مراسمی که ثابت کرد بازدیدهای فراوان از محل پلاسکو، نمایش بوده!

گویی بار دیگر قرار بود، ثابت کنیم، چه خوش استقبال و بد بدرقه هستیم. خصیصه ای نامطلوب که بسیاری مان به آن مبتلا هستیم و امروز در مراسم چهلم آتش نشانان شهید، اثباتش کردیم. رویدادی که در تاریخ ثبت خواهد شد، هرچند پیشتر بارها و بارها ثابت کرده ایم که تمایل چندانی به حفظ این دست اطلاعات تاریخی نیز نداریم و فراموش کارتر از این حرف هاییم.
 
البته برای خانواده های داغ دیده آن حادثه که عزیزانشان را در فروریختن پلاسکو از دست دادند، اوضاع فرق خواهد کرد و چه بسا زخمی که امروز بر پیکرشان نشست را نه انتظار داشتند و نه فراموش خواهند کرد. وضعیتی که برای همقطاران 16 آتش نشان شهید حادثه نیز مشابه خواهد بود و حتی ممکن است برایشان دلسرد کننده نیز باشد.
 
از این رو که می بینند آسمانی شدن همکارانشان خیلی زود از یاد خیلی هایمان رفت و حق خواهند داشت از این بابت گلایه مند باشند. فراموشی عجیبی که پیش از مشخص شدن گزارش پرونده بروز کرده، در حالی که انتظار می رفت حادثه ای این چنین دردناک و تکان دهنده، دست کم تا مشخص شدن قصور کنندگان و ایجاد تغییراتی، از یادها نرود. آن هم در شرایطی که همگان می دانیم در تهران و بسیاری از دیگر شهرهایمان، پلاسکوهای فراوانی وجود دارند که آماده فروریختن و خلق فاجعه اند.وضعیتی که بنا بر آن انتظار می رود فروریختن پلاسکو حکم به صدا در آمدن زنگ هشدار را داشته و به انقلابی در ایمن سازی سازه ها، به ویژه سازه هایی که محل تردد بسیاری از مردم هستند منجر شود، اما دریغ که به اندازه یادبود قهرمانان فقیدش نیز تأثیر گذار واقع نشده است؛ حقیقتی تلخ که امروز خود را به وضوح نشان داد.
 
از آن تلخ تر اینجاست که به یاد می آوریم در روزهای پس از فروریختن پلاسکو، صفی از مسئولان، چهره های مشهور و حتی مردم کنجکاو (!) برای سرکشی به محل حادثه شکل گرفته و مدام اخبار بازدیدهای صورت گرفته از محل حادثه مخابره می شد. بازدیدهایی که امروز ثابت شد برای نگرانی از حال و روز قهرمانان مفقود در آن رویداد و اهداف مشابه نبوده و علت دیگری داشته است!