ديگر مرفاوي هم اميدوار نيست!
حالا دومی هم براي صمد آرزو ست
آرش به جاي آنکه آتش به جان حريفان بيندازد گلوله آتش شد و به قلب صمد اصابت کرد و ديگر بازيکنان هم اثري از آن مردان پيروزي خواه نداشتند. انگار روزهاي تلخ قصد تمامي ندارند و استقلال بايد تا انتهاي ليگ اين گونه پر ترس و سراسر اضطراب پيش برود و فقط تيمي باشد که در صحنه حضور دارد نه تيمي که مي تواند مدعي قهرماني باشد و تا پايان ليگ در صف مدعيان باقي بماند.آيا با اين اوصاف مي توان کمترين اميدي به قهرماني درجام حذفي هم داشت؟
قدس؛ باشگاه استقلال در اطلاعيه اي با رد شايعه تغييرات در کادر فني حمايت خود را از مرفاوي سرمربي تيم اعلام کرد: طبق تأکيد مديرعامل باشگاه استقلال، عبدالصمد مرفاوي تا پايان فصل همچنان هدايت استقلال را برعهده خواهند داشت. توقف خانگي استقلال مقابل ملوان بندر انزلي سبب شد اميدهاي کم رنگ اين تيم براي قهرماني به کلي از بين برود و استقلال تنها به ماندن در کورس و شايد تصاحب يکي از سکوهاي سه گانه اکتفا کند.
واکنش مرفاوي پس از اين تساوي در کنفرانس مطبوعاتي کاملاً گوياي حس او درباره آينده تيمش بود. مرفاوي وقتي مقابل خبرنگاران قرار گرفت، گفت: خب، اول نشويم به دنبال دومي هستيم !
اين اول بار بود که مرفاوي در طول فصل نسبت به قهرماني تيمش نااميد نشان مي داد. او هر گاه مقابل پرسشگران قرار مي گرفت با همان لهجه شيرنش مي گفت: صمد هميشه اميدوار است. اصلاً انسان به اميد زنده است. من هم اميدوارم و اميدوار زندگي مي کنم.
صمد هر گاه به قهرماني فکر مي کرد نوعي اميدواري ملموس در صدايش به گوش مي خورد، اما لحن حرفهاي او پس از کنفرانس مطبوعاتي با گذشته فرق مي کرد. صمد ديگر آن مرد اميدوار نبود. شايد او هم ديگر مي داند بايد حساب سپاهان را از اين ليگ جدا کرد. سپاهان قهرمان خواهد شد و ديگر تلاشها بيهوده خواهد شد. هر چند که صمد خيلي زود نااميد شد، اما انگار او حقيقت را پذيرفته و آرام آرام خودش را براي تماشاي لحظه اي که سپاهان جام قهرماني را بالا مي برد آماده مي کند؟
صمد وقتي سالن کنفرانس مطبوعاتي را ترک کرد باز هم اين جملات را تکرار کرد: مگر هميشه بايد براي قهرماني جنگيد؟ دومي و سومي آيا مقام نيست و ارزشي ندارد؟
و صمد اين گونه به حرفهاي خود ادامه داد: مي توانيم بهترين تيم پس از قهرماني باشيم. مگر در ادوار گذشته مدافعان عنوان قهرماني توانستند از عنوان خود دفاع کنند؟ ما حداقل مي توانيم در ميان مدافعان قهرماني بهترين نتيجه را بگيريم. اگر دوم هم بشويم نتيجه مطلوب گرفته و اين موضوع مي تواند در تاريخ به ثبت برسد.
صمد جملات تازه اي را به کاربرد. البته با اين تفاوت که او اين بار واقع بين شده و شايد خودش هم مي داند به اين تيم که نه روي نيمکت مربي دارد و نه بازيکن، اميدي نيست.
صمد چند هفته پيش مولر را از دست داد. پس از آن 3 بازيکنش اخراج شدند و در آخر اين راينر کرافت آلماني بود که از کادر فني جدا شد. شايد در آينده هم شاهد چنين اخراجهايي باشيم و صمد چون مي داند چه اتفاقهايي در روز هاي آتي رخ مي دهد از اين جملات استفاده مي کند.
البته جمله او پيام ديگري را هم به دنبال دارد. باشگاه انگار قصد ندارد اخراجيها را به تمرينات برگرداند و همچنان 3 بازيکني که دو هفته پيش از تيم کنار گذاشته شدند در حالت اخراج باقي خواهند ماند.
به اين ترتيب واکنش مرفاوي در کنفرانس مطبوعاتي و در راهروي منتهي به رختکن چندان هم غير منطقي نيست.
بايد با رؤياي تکرار قهرماني وداع کرد و براي هميشه اين آرزو را که قهرمانها مي توانند دوباره قهرمان بشوند را از ياد برد. روز تلخي براي صمد رقم خورد...امير حسين صادقي بار ديگر در قامت مدافعي پر اشتباه همچون فصلي که استقلال سيزدهم شد قد علم کرد.
آرش به جاي آنکه آتش به جان حريفان بيندازد گلوله آتش شد و به قلب صمد اصابت کرد و ديگر بازيکنان هم اثري از آن مردان پيروزي خواه نداشتند. انگار روزهاي تلخ قصد تمامي ندارند و استقلال بايد تا انتهاي ليگ اين گونه پر ترس و سراسر اضطراب پيش برود و فقط تيمي باشد که در صحنه حضور دارد نه تيمي که مي تواند مدعي قهرماني باشد و تا پايان ليگ در صف مدعيان باقي بماند.آيا با اين اوصاف مي توان کمترين اميدي به قهرماني درجام حذفي هم داشت؟
به نظر مي رسد قهرماني در اين فصل براي مرفاوي و مجموعه استقلال فقط يک رؤيا است و بايد همان گونه که حالا دومي هم براي صمد به رؤيا تبديل شده، در انتظار معجزه تازه بود تا شايد تيم صمد بهترين عنوان مدافعان قهرماني را در همه ادوار ليگ به دست آورد؟!
واکنش مرفاوي پس از اين تساوي در کنفرانس مطبوعاتي کاملاً گوياي حس او درباره آينده تيمش بود. مرفاوي وقتي مقابل خبرنگاران قرار گرفت، گفت: خب، اول نشويم به دنبال دومي هستيم !
اين اول بار بود که مرفاوي در طول فصل نسبت به قهرماني تيمش نااميد نشان مي داد. او هر گاه مقابل پرسشگران قرار مي گرفت با همان لهجه شيرنش مي گفت: صمد هميشه اميدوار است. اصلاً انسان به اميد زنده است. من هم اميدوارم و اميدوار زندگي مي کنم.
صمد هر گاه به قهرماني فکر مي کرد نوعي اميدواري ملموس در صدايش به گوش مي خورد، اما لحن حرفهاي او پس از کنفرانس مطبوعاتي با گذشته فرق مي کرد. صمد ديگر آن مرد اميدوار نبود. شايد او هم ديگر مي داند بايد حساب سپاهان را از اين ليگ جدا کرد. سپاهان قهرمان خواهد شد و ديگر تلاشها بيهوده خواهد شد. هر چند که صمد خيلي زود نااميد شد، اما انگار او حقيقت را پذيرفته و آرام آرام خودش را براي تماشاي لحظه اي که سپاهان جام قهرماني را بالا مي برد آماده مي کند؟
صمد وقتي سالن کنفرانس مطبوعاتي را ترک کرد باز هم اين جملات را تکرار کرد: مگر هميشه بايد براي قهرماني جنگيد؟ دومي و سومي آيا مقام نيست و ارزشي ندارد؟
و صمد اين گونه به حرفهاي خود ادامه داد: مي توانيم بهترين تيم پس از قهرماني باشيم. مگر در ادوار گذشته مدافعان عنوان قهرماني توانستند از عنوان خود دفاع کنند؟ ما حداقل مي توانيم در ميان مدافعان قهرماني بهترين نتيجه را بگيريم. اگر دوم هم بشويم نتيجه مطلوب گرفته و اين موضوع مي تواند در تاريخ به ثبت برسد.
صمد جملات تازه اي را به کاربرد. البته با اين تفاوت که او اين بار واقع بين شده و شايد خودش هم مي داند به اين تيم که نه روي نيمکت مربي دارد و نه بازيکن، اميدي نيست.
صمد چند هفته پيش مولر را از دست داد. پس از آن 3 بازيکنش اخراج شدند و در آخر اين راينر کرافت آلماني بود که از کادر فني جدا شد. شايد در آينده هم شاهد چنين اخراجهايي باشيم و صمد چون مي داند چه اتفاقهايي در روز هاي آتي رخ مي دهد از اين جملات استفاده مي کند.
البته جمله او پيام ديگري را هم به دنبال دارد. باشگاه انگار قصد ندارد اخراجيها را به تمرينات برگرداند و همچنان 3 بازيکني که دو هفته پيش از تيم کنار گذاشته شدند در حالت اخراج باقي خواهند ماند.
به اين ترتيب واکنش مرفاوي در کنفرانس مطبوعاتي و در راهروي منتهي به رختکن چندان هم غير منطقي نيست.
بايد با رؤياي تکرار قهرماني وداع کرد و براي هميشه اين آرزو را که قهرمانها مي توانند دوباره قهرمان بشوند را از ياد برد. روز تلخي براي صمد رقم خورد...امير حسين صادقي بار ديگر در قامت مدافعي پر اشتباه همچون فصلي که استقلال سيزدهم شد قد علم کرد.
آرش به جاي آنکه آتش به جان حريفان بيندازد گلوله آتش شد و به قلب صمد اصابت کرد و ديگر بازيکنان هم اثري از آن مردان پيروزي خواه نداشتند. انگار روزهاي تلخ قصد تمامي ندارند و استقلال بايد تا انتهاي ليگ اين گونه پر ترس و سراسر اضطراب پيش برود و فقط تيمي باشد که در صحنه حضور دارد نه تيمي که مي تواند مدعي قهرماني باشد و تا پايان ليگ در صف مدعيان باقي بماند.آيا با اين اوصاف مي توان کمترين اميدي به قهرماني درجام حذفي هم داشت؟
به نظر مي رسد قهرماني در اين فصل براي مرفاوي و مجموعه استقلال فقط يک رؤيا است و بايد همان گونه که حالا دومي هم براي صمد به رؤيا تبديل شده، در انتظار معجزه تازه بود تا شايد تيم صمد بهترين عنوان مدافعان قهرماني را در همه ادوار ليگ به دست آورد؟!
