخرالدین انوار به عنوان رئیس سازمان سینمایی و سیدمحمدبهشتی به عنوان مدیرعامل بنیاد فارابی، روزگار سیاه سینمای ایران آغاز شد. یکی از نخستین تبعات روی کار آمدن این طیف در سینما، ممنوعیت جریان آزاد سینما بود. هوشنگ گلمکانی، سردبیر مجله فیلم در گفت و گو با فریدون جیرانی تأکید کرده بود، یکی از شروط این دو مدیر برای در اختیار گرفتن کنترل سینما، تعطیلی ویدیوکلوپ‌ها بود. پس از تعطیلی ویدیوکلوپ‌ها با شماری از تهیه کنندگان و دفاتر سینمایی که صاحب نسخه‌های فیلم‌های سینمایی خارجی بودند، برخورد چکشی شد و عبدالله علیخانی تهیه کننده و پخش کننده سینما به گفته خودش در دفتر حراست وزارت فرهنگ و ارشاد شلاق زده شد! ماجرای نه سال ممنوع الفعالیتی داود رشیدی در سینمای ایران به عنوان یکی قربانیان مدیریت سینما در دهه شصت، روایت تلخ پورعرب درباره مدیران سینمایی دهه شصت و مقابله شان با ستاره سازی در سینمای ایران ، روایت‌ تکان دهنده مهدی فخیم زاده از شیوه مدیریت سینما در دهه شصت و نحوه در منگنه گذاشتن سینماگران مستقل در آن دوران و خاطرات ضیاءالدین دری از آن دوران که در قالب نامه‌ای سرگشاده خطاب به عبدالله اسفندیاری نوشته شده بود، بخشی از اتفاقاتی است که در آن سال‌ها رخ داد. با ورود دیش‌های کوچک ماهواره در بهار سال 1372 و استقبال مردم از آن، چند روز پیش از نوروز 1373 دولت فعالیت ویدیوکلوپ‌ها را آزاد کرد تا شاید سرعت گرایش مردم به ماهواره را کم کند. اما نوروز 73 شروع فتح پشت‌بام خانه‌ها برای شبکه‌های ماهواره‌ای بود... تصاویر کوتاهی از بازگشایی ویدیوکلوپ‌ها و بازرسی از آنها را می‌بینید.