وداع با رمضان
محمد ابراهیم فلاحی
بسم الله الرحمن الرحيم
به راستي شقي آن کسي است که از ماه رمضان خارج شود و گناهانش بخشيده نشود!
آيا امکان دارد انسان مومني در ماه عزيزي که خداوند سفره رحمتش را پهن نموده و حسنات را مضاعف مي‌کند و گناهان را مي‌بخشد، مورد رحمت خدا قرار نگيرد؟
در ماهي که درجات مومنين افزوده مي‌شود و هرکس اندازه کمي صدقه به فقير اعطا نمايد، مورد بخشش و رحمت خداوند قرار مي‌گيرد؛ در ماهي که هرکس اخلاقش را نيکو نمايد، خداوند او را مورد مغفرت خويش قرار مي‌دهد؛ هرکس يک خشمي را فرو برد، خداوند او را مغفرت مي‌نمايد و هرکس يک جدايي را تبديل آشتي نمايد، خداوند او را مي‌بخشد.
حال چگونه با اين اوصاف، کسي از اين ماه بيرون رود و بخشوده نشود؟
پس به‌راستي شقي و حق شقاوت از آن کسي است که از اين ماه خارج شود و مشمول غفران خداوند قرار نگيرد. در آن ماهي که نفس كشيدن به منزله تسبيح خدا گفتن است و حتي خوابيدن در زمره عبادات شمرده مي‌شود و اعمال در آن مقبول و دعاها در آن مستجاب است. پس کسي غير از شقي، از رحمت خداوند در اين ماه محروم نمي‌شود.
آه که چه ماهي بود و گذشت؛ ماهي که اگر خداوند نظر رحمتي داشته باشد، افضل و اکمل آن در اين ماه بوده. به درستي که اين ماه بالاترين ساعاتي است که خداوند عزوجل نگاه رحمت مي‌کند نسبت به بندگانش. اجابتشان مي‌کند وقتي از او بخواهند؛ لبيک مي‌گويد هنگامي که ندايش کنند؛ عطا کند هنگامي که از او مسئلت نمايند.
خداوندا...!
اين ماهي بود که براي غفران ذنوب بندگان فراهم آوردي، روزه‌هاي آن تذکر و يادآوري بود بر گرسنگي‌ها و تشنگي‌هاي عرصه قيامت. روزي که همه حيرانند و هر کسي در کار خود مشغول است، روزي که گردنها کشيده، سرها به آسمان بلندکرده، و روزي است که پلک چشمها از حرکت بازمىماند؛ روزي که ترس و هراس چنان است که اگر چنين هراس بر کودکي وارد شود، او را در يک لحظه پير نمايد و گيسوان سياهش را يکباره سفيد نمايد.
اي خدا؛ فرمودي روزه بگيرم تا بفهمم طعم گرسنگي و تشنگي آن روز را و اين ماه را مقرر نمودي تا ببخشايي گناهانم را، پس امان ده به من براي آن روز در اين ماه غفرانت
اي خدا پيامبر بر حقت چنين گفت: «شقي آنست که از اين ماه بيرون رود و مورد رحمت تو قرار نگيرد.» حال آيا من مشمول رحمت تو قرار گرفته‌ام يا اينکه من را در زمره اشقيا قرار داده‌اي؟
اي خدا اگر در اين ماه و ساعات باقيمانده آن من را نبخشي، پس ديگر به چه اميد داشته باشم؟ با چه اميدي زنده بمانم و با چه دست رحمتي اين آتش دلهره و هراسم از ساعات قيامت را خاموش سازم؟
اي خداي مهربان، خودت در کتاب عزيزت چنين گفتي: «روزي که کتاب گذارده مي‌شود و مجرمين را مي‌بيني ترسان مي‌گويند اي واي برما... اين چه کتابي است که همه اعمال از کوچک و بزرگ را گرد آورده.»
در آن روزي که نفس‌ها در سينه حبس مي‌شود و صداها خاضع ميگردد.
آه خداي من؛ مي‌ترسم از آن روزي که چشمها خيره ميگردد، دلها هراسان، نفس‌ها کوتاه و لرزان، و صداها خاشع است.
خداي من؛ در آن روز ناله‌هاي حزين «واي بر من، واي بر من، واي بر من» بلند است و اکنون مي‌گويم: «واي بر من اگر در اين فرصت باقيمانده، مرا نبخشي و از روز قيامت ايمني ندهي.»
خداوندا!
چه سخت است روزي که هر مادري فرزنده خود را کنار ميزند؛ هر کس از برادر از مادر و پدرش فرار مي‌کند؛ مي‌پرسد راه فرار کجاست؛ اين المفر و هرگز راه فراري پيدا نمي‌کند جز رحمت تو. مي‌خواهد فرار کند، اما چه کسي مي‌تواند در آن روز از دست تو فرار کند؟ در آن روز نه مال و نه فرزند به سود آيد، نه پدر و نه مادر و چه بسا تمام اينها وبال گردن گردد.
پس اي خدا؛ فقط از تو امان مي‌خواهم در اين ماه عزيز... در اين ماه رحمت... در اين ماه مغفرت...
يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ.. وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ.. وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ.. وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (معارج آيه 11 الي 14)
خداوندا از روزي که اين آيات تو را ديدم، سزا دانستم تا پايان عمر در اندوه اين روز بمانم و از اين روز خائف و لرزان باشم. چگونه آسوده باشم از روزي که گنهکار دوست دارد فرزندش را سپر عذاب خود کند، او را فدا کند تا خودش ايمني يابد... روزي که گنهكار دوست دارد همسر و برادر قبيله‌اش را فداي رهايي خود نمايد. آه حتي دوست دارد هر کس در زمين است را فدا کند تا نجات يايد.
اي خدا اين آيات ترس را بر قلب من استوار نموده و چيزي جز اميد به رحمت تو من را آسوده نمي‌کند.
اي خدا اين سينه سوزان من را خنک نما با رحمتت در اين ماه عزيز. در اين ماهي که خودت به عزتت قسم خورده‌اي که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نمي‌کني؛ ماهي که اگر کسي به روزه‌دار مومني افطار دهد، نزد تو به‌منزله بخشش گناهان گذشته اوست؛ ماهي که پيامبر برحقت گفت از آتش خود را رها نماييد با نصف خرما! خود را از آتش رها کنيد با دادن يه شربت آب!
و اي خداي من؛ در اين ماه ما جان خويش را در اختيار تو گذاشتيم، پس از ما درگذر و از ما راضي باش.
خداي مهربان؛ در اين ماه درهاي بهشتت باز است و درهاي جهنم بسته، پس درهاي بهشتت را هيچ وقت بر ما نبند و درهاي جهنمت را هميشه بر ما بسته نگاه دار.(1)
----------------------------------
پي نوشت:
1-سخنان و کلماتي که در مورد اين ماه رمضان بود برگرفته از دو حديث شريف بود که در ادامه مطلب متن عربي آنها موجود هست
* جملاتي که مربوط به قيامت است همه برگرفته از آيات شريفه قرآن است.
به راستي شقي آن کسي است که از ماه رمضان خارج شود و گناهانش بخشيده نشود!
آيا امکان دارد انسان مومني در ماه عزيزي که خداوند سفره رحمتش را پهن نموده و حسنات را مضاعف مي‌کند و گناهان را مي‌بخشد، مورد رحمت خدا قرار نگيرد؟
در ماهي که درجات مومنين افزوده مي‌شود و هرکس اندازه کمي صدقه به فقير اعطا نمايد، مورد بخشش و رحمت خداوند قرار مي‌گيرد؛ در ماهي که هرکس اخلاقش را نيکو نمايد، خداوند او را مورد مغفرت خويش قرار مي‌دهد؛ هرکس يک خشمي را فرو برد، خداوند او را مغفرت مي‌نمايد و هرکس يک جدايي را تبديل آشتي نمايد، خداوند او را مي‌بخشد.
حال چگونه با اين اوصاف، کسي از اين ماه بيرون رود و بخشوده نشود؟
پس به‌راستي شقي و حق شقاوت از آن کسي است که از اين ماه خارج شود و مشمول غفران خداوند قرار نگيرد. در آن ماهي که نفس كشيدن به منزله تسبيح خدا گفتن است و حتي خوابيدن در زمره عبادات شمرده مي‌شود و اعمال در آن مقبول و دعاها در آن مستجاب است. پس کسي غير از شقي، از رحمت خداوند در اين ماه محروم نمي‌شود.
آه که چه ماهي بود و گذشت؛ ماهي که اگر خداوند نظر رحمتي داشته باشد، افضل و اکمل آن در اين ماه بوده. به درستي که اين ماه بالاترين ساعاتي است که خداوند عزوجل نگاه رحمت مي‌کند نسبت به بندگانش. اجابتشان مي‌کند وقتي از او بخواهند؛ لبيک مي‌گويد هنگامي که ندايش کنند؛ عطا کند هنگامي که از او مسئلت نمايند.
خداوندا...!
اين ماهي بود که براي غفران ذنوب بندگان فراهم آوردي، روزه‌هاي آن تذکر و يادآوري بود بر گرسنگي‌ها و تشنگي‌هاي عرصه قيامت. روزي که همه حيرانند و هر کسي در کار خود مشغول است، روزي که گردنها کشيده، سرها به آسمان بلندکرده، و روزي است که پلک چشمها از حرکت بازمىماند؛ روزي که ترس و هراس چنان است که اگر چنين هراس بر کودکي وارد شود، او را در يک لحظه پير نمايد و گيسوان سياهش را يکباره سفيد نمايد.
اي خدا؛ فرمودي روزه بگيرم تا بفهمم طعم گرسنگي و تشنگي آن روز را و اين ماه را مقرر نمودي تا ببخشايي گناهانم را، پس امان ده به من براي آن روز در اين ماه غفرانت
اي خدا پيامبر بر حقت چنين گفت: «شقي آنست که از اين ماه بيرون رود و مورد رحمت تو قرار نگيرد.» حال آيا من مشمول رحمت تو قرار گرفته‌ام يا اينکه من را در زمره اشقيا قرار داده‌اي؟
اي خدا اگر در اين ماه و ساعات باقيمانده آن من را نبخشي، پس ديگر به چه اميد داشته باشم؟ با چه اميدي زنده بمانم و با چه دست رحمتي اين آتش دلهره و هراسم از ساعات قيامت را خاموش سازم؟
اي خداي مهربان، خودت در کتاب عزيزت چنين گفتي: «روزي که کتاب گذارده مي‌شود و مجرمين را مي‌بيني ترسان مي‌گويند اي واي برما... اين چه کتابي است که همه اعمال از کوچک و بزرگ را گرد آورده.»
در آن روزي که نفس‌ها در سينه حبس مي‌شود و صداها خاضع ميگردد.
آه خداي من؛ مي‌ترسم از آن روزي که چشمها خيره ميگردد، دلها هراسان، نفس‌ها کوتاه و لرزان، و صداها خاشع است.
خداي من؛ در آن روز ناله‌هاي حزين «واي بر من، واي بر من، واي بر من» بلند است و اکنون مي‌گويم: «واي بر من اگر در اين فرصت باقيمانده، مرا نبخشي و از روز قيامت ايمني ندهي.»
خداوندا!
چه سخت است روزي که هر مادري فرزنده خود را کنار ميزند؛ هر کس از برادر از مادر و پدرش فرار مي‌کند؛ مي‌پرسد راه فرار کجاست؛ اين المفر و هرگز راه فراري پيدا نمي‌کند جز رحمت تو. مي‌خواهد فرار کند، اما چه کسي مي‌تواند در آن روز از دست تو فرار کند؟ در آن روز نه مال و نه فرزند به سود آيد، نه پدر و نه مادر و چه بسا تمام اينها وبال گردن گردد.
پس اي خدا؛ فقط از تو امان مي‌خواهم در اين ماه عزيز... در اين ماه رحمت... در اين ماه مغفرت...
يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ.. وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ.. وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْويهِ.. وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ (معارج آيه 11 الي 14)
خداوندا از روزي که اين آيات تو را ديدم، سزا دانستم تا پايان عمر در اندوه اين روز بمانم و از اين روز خائف و لرزان باشم. چگونه آسوده باشم از روزي که گنهکار دوست دارد فرزندش را سپر عذاب خود کند، او را فدا کند تا خودش ايمني يابد... روزي که گنهكار دوست دارد همسر و برادر قبيله‌اش را فداي رهايي خود نمايد. آه حتي دوست دارد هر کس در زمين است را فدا کند تا نجات يايد.
اي خدا اين آيات ترس را بر قلب من استوار نموده و چيزي جز اميد به رحمت تو من را آسوده نمي‌کند.
اي خدا اين سينه سوزان من را خنک نما با رحمتت در اين ماه عزيز. در اين ماهي که خودت به عزتت قسم خورده‌اي که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نمي‌کني؛ ماهي که اگر کسي به روزه‌دار مومني افطار دهد، نزد تو به‌منزله بخشش گناهان گذشته اوست؛ ماهي که پيامبر برحقت گفت از آتش خود را رها نماييد با نصف خرما! خود را از آتش رها کنيد با دادن يه شربت آب!
و اي خداي من؛ در اين ماه ما جان خويش را در اختيار تو گذاشتيم، پس از ما درگذر و از ما راضي باش.
خداي مهربان؛ در اين ماه درهاي بهشتت باز است و درهاي جهنم بسته، پس درهاي بهشتت را هيچ وقت بر ما نبند و درهاي جهنمت را هميشه بر ما بسته نگاه دار.(1)
----------------------------------
پي نوشت:
1-سخنان و کلماتي که در مورد اين ماه رمضان بود برگرفته از دو حديث شريف بود که در ادامه مطلب متن عربي آنها موجود هست
* جملاتي که مربوط به قيامت است همه برگرفته از آيات شريفه قرآن است.
