چه وقتی که جونت رو میدی براشچه وقتی که سمتش دعا می کنیواسه چندتا دیوار و گل دسته نیستتو از اعتقادت دفاع می کنیبرای دلت جونت و میدی و واست هر چی غیر از دلت باطلنه پای جنون نه دیوونگی تمام سلوکت برای دلاین از خود گذشتن یه دنیا رو ترسونداین مردا نبودن که مرزی نمی مونددل دادن به دریا پر عاشق شدن بودجونش روی این خاک غرور وطن بودیه جایی که قلبت براش میتپهغرورش که باری روی شونتهتو چی دیدی توی این همه حادثهکه انقدر سوختن واست راحتهتو تاریکیه کل دنیای ما تو ماهی که پشت سرم روشنیغرورم و مدیون حس توام تو حیثیت سرزمین منیاین از خود گذشتن یه دنیا رو ترسونداین مردا نبودن که مرزی نمی مونددل دادن به دریا پر عاشق شدن بودجونش روی این خاک غرور وطن بود