اوج گیری تیم کی‌روش؛تیمی فراترازآسیا
در فاصله کمتر از 24 ساعت پس از نمایش بدون نقص تیم ملی مقابل ازبکستان و صعود مقتدرانه ایران به جام جهانی، در تهران بازی دو تیم عراق و ژاپن برگزار شد. عراق به دلیل شرایط خاص کشورش در تهران میزبان تیم‌های گروه دوم مقدماتی جام جهانی است.
به گزارش تابناک ورزشی،بازی عراق و ژاپن می‌تواند ملاک مناسبی برای مقایسه و قضاوت درباره تیم ملی ایران باشد. بازی دیروز از کیفیت بالایی برخوردار نبود. یک مسابقه ساکن و کم تحرک از سمت دو تیم که ابتدا ژاپن با یک گل پیش افتاد اما در فاصله 15 دقیقه مانده به پایان مسابقه، گل مساوی را دریافت کرد تا با این نتیجه، ژاپن 17 امتیازی شود و بالاتر از استرالیا و عربستان که هر دو 16 امتیازی هستند، صدرنشین گروه شود، اما این صدرنشینی با پایه‌های لرزان هواداران ژاپن را که از شرق دور به تهران آمده بودند، نه تنها راضی نکرد که نگرانی‌هایی را برای آنها به وجود آورده است، چرا که این تیم در دو بازی باقیمانده باید مقابل استرالیا و عربستان بازی کند و صعود هیچکدام از تیم‌های این گروه قطعی نیست.
فارغ از نتیجه و مشخص نبودن تیم‌های صعودکننده در آن گروه، بحث کیفیت فنی و شیوه بازی دو تیم مورد تحلیل ما است. بدون تردید وقتی بازی تیم ایران مقابل ازبکستان را با نمایش دیشب ژاپن و عراق مقایسه می‌کنیم، واضح و آشکار می‌بینیم که سطح تیم ایران با مربیگری کارلوس کی‌روش به مراتب بالاتر از تیم‌های آسیایی است و پر بیراه نیست که بگوییم تیم ملی فراتر از آسیا بازی می‌کند. دلیل صدرنشینی ایران در رده‌بندی فدراسیون جهانی فوتبال نیز همین جا مشخص می‌شود و اگر تیم ایران چند سالی است بر صندلی نخست آسیا تکیه زده، دلیل و منطقی داشته که از مقایسه همین بازی‌ها متوجه‌اش می‌شویم.
تیم ملی ایران بدون گل خورده به عنوان دومین تیم جهانی پس از برزیل صعود خود را قطعی کرده است. این صعود شاید آسان به نظر برسد اما در فوتبال هیچ مسابقه آسانی وجود ندارد و نتایج تیم ملی در بازی‌های این دوره نه تنها اتفاقی نبوده که محصول کار، تلاش و برنامه‌های سرمربی بزرگ و حرفه‌ای تیم ملی است.
ژاپنی‌ها که سال‌ها بی دردسر به جام جهانی صعود می‌کردند یا کره‌ای‌ها که همواره یک پای صعود به جام جهانی بوده‌اند، در این دوره با مشکل مواجه شده‌اند و درباره حضور در جام جهانی با تردید حرف می‌زنند. استرالیا و عربستان هم شرایط مشابهی دارند و در میان قدرت‌های آسیا، تنها تیم ایران است که هم نتیجه مطلوبی کسب کرده و هم از کیفیت بالایی نسبت به رقبا برخوردار است. تماشای بازی عراق و ژاپن حس خوبی را درون ما ایجاد می‌کند که به تیم ملی کشورمان بابت همه چیز ببالیم و خوشحال و مسرور باشیم که هم عالی نتیجه گرفته‌ایم، هم تماشایی و پرهیجان بازی می‌کنیم و هم تیمی سرشار از استعداد و بازیکنان جوان داریم که به سرمربی تیم ملی اجازه می‌دهد برای هر مسابقه از ترکیب متفاوتی استفاده کند. اینها بیش از صعود ما را سر ذوق می‌آورد و پس از جشن مردم بابت رسیدن به جام جهانی و فروکش کردن احساسات اولیه، وقتی منطقی و آرام تیم ملی خود را تحلیل می‌کنیم، به یافته‌های تازه‌ای می‌رسیم که خوشایند است. از بازی کردن پدیده‌ای به نام علی کریمی تا ادامه نمایش‌های تحسین‌برانگیز میلاد محمدی.
حالا در تیم ایران رقابت جذاب و پر هیجانی برای بازی کردن شکل گرفته که هیچ بازیکنی نمی‌تواند ادعای ثابت بودن داشته باشد. در هر پست چند ستاره به چشم می‌خورند که حتی در فوتبال اروپا می‌درخشند اما در تیم ملی جایگاه ثابتی ندارند. اینها محصول کار بلندمدت سرمربی تیم ملی است و با استعدادهای جوانی که در لیگ می‌بینیم، فصل جدید فصلی جذاب و نفسگیر برای بازیکنانی خواهد بود که می‌خواهند در جام جهانی روسیه با پیراهن تیم ملی بازی کنند.
ژاپن بازیکنانی دارد که در مارسی، ساوتهمپتون، میلان و تیم‌های بزرگ اروپا بازی می‌کنند اما کیفیت غنی این تیم به مراتب پایین‌تر از تیم ایران است. شاید جام جهانی بهانه خوبی برای دیده شدن استعدادهای ایران و سرازیر شدن آنها به لیگ‌های خوب اروپایی باشد. بی‌شک اگر برای این موضوع هم برنامه‌ریزی شود، فوتبال ایران در زمینه‌های دیگری هم می‌تواند فراتر از آسیا خودنمایی کند.
به گزارش تابناک ورزشی،بازی عراق و ژاپن می‌تواند ملاک مناسبی برای مقایسه و قضاوت درباره تیم ملی ایران باشد. بازی دیروز از کیفیت بالایی برخوردار نبود. یک مسابقه ساکن و کم تحرک از سمت دو تیم که ابتدا ژاپن با یک گل پیش افتاد اما در فاصله 15 دقیقه مانده به پایان مسابقه، گل مساوی را دریافت کرد تا با این نتیجه، ژاپن 17 امتیازی شود و بالاتر از استرالیا و عربستان که هر دو 16 امتیازی هستند، صدرنشین گروه شود، اما این صدرنشینی با پایه‌های لرزان هواداران ژاپن را که از شرق دور به تهران آمده بودند، نه تنها راضی نکرد که نگرانی‌هایی را برای آنها به وجود آورده است، چرا که این تیم در دو بازی باقیمانده باید مقابل استرالیا و عربستان بازی کند و صعود هیچکدام از تیم‌های این گروه قطعی نیست.
فارغ از نتیجه و مشخص نبودن تیم‌های صعودکننده در آن گروه، بحث کیفیت فنی و شیوه بازی دو تیم مورد تحلیل ما است. بدون تردید وقتی بازی تیم ایران مقابل ازبکستان را با نمایش دیشب ژاپن و عراق مقایسه می‌کنیم، واضح و آشکار می‌بینیم که سطح تیم ایران با مربیگری کارلوس کی‌روش به مراتب بالاتر از تیم‌های آسیایی است و پر بیراه نیست که بگوییم تیم ملی فراتر از آسیا بازی می‌کند. دلیل صدرنشینی ایران در رده‌بندی فدراسیون جهانی فوتبال نیز همین جا مشخص می‌شود و اگر تیم ایران چند سالی است بر صندلی نخست آسیا تکیه زده، دلیل و منطقی داشته که از مقایسه همین بازی‌ها متوجه‌اش می‌شویم.
تیم ملی ایران بدون گل خورده به عنوان دومین تیم جهانی پس از برزیل صعود خود را قطعی کرده است. این صعود شاید آسان به نظر برسد اما در فوتبال هیچ مسابقه آسانی وجود ندارد و نتایج تیم ملی در بازی‌های این دوره نه تنها اتفاقی نبوده که محصول کار، تلاش و برنامه‌های سرمربی بزرگ و حرفه‌ای تیم ملی است.
ژاپنی‌ها که سال‌ها بی دردسر به جام جهانی صعود می‌کردند یا کره‌ای‌ها که همواره یک پای صعود به جام جهانی بوده‌اند، در این دوره با مشکل مواجه شده‌اند و درباره حضور در جام جهانی با تردید حرف می‌زنند. استرالیا و عربستان هم شرایط مشابهی دارند و در میان قدرت‌های آسیا، تنها تیم ایران است که هم نتیجه مطلوبی کسب کرده و هم از کیفیت بالایی نسبت به رقبا برخوردار است. تماشای بازی عراق و ژاپن حس خوبی را درون ما ایجاد می‌کند که به تیم ملی کشورمان بابت همه چیز ببالیم و خوشحال و مسرور باشیم که هم عالی نتیجه گرفته‌ایم، هم تماشایی و پرهیجان بازی می‌کنیم و هم تیمی سرشار از استعداد و بازیکنان جوان داریم که به سرمربی تیم ملی اجازه می‌دهد برای هر مسابقه از ترکیب متفاوتی استفاده کند. اینها بیش از صعود ما را سر ذوق می‌آورد و پس از جشن مردم بابت رسیدن به جام جهانی و فروکش کردن احساسات اولیه، وقتی منطقی و آرام تیم ملی خود را تحلیل می‌کنیم، به یافته‌های تازه‌ای می‌رسیم که خوشایند است. از بازی کردن پدیده‌ای به نام علی کریمی تا ادامه نمایش‌های تحسین‌برانگیز میلاد محمدی.
حالا در تیم ایران رقابت جذاب و پر هیجانی برای بازی کردن شکل گرفته که هیچ بازیکنی نمی‌تواند ادعای ثابت بودن داشته باشد. در هر پست چند ستاره به چشم می‌خورند که حتی در فوتبال اروپا می‌درخشند اما در تیم ملی جایگاه ثابتی ندارند. اینها محصول کار بلندمدت سرمربی تیم ملی است و با استعدادهای جوانی که در لیگ می‌بینیم، فصل جدید فصلی جذاب و نفسگیر برای بازیکنانی خواهد بود که می‌خواهند در جام جهانی روسیه با پیراهن تیم ملی بازی کنند.
ژاپن بازیکنانی دارد که در مارسی، ساوتهمپتون، میلان و تیم‌های بزرگ اروپا بازی می‌کنند اما کیفیت غنی این تیم به مراتب پایین‌تر از تیم ایران است. شاید جام جهانی بهانه خوبی برای دیده شدن استعدادهای ایران و سرازیر شدن آنها به لیگ‌های خوب اروپایی باشد. بی‌شک اگر برای این موضوع هم برنامه‌ریزی شود، فوتبال ایران در زمینه‌های دیگری هم می‌تواند فراتر از آسیا خودنمایی کند.
