منتقد دقیانوسی، رئیس عصر حجری

یک هفته دیگر هم از لیگ برتر گذشت، هفته‌ای کاملاً جنجالی که یکی سکوتش را شکست و دیگری تا توانست جوابش را داد. الان چند روزی است که از جنگ لفظی رئیس کمیته داوران با شاکیان می‌گذرد.

به نوشته جوان؛ هرچند این موضوع اصلاً تازگی ندارد اما صحبت‌های جنجالی طرفین مؤید این موضوع است که در فوتبال ایران هیچ‌کس تاب انتقاد ندارد. شفیع‌زاده مدیرعامل استقلال اهواز که اتفاقاً این هفته تیمش بازنده بوده از داور مسابقه انتقاد کرد تا مسعود عنایت کل مدیریت او را زیر سؤال ببرد.

شفیع‌زاده چه‌کاره است که در مورد من اظهارنظر می‌کند، او اصلاً صلاحیت باشگاه‌داری ندارد و تنها پولش را به رخ می‌کشد. اینها به کنار. محمد مایلی‌کهن هم بعد از مدت‌ها لب به سخن گشود آن هم چه سخنانی: «کسی را رئیس کمیته داوران کردند که در عصر حجر قضاوت کرده!»

همین یک جمله کافی بود عنایت مثل اسپند روی آتش بالا و پایین بپره و به قول خودش جواب حاجی را بدهد. آخرین‌بار در سال 82 قضاوت کردم و شاید از دید مایلی‌کهن سال 82 همان عصر حجر خودمان باشد. رئیس کمیته داوران بازهم تأکید می‌کند که اشتباهات داوری در همه جای دنیا دیده می‌شود و ایران و اروپا ندارد.

ما هم با حرف او موافقیم، اما نمی‌شود از اشتباهات تأثیرگذار به راحتی چشم‌پوشی کرد. با این حال این دلیل نمی‌شود که عنایت هر وقت حرف از اشتباهات به میان می‌آید اینگونه با عصبانیت در مقام پاسخ برآید و به جای آنکه راه‌حل ارائه دهد، منتقدان را علیه خود بشوراند.

به‌علاوه که جنگ عصر حجری و عهد دقیانوسی را خود او به راه انداخته و نباید انتظار داشته باشد همان منتقدان دقیانوسی ساکت بمانند و حرفش را تأیید کنند. نه آقای عنایت، شیوه‌‌ای که شما پیش گرفتید هیچ دردی از دردهای ما دوا نمی‌کند که هیچ؛ فقط خواسته یا ناخواسته درج نام و عکس شما را در صفحه اول روزنامه‌های ورزشی تضمین می‌کند.

اما این فرافکنی‌ها را تا کی ادامه می‌دهید، همین حالا هم پاسخ‌های شما خریداری ندارد.
در ضمن دربی هم در پیش است و اگر قرار باشد عنایت اینگونه پاسخگوی شاکیان باشد، قطعاً تجربه‌ای تلخ را تجربه خواهیم کرد که اصلاً به نفع داوری نیست