مرزنشینان سفره خالیشان را در خیابان پهن کردند! +تصویر
جراحی بدون داروی بیهوشی یا سر کننده؛ این حال و روز اهالی بانه و شهرهای مجاور است که سختترین روزهای عمرشان در یک دهه اخیر را پشت سر میگذارند.
امتیازی از جنس معافیت ۵۰۰ هزار تومانی در هر ماه برای آنهایی که در شعاع ۲۰ کیلومتری مرزها ساکنند. مرزنشینانی که به مانند مسافران اجناس خود را از مرز عبور میدهند و تنها تا سقف ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان از پرداخت عوارض گمرکی معافند، نه اینکه از گذرگاههای مرزی عبور کنند و جانشان در معرض خطر باشد و به نوعی قاچاقچی محسوب شوند.
طرحی که پیلهوری نامیده میشود و آن گونه که مسئولان مدعی هستند، عامل آن، تصمیم دولتمردان عراقی بوده است. به این صورت که عراقیها تصمیم گرفتهاند بسیاری از نقاط مرزی کشورشان با ایران را ببندند و از بازرگانان و تجار عراقی خواسته اند که از هر گونه تبادلی در نقاط مرزی تایید نشده خودداری نمایند. تصمیمی که پیرو آن دولتمردان کشورمان، طرح پیله وری را به اجرا گذارده اند؛ هرچند آنچه این روزها در مناطق مرزی غرب کشورمان جریان دارد، چیزی جز تعطیلی نیست!
تعطیلی هرگونه تبادل که موجب شده بازارچههای مرزی به وضع وخیمی درآیند. از جمله بازارچه مرزی شهر بانه که شهرتی فراگیر در کشورمان داشت و حالا در سایه تعطیلی کولبری، به حال و روز ناخوشی مبتلا شده است. آنقدر ناخوش که کسبه این بازارچهها تا کنون در چند نوبت تجمعات و اقداماتی تدارک دیده و کوشیدهاند به این وسیله، صدای اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند.
از جمله اعتراض ساعاتی پیش ایشان که متفاوت بود و در شبکههای اجتماعی بازتاب زیادی یافت؛ اعتراضی از جنس پهن کردن سفرهای بلند وسط یکی از معابر شهر که نشان میداد در سایه برچیدن بساط کولبری و دایر نشدن طرح پیله وری، سهم ایشان از روزگار چیزی جز سفره خالی نبوده است؛ سفره خالی که اگر به چشم مسئولان بیاید، ممکن است تدابیری برای تغییر در اوضاع در دستور کار قرار گیرد.
سفره خالی مردمانی که توانستهاند به مدد کولبری برای خود بازاری مشهور در کشورمان رقم بزنند که هر ساله شمار زیادی از هموطنانمان را روانه این دیار میکرد و مهاجرت برخی از اهالی شهرهای دور و نزدیک به آن دیار را موجب شده بود، اما به جای آنکه موجب ارتقای این شهر و شهرستان به منطقه آزاد اقتصادی و تجاری شود، به تصمیماتی منجر شد که مدتی است نان ایشان را به کل آجر و زندگی شان را مختل کرده است.
اولا بنادر ازاد برای مردم عادی ازاد نیست دوما مرزهای خاکی هم مال نور چشمی های تهرانی است
به جای توجیه قاچاق کالا که به نام کولبران زحمتکش هست و به کام قاچاقچیان مفت خور، دولت به همت مردم مرز نشین باید شغل پایدار براشون ایجاد کنه.
به جای هزینه کرد های کلان عمرانی در کلان شهر ها که هیچ پایانی نداره این شهر های مرزی رو سر و سامان بدبن.
اینجا دو متر مربع تخت یافت نمیشه، یا سنلاخیه یا جنگل بلوط!
تنها تو شرق استان کردستان میشه کشاورزی کرد، غربش یعنی مرز ایران و عراق، فقط کوه های تیز و سنگلاخه!
بایستی همه در مقابل قوانیت و مقررات یکسان باشند. اگر هم برای مرز نشینان عزیز تسهیلاتی اندیشده شده بایستی برای همه مرزنشینان یکسان باشد.







