نقش استفن بنون در عملیات طبس و تأثیر آن بر ذهنیت وی از ایران (بخش دوم)

استفن بنون که در یک خانواده دموکرات در ریچموند بزرگ شده، در سال 1976 برای خدمت در نیروهای ذخیره نیروی دریایی نام نویسی کرد. این اقدام بعد از فارغ التحصیلی وی از دانشگاه ویرجینیا در حوزه تکنولوژی بود. بعد از آن در سال 1977 و در 24 سالگی به مرکز آموزش نیروی دریایی آمریکا در رودآیلند رفت. سال بعد از آن به عنوان یکی از افسران مشغول خدمت روی شناور جنگی Foster به خدمت گرفته شد که از سال 1978 تا 1980 بر روی این شناور در اقیانوس هند و آرام مشغول خدمت بوده است. این شناور یک شناور ضد زیردریایی بوده و وظیفه آن اسکورت و همراهی ناوهای هواپیمابر و حفاظت از آنها بود.

در ابتدا بر روی این شناور وی یک ناوبان دوم و پرچم دار بود و بعد از آن به مقام ستوانی در این شناور رسید و محل استراحت وی یک اتاقک بدون پنجره با دو تخت خواب بود که در مقایسه با سایر سربازان و خدمه مکانی راحت تر برای استراحت تلقی میشد. اولین وظیفه وی رسیدگی به امور مهندسی از جمله نگهداری و تعمیر دستگاه های تصفیه هوا، قطعات هیدرولیک و الکترونیک بود. اما بعد از آن به پست هدایت شناور رسید و همچنین گزارش های روزانه شناور را نیز تنظیم می کرد.

بر اساس گفته های همخدمتی های بنون، طی دوران خدمت وی روی عرشه، این شناور هیچ نبردی را تجربه نکرد اما وظایف سربازی و شغل یکنواخت بنون، این دوران را برای وی بسیار یکنواخت و کسل کننده کرده بود.  اسکات بروباکر، که بر روی این شناور با بنون خدمت می کرده، می گوید: یک چنین تجربه ای برای همیشه شما را تغییر میدهد. شما از هنگ کنگ به ویکتوریا پیک می روید به سنگاپور می روید ... شما یاد می گیرید که در یک دنیای بزرگ زندگی می کنید که خطرات بسیاری در آن است.

تقریبا همه هم خدمتی های بنون، وی را به عنوان یک افسر متخصص، زحمتکش و ساکت و کم حرف به یاد می آورند. ویلیام کیتینگ که برای دو سال با بنون هم اتاق بوده، وی را «افسر خوبی که وظایفش را به خوبی انجام میداد» خطاب میکند که علاقه ای هم به مباحث سیاسی نداشت. وی می گوید، چهره امروز وی به عنوان یک ملی گرای متعصب و راست افراطی چیزی نیست که من از آن زمان از وی به یاد دارم.

اما برخی دیگر از هم دوره ای های بنون خاطراتی انتقادی تر از وی به یاد دارند. رابین مایکل که اکنون یک کاپیتان بازنشسته است، می گوید: او بهترین مهندس ما نبود، اما کار خودش را بلد بود. در مجموع او افسری یک سطح بالاتر از حد متوسط بود. وی می گوید که شخصا ارتباطی با بنون نداشته و در برخی موارد او را فردی نفرت آور می دیده است.  رابین می گوید: بزرگترین مشکل بنون این بود که اساسا قصد نداشت به هیچ وجه در نیروی دریایی بماند. وی می گفت اگر یک زمانی وارد سیاست شود، این دوران خدمت در نیروی دریایی در رزومه وی بسیار مهم و اثرگذار است؛ اما سیاست چیزی بود که به ندرت باعث تأثیر و اثرگذاری بر سایر افسران نیروی دریایی می شد.

بنون در سال 2015 در مصاحبه ای با بیزینس ویک نشریه بلومبرگ اذعان می کند تا وقتی که وارد نیروی دریای نشده و خود تجربه نکرده بود که جیمی کارتر چگونه همه چیز را به باد میدهد، به سیاست علاقه ای نداشت. بعد از آن وی یکی از طرفداران پر شور رونالد ریگان می شود.  

گرک گریزون، که او نیز یکی از افسران مهندس بر روی شناور Foster بوده است، میگوید: چیزی که من از بنون به یاد دارم این است که خیلی مغرور بود. او هیچ وقت خود را با سایر خدمه یکسان نمی پنداشت و همیشه در برابر دیگران خود را می گرفت!

بنون بیش از آنکه به خاطر کارهایش روی عرشه شناور شناخته شده باشد، به خاطر فعالیت های ورزشی خود شناخته شده بود. هر زمانی که شناور Foster در یکی از بنادر کشورهای مختلف پهلو می گرفت، تیم بسکتبال این شناور با تیم های محلی رقابت می کرد که طی آن بنون نیز یکی از بازیکنان اصلی بود. وی همچنین دستی در بازی بیسبال داشته است.  

همچنین بنون اغلب مواقع را وقف جستجو در روزنامه هایی مانند وال استرایت ژورنال میکرد تا در آن به دنبال چیزی سودمند و پر منفعت بگردد. وی بر روی بورس های طلا و نقره سرمایه گذاری و مثل یک کارگزار بورس به هم خدمتی های خود بر روی عرشه نیز پیشنهاد می کرد که از وی تبعیت کنند.

ظاهرا این تمام تجربه ای است که استفن بنون از دوران خدمت خود بر روی عرشه شناور Foster دارد. بدون هیچ لحظه ای از نزدیکی به یک نبرد واقعی.